ŚFiNiA

wujzboj

(Genkaku, dzieki za swietne wejscie moderatora!)

Ja mysle, ze sie juz do tego odnioslem... Ale moze niejasno. Sprobuje teraz jasniej.

Przypominanie (wyobrazanie) sobie doznania jest doznaniem, ktorego trescia T2 jest tresc przypominanego sobie (wyobrazanego) doznania T1 wraz z doznaniem, ktorego trescia Tp jest przypominanie (wyobrazania).:

T2 = T1 + Tp.

Mozemy to uscislic zauwazajac, ze tylko pewna czesc tresci T1 jest obecna w przypomnieniu. Jesli te czesc nazwiemy c(T1), to mamy:

T2 = c(T1) + Tp.

Przypominanie rozni sie od wyobrazania tym, ze doznanie przypominane (to o tresci rownej T1) bylo kiedys doznawane (czyli, ze zaszlo doznanie o tresci rownej T1), natomiast doznanie wyobrazane nigdy nie bylo doznawane (czyli, ze nigdy nie zaszlo doznanie o tresci T1, zaszlo tylko doznanie o tresci T2 = c(T1) + Tw; w praktyce oznacza to rowniez, ze c(T1) = T1). W powyzszym oznaczylem przez Tw tresc doznania "wyobrazam sobie, ze", podobnie jak przez Tp oznaczalem tresc doznania "przypominam sobie, ze".

Jak juz mowilem: nie mam pojecia, w jaki sposob mozna od tego przejsc do definicji istnienia. Jesli istnienie ma sie do nieistnienia tak, jak wyobrazanie doznanie (o tresci T1) ma sie do wyobrazenia tego doznania (o tresci T2), to roznica pomiedzy istnieniem i nieistnieniem jest po prostu doznaniem wyobrazania (Tw):

T2 - T2 = T1 + Tw - T1 = Tw.

Jesli roznica pomiedzy istnieniem i nieistnieniem jest klasy "tresc doznania", a istnienie definiujemy przez te roznice, to w definicji istnienia umieslilismy WYLACZNIE DOZNAWANIE...

konrado5

Nie udało mi się jednak podać definicji istnienia, ale muszę wykazać błędy w definicji istnienia podanej przez wuja zboja. Nie sądzę, żeby istnienie doznania było czasownikową formą słowa "doznanie", bo teoretycznie możliwe jest przecież istnienie jednego doznania, które się nie zmienia i jak wtedy zdefiniować jego istnienie?

wujzboj

To moze ja przypomne moja definicje istnienia, OK?

Mowie o dwoch roznych znaczeniach slowa "istniec". Jedno jest czasownikowa forma slowa "ja" (istniec = swiadomobyc), a drugie jest czasownikowa forma slowa "doznanie" (istniec = byc doznawanym). Odnosisz sie, jak rozumiem, do tego drugiego znaczenia. Nawiasem mowiac, wlasnie w przypadku doznan prosilem wielokrotnie, by uzywac slowa "ZAistniec", a nie "istniec". Rozumiem, ze niekiedy moze to byc trudne jezykowo, bo jezyk polski ma swoje dziwactwa.

Wyjasnij teraz mi prosze, na czym polega problem. Jesli nawet doznanie sie nie zmienia, to jest doznawane (z definicji doznania). Wobec tego istnieje.

konrado5

wujzboj

Alez Konrado, teraz mowisz tak, jakbys mial zdefionowane pojecie istnienia

A przeciez nie masz...

Tak, wyrazenie "niedoznawane doznanie" jest wewnetrznie sprzeczne. Doznanie istnieje (zaistnialo) z definicji wtedy, kiedy jest doznawane. Istnienie doznania to czasownikowa forma doznania, to "bycie doznawanym".

konrado5

Wuk

wujzboj

wujzboj

konrado5

Wuk

wujzboj

wujzboj

Wuk

W oczywisty sposób wiem, że moja żona nie jest moim doznaniem. Badałem się niedawno, nie wykryto w moich doznaniach mojej żony.

Tyle samo mogę powiedzieć o przedmiotrach co i logika, która też terminu przedmiot nie definiuje. Mimo to jest ścisła, sensowna i ma znaczenie, zupełnie wbrew Twoim postulatom. Kiedy to do Ciebie dotrze, że pewnych rzeczy nie da się wypowiedzieć?

konrado5

Wuk

wujzboj

wujzboj

konrado5

wujzboj

Kiedy nie widze nic czerwonego, to po prostu mojego wrazenia czerwonosci nie ma.

Jest natomiast moja pamiec o tym, co nazywam czerwonym. Dlatego moje nastepne wrazenie moze byc rozpoznane przeze mnie jako wrazenie czerwonosci.

Wuk

Wuk

anbo · Dołączył: 09 Lut 2006 Posty: 6480 Przeczytał: 44 tematy

Wuk,

Nie uważasz, że te "fizjologiczne działania przystosowawcze w ramach przyrodniczej selekcji naturalnej" muszą w jakims sensie być odpowiedzią na prawdę o rzeczywistości, bo inaczej jedynie szczęśliwym trafem trzeba by wytłumaczyć nasz sukces ewolucyjny i skuteczność odkryć naukowych?

anbo

Oless