ŚFiNiA

wujzboj · Wysłany: Czw 0:05, 15 Mar 2007 Temat postu:

W takim razie powinienes rozumiec, co znaczy, ze "mierzysz (oceniasz) swiat, przykladajac do niego siebie jako miare".

konrado5 · Wysłany: Czw 12:30, 15 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Czw 20:52, 15 Mar 2007 Temat postu:

Zawrociles blednym kolem do twojego ZALOZENIA, ze checi zaleza od przypadku i/lub czynnikow zewnetrznych.

Odpowiednia dyskusja jest na poprzedniej stronie. Mam przytoczyc, czy sam odszukasz?

konrado5 · Wysłany: Czw 22:10, 15 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Pią 11:20, 16 Mar 2007 Temat postu:

konrado5 · Wysłany: Pią 14:52, 16 Mar 2007 Temat postu:

No i co z tego, że siebie przykładam jako miarę, jak i tak zależę od przypadku i/lub czynników zewnętrznych. Błędnym kołem byłaby zależność od samego siebie. Niczym by się to nie różniło od zależności od przypadku.

wujzboj · Wysłany: Sob 0:36, 17 Mar 2007 Temat postu:

A skad znow to powracajace zalozenie, ze "zaleze od przypadku", ze "blednym kolem bylaby zaleznosc od samego siebie" i ze "niczym by sie to nie roznilo od przypadku"? :shock:

konrado5 · Wysłany: Sob 18:54, 17 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Sob 20:02, 17 Mar 2007 Temat postu:

Znaczy to wylacznie tyle, jestes niezmiennie tym samym soba i ze MIERZYSZ swiat za pomoca siebie.

konrado5 · Wysłany: Sob 21:43, 17 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Sob 23:01, 17 Mar 2007 Temat postu:

Skad pomysl, ze jestes zalezny od przypadku i czynnikow zewnetrznych? :shock:

Przeczytaj raz jeszcze, tu bylo i jest napisane explicite, jak to mozliwe, ze nie jestes od tych czynnikow zalezny, a mimo to masz checi, ktore sa zwiazane z tym, co sie dzieje na zewnatrz ciebie:

konrado5 · Wysłany: Wto 14:47, 20 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Czw 22:26, 22 Mar 2007 Temat postu:

Linijka jest - i mierzy soba stol. Ty jestes - i mierzysz soba swiat. Twoja miara to TY. Nie wiem, czego w tym nie pojmujesz.

konrado5 · Wysłany: Pią 15:33, 23 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Sob 14:40, 24 Mar 2007 Temat postu:

Jesli przyczyna niezrozumienia jest to, ze ZAKLADASZ twoja zaleznosc od przypadku i/lub czynnikow zewnetrznych, to po prostu zrezygnuj z tego zalozenia. A jesli WNIOSKUJESZ o tej zaleznosci, to musisz przedstawic wnioskowanie, z ktorego ona wynika. Nie moze ono opierac sie na zalozeniu tej zaleznosci

konrado5

wujzboj

Ale to wniosek oparty na jego zalozeniu

Przedstaw go krok po kroku, od zalozen pooczawszy. Ja w miedzyczasie znikam wysiusiac pieska.

Michał Dyszyński

wujzboj

Tyle, że na zdefiniowałeś zależność od przypadku i zależność od czynników WEwnętrznych, a Konrado twierdzi, że można zależeć tylko albo od przypadku, albo od czynników ZEwnętrznych. Wobec tego należałoby dodać definicję 3:

Definicja 3:
Definiuję zależność od czynników zewnętrznych jako mechanizm, który nie podlega mojej kontroli, ale potrafię podać zbiór reguł, które tą zależnością rządzą.

Michał Dyszyński

wujzboj

Michał Dyszyński

wujzboj

Efotonu = hf jest opisem doswiadczenia. Wspomniana teza NIE jest opisem doswiadczenia.

Niesympatycznosc jej polega na tym, ze odbiera ci podmiotowosc, zamieniajac cie w piorko na wietrze, ktoremu naiwnie wydaje sie, ze frunie tam, gdzie sobie tego zyczy.

Teza jest niesprawdzalna; to nie zalozenie, lecz fakt. Podaj propozycje sprawdzenia; na jej podstawie pokaze ci schemat, za pomoca ktorego da sie zawsze zaprzeczyc weryfikacji tej tezy.

Trzeci zas punkt jest istotny, ale z pierwszymi dwoma niezwiazany (a raczej: niesprzeczny z tym, ze teza jest niesprawdzalna i niesympatyczna). Taka mapa to bowiem po prostu rozrysowanie swiata na:
1. to, co umiem;
2. to, czego na podstawie moich umiejetnosci spodziewam sie nauczyc;
3. to, o kontroli czego nie mam praktycznie zadnego pojecia.
Ten podzial jest praktyczny niezaleznie od tego, czy obszar (3) ma charakter horyzontu cofajacego sie przed rozprzestrzeniajacymi sie obszarami (1) i (2), czy tez stanowi sztywno ograniczone terytorium. Lokalizacja ostatecznych granic też jest nieistotna. Wazne, zeby miec plan postepowania, uporzadkowany wedlug prawdopodobieństwa sukcesu.

Michał Dyszyński