ŚFiNiA

wujzboj

Teoretyzujesz wbrew doświadczeniu. Doświadczenie mówi natomiast, że nie ma żadnego problemu z postrzeganiem i opisaniem dynamicznego czasu. Wyjaśnienie tego jest bardzo proste, wystarczy odwołać się do działania chociażby oka.

konrado5

wujzboj

Słuchaj, odniesieniem się do tego niebieskiego jest odniesienie się do działania oka oraz do rozwinięcia w szereg Taylora. Wpadasz w pułapkę językową: nazywasz (błędnie) statycznym to, co przypisujesz (znów błędnie, ale nie jest to teraz istotne) jakiemuś "punktowi czasu", na podstawie tej nazwy nazywasz statycznym dynamiczne doznanie zmiany, a z tego następnie wnioskujesz, że nic nie jest dynamiczne. Tymczasem z NAZWY nie można wnioskować. Wnioskuje się z treści. Tą doznawaną treścią jest zaś dynamika, niezależnie od tego, czy nazwiesz ją "statyczną", czy nie. Słówko "statyczna" powinno tu pełnić rolę drugorzędną (odniesienie do punktu czasu, w którym pojawia się treść), nie pierwszorzędną (opis treści).

konrado5

wujzboj

konrado5

wujzboj

Oko jest modelem pokazującym, że uzyskujesz doznanie zmienności. Bo pojęcie "oko" zawiera w sobie wnioski z analizy bardzo szerokiego spektrum doświadczeń. I z tej analizy wynika, że dochodzą do ciebie doznania zmiany.

Nie wiem, dlaczego wywołuje to w tobie taki opór. Jeśli naturalnym wydaje ci się doznanie koloru, zapachu, czy dotyku, to czemu tak szokuje cię, że doznajesz także zmiany? Usiłujesz zredukować to doznanie (którego treść doskonale rozumiesz, bo korzystasz z niej nieustannie) do innych doznań i, rzecz jasna,nie udaje ci się to tak samo, jak nie udałoby ci się zredukować doznania koloru do dotyku i zapachu. W identyczny sposób mógłbyś sobie tłumaczyć, że światła nie ma, albo że dźwięków nie ma (nb., melodia czy rytm są bezpośrednio związane ze zmianą), albo że nie ma smaku, zapachu, dotyku...

Pewne doznania są człowiekowi dane i nie chyba nie ma co tutaj cudować. Fakty są, jakie są. Jeśli trudno się je opisuje, to trzeba tak dobrać pojęcia, żeby opisywało się je łatwo.

Zauważ raz jeszcze, że pojęcie zmiany stosujesz poprawnie na co dzień. Trudniej jest poprawnie zastosować pojęcie stałości, niż pojęcie zmiany! Niemalże wszystko, co znasz, jest rozciągłe i składa się z elementów przechodzących jeden w drugi w miarę gładko. Jedynym niezmiennym czynnikiem jest "ja istnieję" (i być może dzięki temu można pojąć stałość). Cała reszta zwraca na siebie uwagę właśnie dzięki zmienności.

konrado5

wujzboj

Doznajesz ZMIANY, a nie dwóch oddzielnych stanów "przed" i "po". Dzielenie wydarzeń na statyczne stany jest sztucznym pomysłem, nie mającym żadnego oparcia w doświadczeniu. Przeciwnie: doznania są dynamiczne ze swej natury.

konrado5

wujzboj

Zmienia się doznanie. A znaczenie wyrażenia "zmienia się doznanie" jest zrozumiałe dzięki temu, że zmiana jest doznawana.

konrado5

hieronimvs

Witam,

Sadze, ze w tym przypadku pojecie determinizmu NIE MA SENSU - zjawisko to w swiecie jest bowiem pojeciem POZORNYM. Swiat jest jeden i jedna jest jego historia. Nawet, jesli wyobrazimy sobie wiele roznych swiatow, to przecierz rzeczywistosc, jako ich suma, takze jest jedna.

Pojecie determinizmu ma sens w teorii prawdopodobienstwa, procesach stochastycznych itd. Polega to na tym, ze mozemy symulowac wielokrotnie pewne doswiadczenie i obserwowac jego wyniki. Mowiac w wielkim uproszczeniu: jesli uda sie nam pokazac, ze z tych samych warunkow poczatkowych otrzymamy zawsze taki sam wynik, uklad nazwiemy deterministycznym. W "zyciu" nie da sie cofnac historii i sprawdzic, czy od tego punktu w innym doswiadczeniu zycie potoczy sie tak samo czy inaczej (mozna to nawet zgrabnie dowiesc formalnie; nawet kiedys popelnilem takie rozwazania i wlaczylem w swoj skromny na razie nieopublikowany traktacik filozoficzny :-) )

Dlatego pojecie determinizmu swiata jest pojeciem pustym, nic nie znaczacym. Mozna oczywiscie formalnie uznac, ze skoro historia swiata jest jedna, to swiat jest deterministyczny, jednak rozumiejac to pojecie tak, jak to przedstawilem wyzej, nalezy stwierdzic po wittgenstainowsku, ze problem determinizmu swiata jest problemem pozornym. A jak mowi Wittgenstein w 7. tezie swego traktatu - o czym nie mozna mowic, o tym trzeba milczec. :-)

Gregorio

konrado5

Gregorio: niestety nie zrozumiałem za bardzo. Czyżbyś sądził, że logika fałszuje rzeczywistość? W tym wątku uzasadniłem, że tak nie może być:
http://www.sfinia.fora.pl/filozofia,4/wszechmoc-jako-zdolnosc-do-tego-co-nielogiczne,2837.html

Gregorio

ok, to inaczej. Skoro absolutyzujesz logike i twierdzisz, ze tylko za pomoca tego narzedzia poznawczego mozna mowic sensownie o rzeczywitosci, to prosze rozwiaz mi chociazby paradoks zbioru wszystkich zbiorow. Jak juz uda sie ci ten pradoks rozwiazac, to kolejnym twoim zadaniem niech bedzie rozwiazanie aporii, ktora powstaje na gruncie jawnej niezgodnosci: logicznej analizy wzgledem naszego doswidczenia, Logika z koniecznosci unieruchamia nam przedmioty na ktorych przeprowadza analize(gdy nadajesz pojecie jakiemus przedmiotowi w chwili T1, tak naprawde przedmiot juz istnieje w chwili T2), natomiast doswiadczenie nam mowi, ze rzeczywistosc podlega nieustannemu trwaniu. Rzeczywistosc nie przestaje sie zmieniac, gdy w umysle przeprowadzamy analize!
Poza tym nie za bardzo rozumiem, co to zanczy, ze cos nie ma sensu, badz nie ma tresci. Czy jesli w fizyce realnosc efektow kwantowych wymyka sie opisowi logiki klasycznej, ktorej nadales bezwzgledny prymat, to znaczy, ze owe zjawiska nie maja tresci i sa niesensowne?
Uzasadnij prosze, ze logika klasczyna jest w absolutny sposob dopasowana do rzeczywistosci, ktorą doswiadczamy, nie bladzac przy tym po blednym kole.
Poza tym w jaki sposob opiszesz np.zjawisko Kota Schrödingera, skoro owe zjawisko jawnie zaprzecza regule wylacznego srodka. [link widoczny dla zalogowanych] Natomaist regula wylacznego srodka stanowi podstawe twojej argumentacji.
Czyzby jednak zaistniala pewna niewydolnosc owej klasycznej logiki?

konrado5

O zbiorach dyskutuję tutaj:
http://www.sfinia.fora.pl/metodologia,12/definicja-zbioru,3121.html
Co do mechaniki kwantowej, to o ile wiem Wuj Zbój twierdzi, że jest wręcz bardzo logiczną teorią. Jak może doświadczenie mi mówić o nieustannym trwaniu jak teraz doświadczam tylko to co teraz doświadczam. Czyli doświadczam tylko jednej rzeczy. Nawet nie doświadczam żadnej części tego doświadczenia.

Gregorio

konrado5

Uważam, że w teraźniejszości doznaję tylko tego, co jest teraz,a przeszłość i przyszłość to jedynie teoretyczna spekulacja. A co do utworów Mozarta to doznaję również pamięci tego co było wcześniej i wyobrażenia przyszłości (tylko część jednego teraźniejszego doznania).

wujzboj

wujzboj

konrado5

volrath · Dołączył: 05 Sty 2006 Posty: 146 Przeczytał: 0 tematów

wujzboj