Dobre zabijanie...

ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.

FAQ

Szukaj

Użytkownicy

Grupy

Galerie

Rejestracja

Profil

Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości

Zaloguj

Dobre zabijanie...
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6 Następny

Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Filozofia

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Autor

Wiadomość

Banjankri

Dołączył: 17 Kwi 2012
Posty: 5571
Przeczytał: 53 tematy

Wysłany: Śro 11:55, 29 Cze 2016 Temat postu:

Cytat:

Są choćby doznania, bo doznaje, czuje, widze.

Gdzie się zaczynają, gdzie się kończą? Kto o tym zdecydował jak nie kultura? Nie ma sensu bronić tych okopów, bo to nic da. Szkoda czasu.

Cytat:

Jestem zafascynowany tym, że jestem w stanie odbierać bodźce, jestem świadomy sygnałów do mnie docierających i chyba zafascynowany tym, że w ogóle tak się dzieje i ciekawy jestem czemu tak się dzieje, skąd to się wzięło i czemu tak, a nie inaczej.

Trzeba by to rozbić na składowe i szukać oczywistości.

Zacznijmy od "jestem w stanie odbierać bodźce".
Od razu narzuca mi się pytanie, czy jesteś w stanie nie odbierać bodźców? No nie bardzo, bo wtedy nie ma doświadczenia, a więc i doświadczającego. Innymi słowy, jeśli nie ma doświadczenia, nie ma ciebie. Czyli, nie jest tak, że ty jesteś w stanie odbierać bodźce, tylko bodźce są podstawą twojego bytu (oczywiście jak porzucimy byty, zejdziemy jeszcze głębiej, ale to nie teraz). Przechodzimy z dualizmu ja/doznanie, w jednię doświadczenie podzielonego przez konceptualizację. Konceptualizacja jest wtórna, więc możeny ją zredukować.

"zafascynowany tym, że w ogóle tak się dzieje i ciekawy jestem czemu tak się dzieje".
Korzystając z wcześniejszego wniosku, możemy uprościć pytanie do: "dlaczego istnienje doświadczenie?". Żeby zbudować podstawy do odpowiedzi, musimy wyjawić naturę doświadczenia i określić czym jest. Dobrym punktem zaczepienia będzie "zmiana". Doświadczenie jest oparte o zmianę i jak wiemy, brak zmiany jest habituowany. To świadczy o tym, że treść doświadczenia nie gra tu żadnej roli. Znacznie uprościliśmy układ, bo nie będziemy się taplać w treści doznania i jej opisywaniu, ale musimy zejść jeszcze niżej, aby wyjaśnić czym jest zmiana. Narazie zostawie to w tej formie, może teraz ty pociągniesz to dalej. Jeśli nie, to wrócimy do tematu.

Cytat:

Rozumiem problem "ja" jako twój kulturowy (a przynajmniej tak mi się wydaje). Widziałem filmik dr Jill Taylor i przemawia do mniej jej opowieść jak odbiera rzeczywistość więzień mojego ja. Rozumiem, że wiedza to wirus, a pomimo tego chciałbym wiedzieć. Sprzeczność, wiem, ale na razie poradzić nic na to nie moge.

Wiedza nie jest problemem. No, w pewnych systemach jest, ale nie należy się nią przejmować. Ogólnie rzecz biorąc, celem jest oczywistość, która komplikuje się poprzez wiedzę. Najprostszą formą oczywistości jest brak wiedzy, beznaczeniowość, i ten obszar ostro religie oblężają. Od mistycyzmu chrześcijańskiego, poprzez hinduizm i buddyzm, po taoizm. Tylko że to, jak słusznie zauważyłeś, generuje sprzeczność, bo wyciszanie znaczenia jest zabiegiem intelektualnym. Nawet w tym momencie, tysiące ludzi na świecie kisną próbując. Reasumując, to jest błędny trop i nie należy się nim spinać. Można próbować dotknąć tego stanu w ten sposób, ale ponieważ nie ma on punktu zaczepienia, szybko zniknie. Niekiedy podtrzyma się przez dzień czy dwa, ale najpewniej zniknie przy pierwszej konceptualizacji, która wywoła wątpliwość. I tak właśnie dzieli się rzeczywistość w tym obszarze, na to co jest oczywiste, i to co jest wątpliwe. Utrata "oczywistośc" automatycznie przeradza się w wątpliwość (bo dlaczego ją utraciłem?) i błogostan przechodzi w depresję.

Cytat:

Czyli pozostaje przyglądanie się sobie, swoim emocjom, myślom ect., tak?

Tak, to jest jedyne właściwe miejsce, bo nie ma sensu badać kosmosu zepsutą lunetą. Te mechanizmy zostały zmodyfikowane przez kulturę, i opierają się o treść, która jest pełna sprzeczności. Tylko dokładna analiza pozwala je znaleźć, i w sumie do znalezienia się to sprowadza, bo to są bardzo proste sprzeczności, które momentalnie nadpisywane są oczywistością. Takie samoleczenie sprzeczności, a więc wątpienia, traumy, stresu, wstydu, poczucia winy itp. Metoda o wiele lepsza niż Jezusowy post, czy wstrzymywanie oddechu Buddy ;).

Cytat:

Generujemy problem (dzielimy jedność, nadajemy nazwy - system się komplikuje), a potem próbujemy znaleźć na ten problem odpowiedź.

Dokładnie. Teraz pytanie, dlaczego tak robimy?

Cytat:

To mi przypomina książkę, którą kiedyś czytałem:

Zajrzyj sam, w obszary, którymi steruje słabsza świadomość. Nie jest to proste, ale gwarantuje ci, wykonalne.

Cytat:

Czyli powrót do raju jest niepraktyczny? I jak bez wiedzy funkcjonować w tym świecie, choćby było to niepraktyczne? Dało by się w ogóle przeżyć?

Podstawową relacją z naszym życiem jest troska o nie. W raju nikt się o nic nie troszczy, więc pytanie o przeżycie nie pojawia się. Problemem jest porzucenie kontroli nad tym, na czym nam zależy. Innymi słowy, człowiek nie pozwala samemu sobie wejść do raju. Robi to dopiero w ostatniej sekundzie życia, bo wtedy oczywistym staje się niemoc w kontrolowaniu. Czy da się przeżyć? Oczywiście, że tak. Zmieniają się tylko priorytety, które przesuwają się z przyszłości do teraźniejszości. Stan przyjemniejszy, ale mniej efektywny w aspekcie planowania, które to odgrywa kluczową rolę w naszym świecie.

Cytat:

Habituacja przyzwyczajenie, oswojenie.

Przyzwyczajenie do błędu.