ŚFiNiA

vlr · Dołączył: 18 Gru 2007 Posty: 253 Przeczytał: 0 tematów

Czym jest zło a czym Dobro i czy można je obiektywnie rozróżnić?
Wyjaśnienia encyklopedyczne nie mają w tej materii zbyt wiele do powiedzenia.
Czy zło jest dla każdego z osobna czymś nieco(lub bardziej) innym? Raczej tak, ponieważ każdy z nas posiada inny bagaż doświadczeń, inną drogą zmierza do Rzymu, a więc dla poszczególnego delikwenta dobrem jest to co pomoże mu w jego celach osobistych, a zło tym co mu w osiągnięciu tych celów przeszkadza.
Dobra, ale zastanówmy się co każdy z nas posiada. Odpowiedz: wolną wolę. Można by więc wysnuć hipotezę iż złem jest to co nie jest w zgodzie z naszymi przekonaniami, decyzjami. Złem jest więc nieposzanowanie czyjejś wolnej woli. Więc jeśli ktoś ma wolę zabić kogoś kto zabitym być nie chce, to mamy konflikt ponieważ potencjalny morderca w dążeniu do swego celu chce naruszyć zasadę poszanowania wolnej woli człowieka, który zabitym być nie chce(co innego jeśli chce). Czyżby więc zło i dobro nie dało się opisać w sposób obiektywny, czy też być może należy rozszerzyć pojęcie obiektywności o przecież logiczne intencje poszczególnych jednostek, których decyzje są jak 1 i 0, chcą czegoś albo nie chcą?
Czy zatem wszelkie instytucje, propagowany przez państwo model życia, którego działanie opiera się na dyktowaniu jednostce co ma robić, wpływanie na jej wolną wolę, jest propagowaniem zła?

Pan Gąsienica

ptr

Zainteresowała mnie koncepcja, że złem jest łamanie czyjejś wolnej woli. Przyjmuję tu za pewnik, że istnieje wolna wola. Taka definicja zła jest chyba zbieżna ze skrajnym egoizmem. Otóż jeżeli istnieje małe dziecko, które chce podczas apelu zerwać prelegentce spódnicę, to złem - w myśl tej definicji - jest złamanie woli dziecka i odsunięcie go od zrozpaczonej mówczyni. Tu można zwrócić uwagę na to, że przecież to najpierw dziecko próbowało złamać wolną wolę prelegentki. A tu z kolei zauważamy, że wola dziecka została ograniczona zwyczajem społecznym, czy też społeczeństwa, że ma w ogóle stać na apelu. Wola jednostek społecznych była zaś ograniczona wolą innych jednostek nauczonych form zachowań przez swych przodków.
Zastanawia mnie czy taka definicja zła, prócz tego że gloryfikuje egoizm (więc już ją lubię) jest w ogóle praktyczna.

mmss · Dołączył: 20 Lis 2007 Posty: 65 Przeczytał: 0 tematów

mmss · Dołączył: 20 Lis 2007 Posty: 65 Przeczytał: 0 tematów

wujzboj

Ja dobro definiuję globalnie jako taki stabilny stan wszechświata, w którym każda osoba postępuje według swojej wolnej woli i nie prowadzi to do istotnych konfliktów. Jest to więc "pełnia wolności".

Rzecz jasna, jest to stan nie do osiągnięcia, jeśli nie ma Boga. Z tego samego powodu jest to stan nie do osiągnięcia na tym świecie, czyli poza Królestwem Niebieskim. Po prostu widząc siebie i nasze otoczenie z ograniczonej perspektywy, nie mając punktu odniesienia o którym wiemy, że jest absolutny, i nie wiedząc, do czego tak naprawdę prowadzą nasze decyzje, bez przerwy depcemy sobie po palcach i wpadamy w jakieś dołki.

mmss · Dołączył: 20 Lis 2007 Posty: 65 Przeczytał: 0 tematów

Mam Wuju podobnie :wink: ... choć, „Królestwo Niebieskie” to nie Raj (w sensie braku problemów, ...), ani na tym, ani na tamtym świecie – zwłaszcza na tamtym świecie, którego istnienia – moim zdaniem – żaden z proroków nie obiecywał.

Wracając jednak do tematu: ja dobro proponowałbym jednak definiować jako indywidualne (jak kto woli „egoistyczne”) – jako przedmiot swoich do niego dążeń (czyli miłość) ...

Innymi słowy: dobro to przedmiot (cel), miłość to wrodzony „instynkt” (ogólnie – globalnie), człowieka, który tego celu, każe człowiekowi szukać* ... to na poziomie „uczuciowo-emocjonalnym”.

* Człowiek jednak jako istota obdarzona „wolna wolą” posiada, w stosunku do np. zwierząt, jeszcze rozum, umożliwiający tę „wolna wolę” realizować, poprzez poznawanie porządku (praw) jakie rządzą wszystkim i nim również – „Wszechwiedzy”.

Tę „wolną wolę” zawdzięcza komunikacji z innymi. Komunikacja „wymusza na nim” posługiwanie się – poznanie pojęć ogólnych, czyli rozpoznania porządku w chaosie. „Narzędziem” tu jest rozum, porządkiem – prawami są przekonania. Ocena tych to ich prawdziwość – prawda. Własne przekonania są oczywiście tylko prawdami, cudze nie koniecznie ... to dzięki komunikacji z innymi może rozumieć, rozróżniać (ma taką potrzebę) – prawdę i fałsz ...

(Może też zauważyć, ze to co dostrzega i przez co dostrzega rzeczy to ich zmienność – relacje, każde przekonanie wyraża prawo zmienności rzeczy – relacji pomiędzy rzeczami ... dalej, w relacjach o wyższej ogólności, rzeczami staja się relacje na niższym stopniu ogólności ... wszystkie pojęcia człowieka to faktycznie relacje, nie będące przedmiotem doznań, a doświadczenia ... relacje to „świat niewidzialny” – to jedynie porządek odnajdowany w zmienności rzeczy – chaosie. Paradoksalnie, o doznaniu „istnienia kamienia” człowiek wie, a nie go doznaje, wie dzięki zmienności (nie)istnienia, a nie dzięki kamieniowi)

Jeśli, możemy się komunikować to rozpoznajemy świat podobnie, a jeśli jesteśmy osobni, a porządek (relacje) rozpoznajemy podobnie to te relacje są realne, tak samo, jak każde inne nasze przekonanie – choćby „istnienie kamienia na drodze”.

PrzedNajogólniejszą relacją jest własna prawda, ta służy realizacji „wolnej woli”, której celem (przedmiotem) jest własne dobro, a tą relacje opisuje Najogólniejsza relacja – własna miłość. Prawda służąca rozpoznaniu Dobra to Miłość.

„religia” to system relatywistyczny, jednak o ile w prymitywnym relatywizmie relatywna jest prawda (co prowadzi tego typu relatywistę do sprzeczności z tym co głosi), to w „religii” relatywne jest poznanie ... „religia” jest systemem domkniętym – a jej „Niedomknięcie”, znajduje się wewnątrz systemu – to Bóg do końca nie poznawalny – niedostępna „Prawda Absolutna”, „Wszechwiedza”, ...

(relatywizm religii wyraża się w rozróżnieniu: Boga, „swojego Boga” czy „mojego Boga” (z autorytetu – o czym przy okazji „niewiernego Tomasza” pisał Juki) ) ...

wujzboj

ptr

ptr

wujzboj

A czemu świat miałby się składać JEDYNIE z takich egzemplarzy?

ptr

Co więcej, wiemy, że nie dość że egzemplarze są różnego rodzaju, to na dodatek wszystkie na jednej planecie. Ale to co ja pisałem wcześniej było konkretnym przykładem pokazującym braki definicji dobra jako:
"stabilny stan wszechświata, w którym każda osoba postępuje według swojej wolnej woli i nie prowadzi to do istotnych konfliktów. Jest to więc "pełnia wolności""

Pan Gąsienica

Wuj wolną wolę rozumie jako możność postępowania zgodnie ze swoją PRAWDZIWĄ naturą, a ta może być ukryta pod naturą zwyrodnialca. Chyba.

ptr

Rozumiem. Wtedy jeżeli istniałby wszechświat, gdzie każdy człowiek miałby naturę zwyrodnialca i z których każdy żyłby na oddzielnej planecie, to byłoby to dobro w myśl definicji, że dobro jest wtedy gdy jest zapewniony "stabilny stan wszechświata, w którym każda osoba postępuje według swojej wolnej woli i nie prowadzi to do istotnych konfliktów. Jest to więc "pełnia wolności"".

wujzboj

Dokładnie. Czy widzisz w tym jakiś problem?

Nie ma przecież najmniejszego powodu, by świat miałby się składać JEDYNIE z takich egzemplarzy. A jeśli ich istnienie nikomu nie wadzi, łącznie z nimi samymi, to wszystko jest OK. Prawda?

rafal3006

mmss · Dołączył: 20 Lis 2007 Posty: 65 Przeczytał: 0 tematów

@ Wuj

Nie dziwię się, że Wuj, tu akurat nie zrozumiał za bardzo sensu niektórych aspektów mojej wypowiedzi, bo przyznaje, że napisałem ją w sposób bardzo skrótowy i chaotyczny. A to z prostej przyczyny, ze język – aksjologie dopiero należałoby uzgodnić.

Przede wszystkim, nie były moją intencją stwierdzenia: "człowiek jest dobry", "Bóg jest Dobry" – bo w porządku, który proponowałem przyjąć, są to stwierdzenia, zwłaszcza to pierwsze, pozbawione sensu.

W porządku, który przyjmuje, powinno być: "człowiek jest dobrem dla samego siebie i jest tego świadomy", "Bóg jest Dobrem, Porządkiem, Prawem Obiektywnym ... "
"dobro indywidualne" musi uwzględniać, dobro innych tego typu "dóbr indywidualnych", bez którego uwzględnienia nie może zrealizować w pełni "swojego dobra indywidualnego". A z tego "uwzględnienia" wynika konieczność uznania istnienia "Porządku Obiektywnego" i poprzez jego poznawanie może jedynie realizować "swoje dobro indywidualne". A wie o tym, – powinien, z własnej natury i z doświadczenia.

wujzboj

mmss · Dołączył: 20 Lis 2007 Posty: 65 Przeczytał: 0 tematów

wujzboj

rozumujesz · Dołączył: 26 Gru 2007 Posty: 449 Przeczytał: 0 tematów

Mnie dobro jako dobro zastanowiło po obejrzeniu tego gniota odwróceni.
Tam jest taka modna scena kiedy to gangster ustępuje miejsca starszej Pani. I on taki groźny i okrutny robi taki milusi gest.
Pytanie jest takie czy moralność, czy dobro jest wartością stałą czy może zależy od naszej fizyczności ? Np. seryjni zabójcy, czy nie zdają sobie sprawy z tego co robią czy może nie pojmują swoich czynów tak jak my ?
Czytam tutaj DOBRO=BÓG, ład świata, tak więc czy poczucie nasze własne tego co słuszne i dobre jest ponadczasowe w tym rozumowaniu, jest uniwersalne czy zależne od fizyczności naszej ???

wujzboj

Dobro nie jest zdefiniowane jako Bóg. To Bóg jest zdefiniowany jako wszechmocny i nieograniczenie dobry.