ŚFiNiA

Michał Dyszyński

To, o czym tu chcę napisać ma silny związek z pewnymi (buddyjskimi, ale nie tylko) technikami medytacyjnymi. Polegają one na wprowadzeniu umysłu w stan, w którym nie będzie kalkulacji, szukania zależności, jakiegoś podążania za myślą, lecz właśnie - tytułowe - CZYSTE OBSERWOWANIE tego, co spływa do umysłu z zewnątrz.
Fenomen czystych doznań jest bardzo ciekawy. Można zadać tu kilka pytań na jego temat:
- skąd przychodzi?
- na ile jest "czysty", czyli wolny od ingerencji nastawienia/woli umysłu?
- jak długo można pozostawać w stanie zbliżonym do czystej obserwacji?
- czy z tym stanem łączą się odczucia raczej przyjemne, czy przykre (odczucie przyjemności/przykrości samo w sobie jest stanem obserwowanym)?
- czy można tak osiągnąć oświecenie (czym by ono w tym kontekście było)?

Mnie tak naprawdę interesuje jeszcze coś innego - pewien OGÓLNY OPIS STANU OBSERWACJI JAKO TAKIEJ. Czyli owa czysta obserwacja jest tu raczej pretekstem, niż celem. Próbuje wyekstrahować aspekt obserwacji różnicując go z jego potencjalnym "przeciwieństwem" - kalkulacją.
Kalkulacja polega na jakimś (czasowym) odcięciu się od wrażeń, w celu zajęcia się tym, co z poprzednich wrażeń zostało w pamięci. Choć czy jest to do końca możliwe -takie odcięcie się?
W końcu kalkulacja też jest formą doznawania - obserwowania, tylko tym razem nakierowanego na coś wewnętrznego, a nie zewnętrznego.
Więc chyba sensowniej byłoby mówić nie tyle o obserwacji i kalkulacji, co o obserwacji połączonej z aktami woli dotyczących raz aspektów zewnętrznych (to byłaby ta czysta obserwacja) i wewnętrznych (to byłoby "czystą kalkulację", choć przecież czystości całkowitej tu nie będzie).
Temat tu poruszony uważam za swego rodzaju kwintesencję istnienia umysłu, dalej wręcz "źródło mocy". Kto zrozumie/opanuje zasady, które tkwią w mechanizmach obserwacji i kalkulacji, będzie w pobliżu niemal "boskiej" mocy. Choć właściwie słowo "moc" nie do końca oddaje tu istotę sprawy.

W każdym razie.
Na pewno da się wstrzymywać aspekt kalkulacji w swoich myślach - wystarczy konsekwentnie odrzucać nachodzące umysł impulsy kojarzenia, porównywania, łączenia doznań z tym, co zgromadzone w pamięci. Wtedy doznania będa się pojawiały i zanikały, bo brak będzie im podtrzymania jakąś postacią kreacji-woli umysłu.
Można pójść w kierunku przeciwnym - maksymalnej kalkulacji - czyli spróbować myślenie realizować w trybie świadomości i kontroli - wtedy np. można uczepić się jednego, czy wybranych kilku doznań i przywoływać je sekwencyjnie z pamięci, dokonując (na ile chaotycznych) porównań, zestawień, rozważań.
Ale oba kierunki - W MAKSYMALNEJ POSTACI - wydają się być skazane na porażkę. Nie sposób jest kontrolować (się) totalnie, bo kontrola tez jest formą wyboru, a wybór wymaga dwóch opcji - jako tako konkurencyjnych, czyli (z definicji) nieokreślonych, czyli właśnie nie kontrolowanych. Kontrola totalna jest więc ułudą. Podobnie jak totalne pozbycie się kontroli w trybie czystej obserwacji jest ułudą. W końcu sam czas przyjrzenia się kolejnemu doznaniu jest kwestią pewnego wyboru - kalkulacji. Jeszcze patrzę na to, czu już odrzucam?... To odrzucenie - teraz albo później - nie zrobi się samo, zostanie jakoś wykalkulowane.
Można by więc spuentować, że kalkulowanie i obserwowanie są pewnego rodzaju jednością. Da się oczywiście dokonywać przesunięć na osi kalkulacja vs sama obserwacja w stronę głębszego, bądź płytszego wejścia w jeden, czy drugi aspekt, ale kresu osiągnąć się nie da, bo pewnie modelem graficznym byłaby tu krzywa zamknięta - np. okrąg - tzn. zbliżając się do maksymalnego aspektu obserwacji, niejako i tak "wpadniemy" w jakąś formę kalkulacji.
Czym więc można tu manewrować?
Chyba jakoś SPOSOBEM obserwowania i kalkulowania, nie zaś absolutnym włączaniem, bądź wyłączaniem tych trybów.

Piotr Rokubungi

@ Michał D.: Błędny opis. Na tyle błędny, że nie chce mi się go "prostować", bo musiałbym wiele pisać i prawie całą treść twego postu powyższego zastąpić inną, prawdziwszą...

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Michałek, mniej snuj majaków, a więcej myśl... :fuj:

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Idź spać Michałek, bo nawet już nie na temat piszesz... :fuj:

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Więc "zmilczam zbędne". Raczej za bardzo "odjechałeś" od jakiegokolwiek sensu [poza swoimi wymysłami] w poprzednich wpisach w tym temacie, aby chciało mi się to "prostować"...