ŚFiNiA

wujzboj

Podaj to odwzorowanie.

Aby je podac, musisz rowniez zdefiniowac zbior wartosci. Zdefiniuj.

idiota

1- to nie jest zdanie.
2 - to nie ma znaczenia w tym wypadku co ty uważasz że słowo jem znaczy.
3 - doznania są doznaniami czegoś, doznania niczego to zwidy.
4 - "odbieram doznania" to pleonazm
5 - "doznania" to hipostaza

wujzboj

Pytanie jest zdaniem, i musi byc sensownie zbudowane. Pytanie: "czy jesz nazwy, czy desygnaty" nie jest sensownie zbudowanie. Bowiem "jem" jest DOZNANIEM, nazwy to nalepki na zbiory doznan, a desygnaty mozna sobie dookreslac na rozne sposoby.

Podobnie zdanie "doznania sa doznaniami czegos, doznanie niczego to zwidy" jest pojeciowo puste, dokad nie zdefiniujes, co znaczy "cos".

Nie zauwazylem, zebys podal odwzorowanie. CO jest odwzorowywane w CO?
Odwzorowanie to relacja prawostronnie jednoznaczna, przyporzadkowujaca kazdemu elementowi x ze zbioru argumentow X jednoznacznie pewien element y ze zbioru wartosci Y. Zbiorem wartosci Y jest zbior doznan. Co jest zbiorem argumentow?

Kurcze, i znow trzeba spac, zamiast sfintuszyc. Ech.

idiota

wujzboj

idiota

wujzboj

idiota

wujzboj

Wuk

Wracając do werbalnego tematu dyskusji: istnienie nie ma żadnej definicji. Definiować można tylko gatunki a istnienie nie ma logicznego dopełnienia, bo musiałoby nim być jego przeciwieństwo czyli niebyt a tego nie ma. Nie ma zatem różnicy gatunkowej, którą mogłaby uchwycić definicja.
Gdyby definicja istnienia była możliwa, istnienie byłoby (z definicji) czymś partykularnym, zatem nie obejmującym "bytów" nie spełniających tej definicji, co jest absurdalne.
Sytuacja jest analogiczna do tzw. kresu dowodzenia. Pierwszych zasad się nie dowodzi, bo nie ma jak (tj. logicznie sprawnych narzędzi). Podobnie jest z "pojęciem" istnienia. Intelekt musi je "miec" dla wykonania jakiegokolwiek ruchu.
W najlepszym wypadku def. istnienia byłaby tautologią.

mirecque · Dołączył: 15 Mar 2006 Posty: 115 Przeczytał: 0 tematów

Drogi Wuku, to chyba oczywiste, że żeby cokolwiek dowieść, to trzeba oprzec się na istnieniu czegoś.

Dlatego ja każdy jeden dowód traktuję tak jak w matemtyce.

I nikt nie może nic udowodnić: ani że Bóg istnieje, ani że kolor czerwony jest czerwony... nic dokładnie nic bez poczynienia pewnych założeń i aksjomatów.

Człowiek w swojej pokorze powinien uznać, że wobec swojego Stwórcy jest malutki. Poza tym język polski jest szczególnie mało ścisłym językiem i jak widze jak się tutaj niektórzy gimnastykują żeby coś dowieść, to mi się śmiać chce.

Wuk

wujzboj

Alez istnienie jest jak najlepiej zdefiniowane (niekiedy). Po pierwsze, zdefiniowane jest istnienie w naukach przyrodniczych (istnienie atomu, na przyklad). To istnienie oznacza w praktyce, ze pojecie (tu: atom) jest przydatne do opisu zjawisk fizycznych. Po drugie, zdefiniowane jest istnienie w personalizmie. Jest ono zdefiniowane przez znaczenie slowa "istnienie" w wyrazeniu "ja istnieję". Mamy w tym przypadku do czynienia z pojeciem pierwotnym (podobnie, jak "czerwien"), a definicja dokonywana jest przez wskazanie.

Wuk

Z żadnej definicji nie wynika istnienie jej desygnatu. Nawet jeżeli masz pojęcie "ja istniejącego" nie wynika z niego realne istnienie żadnego "ja". Jeżeli poddajesz w wątpliwość oczywistość poznania zmysłowego nie możesz stosować "wskazania". Pozostaje Ci niewykonalne dowiedzenie istnienia świata realnego (pozamyślowego), na podstawie samych pojęć, czyli to, z czym Twój idealizm podobno nigdy nie ma kłopotu.

wujzboj

A czy ja mowie, ze z "ja istnieje" WYNIKA realne istnienie jakiegokolwiek "ja"? :shock:

Mowie natomiast, ze "ja istnieje" definiuje pojecie istnienia przez wskazanie, i ze mamy w tym przypadku dobrze okreslone pojecie pierwotne. Dobrze okreslone znaczy: takie, ktorego tresc jest okreslona PRZEZ DOSWIADCZENIE.

Wuk

wujzboj

Wuk

Pytając o pierwotność definicji poprzez wskazanie miałem na myśli, czy jest to niepowątpiewalne źródło poznania czy nie. U Ciebie jest nim zdaje sie "ja" albo "dane zmysłowe". W pierwszym wypadku popadasz w solipsyzm w drugim w fenomenalizm. O świecie dalej nie wiesz nic.

Nie wierzę, abyć doświadczenie traktował poważnie. Może chodzi Ci o pewien specyficzny typ zreflektowanego, medotycznego eksperymentu stosowanego w nauce? Nasze (ludzkie) doświadczenie mówi jednoznacznie, o istnieniu przedmiotów, relacji i osób. Tyle, że stwierdza to intelekt na podstawie Twoich "danych zmysłowych" bo w ludzkim doswiadczeniu nie ma wyizolowanych zmysłów, tak jak i nie ma wyizolowanego intelektu. Jest zatem oczywiste, że analizując same dane zmysłowe nie dochodzimy do przedmiotów poznania.

wujzboj