ŚFiNiA

luzik

Michale, to nie wychowanek jest dla wychowawcy, ale odwrotnie.
Wychowanek musi wiedzieć, że wychowawca użyje całej swej wiedzy, swoich umiejętności, doświadczenia dla jego dobra. To jest podstawą dobrej współpracy.
Karą jest upomnienie, rozmowa dyscyplinująca, utrata zaufania.
Są też kary bardziej rygorystyczne, takie jak na przykład wnioskowanie o zarządzenie wykonania kary pozbawienia wolności, ale stosując taką karę wychowawca sygnalizuje, że to jest koniec współpracy, ze resocjalizacja w warunkach wolnościowych nie jest możliwa.
Taka kara to ostateczność i podejmowana jest po wielu wpadkach wychowanka.
Czy wtedy można uznać, ze wychowawca był niekonsekwentny, bo powinien po pierwszej wnioskować o osadzenie w zakładzie karnym? Nie. Człowiek nie jest cyborgiem zdarzają mu się wpadki, należy je omawiać, wyciągać konsekwencje i iść dalej i w tej właśnie drodze powinien towarzyszyć ( upadłemu i upadającemu człowiekowi) wychowawca

.

Michał Dyszyński

luzik

Michał Dyszyński

luzik

luzik

powtorzony, nie wiem czemu ?

Isa_bel

Michał Dyszyński

Teraz mamy problem z EURO2012_kibolami.
Skąd tyle chuligaństwa w Polsce?
W moim przekonaniu dużo dokłada się obłędna koncepcja "profesjonalnego" wychowawcy. Jakieś kilkanaście lat temu w Polsce nierealni ideolodzy wychowania wygenerowali koncepcję superprofesjonalnego nauczyciela wychowawcy, który - mocą swojego nieziemskiego profesjonalizmu - radzi sobie z każdą sytuacją, z każdym młodocianym bandziorem. I to radzi sobie metodą "kompletne zero agresji" i zero przemocy. Bo przecież wychowawca - profesjonalista jest takim geniuszem, który tylko pogrozi palcem, a już piętnastoletni syn szefa mafii Wołomińskiego karnie stanie na baczność i zaprzestanie swojego złego zachowania...
Ten profesjonalista - wychowawca nie używa ani odrobiny, ani śladu czegoś, co by przypominało przemoc (przymus). On po prostu poraża każdego bandziora swoim profesjonalizmem. Ale "poraża" tylko łagodnie, od razu naprawiając złe skłonności, bo nie plami się jednocześnie żadnym zbyt negatywnym słowem, nie podnosi głosu, nie używa słów, które młodego człowieka mogłyby jakkolwiek dotknąć. Dotknąć, spowodować niższą samoocenę?... Nigdy!
Dalej - po wyprodukowaniu koncepcji owego genialnego wychowawcy - należało jeszcze stwierdzić, że taki wychowawca powinien być normą!
Zatem każde odstępstwo od owego ideału jest oczywiście totalnym brakiem odpowiedzialności, profesjonalizmu, jest godne natychmiastowego potępienia. Bo przecież wszyscy inni nauczyciele są profesjonalni i nie splamią się dodatkiem agresji do swoich słów, czy poczynań. To oznacza jednocześnie, że szkoła świetnie sama sobie radzi z kolejnymi pokoleniami coraz bardziej rozbrykanych młodych ludzi, którzy są kształtowani przez "rodziców sukcesu", a więc osoby uważające, że wymagania się stawia zawsze innym ludziom, nigdy sobie, albo np. swoich dzieciom. Czyli np. w szkole zawsze jest winien nauczyciel, a jeśli dziecko nie umie, to znaczy, że tępak i leń belfer "nie potrafił zainteresować", a jeśli dziecko zamiast do szkoły pije piwo z kolegami, to też jest wina belfra, który nie umiał przekazać swojej wiedzy. I można tegoż belfra objechać od góry do dołu jako nieudacznika (a jest nim przecież choćby dlatego, że go nie stać na nowy samochód, dobrą komórę i "godne" zarobki).

Jak należałoby by zacząć drogę do normalności w wychowaniu?
- Moim zdaniem - od usunięcia utopistów idealistów, którzy uważają, że świat zmienia się za pomocą deklaracji jak być powinno, albo ignorując to co jest i wskazując z mocą jakże szczytne (nic to, że nierealne) cele. Inaczej mówiąc, wypadałoby się zmierzyć z faktami, że
1. agresja istnieje, bo istniała od początku zjawiska zwanego "życie na ziemi"
2. agresja nie znika za pomocą samego pogrożenia palcem, czy wskazania na to, że agresja jest nie dobra (choćby się bardzo chciało, żeby znikała)
3. wolność przynależy wszystkim ludziom, ale może (i powinna być) sprawnie odebrana tym osobnikom, którzy występują przeciwko wolności innych osób. I te osoby powinny szybko doczekać się reakcji ze strony większości społeczeństwa (reprezentowanego przez nauczycieli, policję, sądy, wychowawców)
4. szkoły ośrodki wychowawcze powinny mieć wsparcie ze strony policji, władz - szczególnie w obszarze walki z przestępczością nieletnich! Bo nauczyciele z młodocianymi bandziorami wspieranymi przez ich dorosłych kumpli sami sobie nie poradzą.
5. Warto byłoby złapać i publicznie osądzić w Polsce parę dotychczas "świętych" krów naszej rzeczywistości publicznej. Aby dać przykład, że Państwa Polskiego nie ogrywa się łatwo i bez przykrych konsekwencji. Że być bandziorem, aferzystą nie zawsze jest fajnie.

To tak - trochę na gorąco. Bo na pewno lista jest niepełna.

Jak na razie mamy sytuację, w której wiele polskich szkół zostało sprawnie sterroryzowane przez nieliczne grupy młodocianych kandydatów na przestępców. I nie ma na nich rady - bo to młodociani, bo "powinni tym zająć się nauczyciele", bo nie ma kontaktu z rodzicami, bo, bo, bo...
Tymczasem trzeba byłoby przemyśleć całe zjawisko i uznać jako oczywiste, że
- młodociany przestępca ma zwykle za rodziców osoby, które niestety nie pomogą w wychowaniu
- młodociany przestępca nie reaguje na normalne działania wychowawcze
- do młodocianego przestępcy (i jego rodziny) trzeba stosować dobrze opracowany, specjalny zestaw bodźców, ale sami nauczyciele sobie z tym nie poradzą.
Jeśli będzie tak jak teraz - tzn. nauczyciele będę przepuszczać takich przestępców do następnych klas (bo chcą się ich wreszcie pozbyć ze szkoły, jako że każdy dzień, w którym młodociany przestępca jest w szkole oznacza stratę dla nauki i wychowania pozostałych uczniów) i - poza żałosnym, totalnie ignorowanym nawoływaniem o zmianę zachowania - udawać, że nic się nie stało.

luzik

Michał Dyszyński

luzik

luzik

Michał Dyszyński

luzik

Michał Dyszyński

luzik

Michale, jak chcesz zagospodarować dzieci chore? Co zrobić by nie przeszkadzały innym w nauce.
Czy zniesiesz dla nich obowiązek szkolny, czy stworzysz dla nich szkoły ( kilka szkol w kraju, gdzie by można dzieci z ADHD i inne " przeszkadzające edukować?
A może to wybitnie uzdolnione dzieci umieścić w placówkach dla geniuszy?

Michał Dyszyński

luzik

Mamy szkoły dla dzieci opóźnionych w rozwoju, mamy szkoły integracyjne. Nie ma potrzeby dalszego różnicowania dzieci.
Uważam natomiast, że powinna być ostra selekcja przy naborze do zawodu nauczyciela.
Dobry nauczyciel powinien umieć radzić sobie z dziećmi. Powinien mieć odpowiednie predyspozycje, a także zostać wyposażony w umiejętności, które pozwolą mu skutecznie modelować materiał jaki dostaje.

Michał Dyszyński