ŚFiNiA

wujzboj · Wysłany: Czw 23:28, 01 Mar 2007 Temat postu:

Jest to zrobione w poscie powyzej...

konrado5 · Wysłany: Pią 12:41, 02 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Sob 23:56, 03 Mar 2007 Temat postu:

Nie wiem, czemu to mialby byc absurd. To jest raczej rzecz naturalna. Oczywiscie, ze to ty jestes (lub powinienes byc) czynnikiem determinujacym swoje checi.

Michał Dyszyński · Wysłany: Nie 19:40, 04 Mar 2007 Temat postu:

konrado5 · Wysłany: Nie 21:37, 04 Mar 2007 Temat postu:

Genkaku · Wysłany: Nie 21:48, 04 Mar 2007 Temat postu:

Pewnie, że chęci się skądś biorą. Różne chęci biorą się z różnych "miejsc".
Gdy spada poziom np. cukru we krwi, ośrodek godu w mózgu jest pobudzany - "chce mi się jeść". To tylko prosty przykład.

konrado5 · Wysłany: Pon 21:46, 05 Mar 2007 Temat postu:

No i chodzi o to, że chęci nie biorą się z mojej woli, bo sama chęć jest już wolą.

Genkaku · Wysłany: Wto 10:52, 06 Mar 2007 Temat postu:

Piszesz najpierw o woli jako o zdolności, o swoistej właściwości umysłu ludzkiego, tj. o intencjonalności. A potem używasz tego jako synonimu do chęci, do jakiejś jednej, konkretnej chęci. To jest dziwne.
Rozważ następujący przypadek: chcę nauczyć się żonglować.

wujzboj · Wysłany: Wto 22:25, 06 Mar 2007 Temat postu:

konrado5 · Wysłany: Śro 14:08, 07 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Czw 16:53, 08 Mar 2007 Temat postu:

konrado5 · Wysłany: Czw 17:13, 08 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Czw 18:10, 08 Mar 2007 Temat postu:

Byc moze. Nie zmienia to faktu, ze ocena i wybor naleza do ciebie, a nie do czynnikow zewnetrznych lub przypadku.

konrado5 · Wysłany: Czw 21:16, 08 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Pią 0:07, 09 Mar 2007 Temat postu:

Napisalem przeciez... Naleza do ciebie, bo biora sie z uzycia CIEBIE jako miary.

konrado5 · Wysłany: Pią 15:55, 09 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Pią 20:28, 09 Mar 2007 Temat postu:

To tez napisalem. Oczekiwania oceniasz, wyobrazajac siebie w sytuacji, w ktorej te oczekiwania sa spelnione. Innymi slowy, "przykladasz" siebie do badanego wyobrazenia, traktujac siebie jako miare wartosci (etycznej: "dobry, zly", estetycznej: "piekny, brzydki", hedonicznej: "smaczny, niesmaczny").

konrado5 · Wysłany: Pią 22:48, 09 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Pią 23:14, 09 Mar 2007 Temat postu:

Nie. Ta miara jestes TY, a ty nie zalezysz od czynnikow zewnetrznych.

Twoja miara moze zalezec od czynnikow zewnetrznych, jesli nie przykladasz jaki miary siebie, lecz cos z zewnatrz.

konrado5 · Wysłany: Pią 23:22, 09 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Sob 10:59, 10 Mar 2007 Temat postu:

O tej oczywistej innej mozliwosci mowimy od poczatku: jestes nia TY. Jestes swoim wszechswiatem, ktory z innymi wszechswiatami sie KONTAKTUJE. Mierzysz (oceniasz) swiat, przykladajac do niego siebie jako miare.

Zeby zmierzyc dlugosc stolu za pomoca miarki, wystarczy stol i miarka. Nie potrzeba zadnych przypadkow, ani nie potrzeba czynnikow zewnetrznych, od ktorych zalezy miarka.

konrado5 · Wysłany: Nie 20:11, 11 Mar 2007 Temat postu:

Gregorio · Wysłany: Pon 16:41, 12 Mar 2007 Temat postu:

Polecam ksiazke: ,,Ile mamy wolnosci" Ted'a Honderich'a
Tworzy on ciekawe modele wolnej woli - nie negujac przy tym faktow naukowych, zwiazanych z naukami kognitywnymi.
Sam Honderich bardziej sklania sie i zawierza modelom deterministycznym , ale ksiazka warta polecenia, bo jest napisana w sposob obiektywny i raczej objasnia istote problemu wolnej woli nizli zajmuje konkretne stanowisko.
Warto zapoznac sie z modelami quazi-deteministycznymi: kompatybilizmu i niekompatybilizmu; jak również: czy istnieje stosunek indeterminizmu kwantowego do przyjecia zalozenia istnienia wolnej woli i vice versa (czy stosunk determinizmu fizycznego zaprzecza istnieniu wolnej woli)
Polecam zapoznac sie rowneiz z hipnoza i neurolingiwtyka, aby bardziej zrozumiec istote funkcjonowania naszego umysłu i mechanike ograniczania naszych wyborow.

Jesli chodzi o mnie - to ja oczywiscie jako katolik uznaje wolna wole. Oczywiscie moj model zaklada realnosc istnienia swiata materii, czyli substancji istniejacej niezaleznie od doznan jednostki :wink:

Moj model wolnej woli przedstawia sie tak:

1) cala nasza fizycznosc zdeteminowna jest zwiazkami przyczynowo -skutkowymi.

2) fizyczny wymiar naszego umyslu - zdeterminowany jest funkcjonowaniem naszych instynktow, natury czysto zwierzecej – tj. postepowania wedle zasad utylitaryzmu, Czyli osiagania jak najwiekszych zyskow, niwelujac jak najbardziej ewentualne straty.
A wiec, wszelkie nasze dzialania w tym wymiarze sa moralnie obojetne. Czlowiek w tym wymiarze moze np. pomagac innym ludziom, bo wie- bądź podświadomość mu podpowiada- ze istnieje cos takiego jak np. regula odwzajemniania,
Czlowiek w tym wymiarze, np. zamorduje drugiego czlowieka jesli uzna, ze bedzie mial z tego wymierne korzysci i bedzie pewny, ze ostateczny bilans jego dzialnia bedzie dodatni, a nie ujemny. Ot czyste prawa doboru i selekcji naturalnej.
Krotko mowiac: nasz mozg kieruje sie naczelna zasada, przetrwania.
Dobro i zlo staje sie plynne i zalezy od mapy rzeczywistosci jednostki.

3) ponad wymiarem fizycznym istnieje sprawstwo (dusza, nasze podmiotowe ,,ja" )

4) sprawstwo dziala wedle zasady : podejmujac dzialanie X w czasie p, moglem podjac dzialanie Y w czasie p.

5) natura sprawstwa jest niezmienna

6) sprawstwo jest ograniczone nasza fizycznoscia. Czyli korzysta z wiedzy nabytej i predyspozycji fizycznych naszego rozumu. Jest pewna forma ukierunkowania naszego fizycznego umyslu.

7) czyn nieuswiadomiony nie jest dzialaniem wychodzącym, z zarzadzenia sprawstwa

I osmy podpunkt najbardziej kontrowersyjny

8) sprawstwo ma nature??? Sprawstwo ma nature, ktora objawia sie w potrzebie dazenia do celu x ( wedle mnie do: szczescia-> milosci-> Boga).
Jednakze sprawstwo podejmuje swiadomy bilans stawiania zycia duchowego nad fizycznym. Innymi slowy jest to: scieranie sie potrzeby realizacji się w przyjemności czysto fizycznej, a metafizyczną potrzebą realizacji się w szczęściu- bedacą w tym przypadku czyms niezmiennym w przeciwieństwie do przyjemności fizycznej( jako ulotnej, w pelni zmiennej).
Do szczęścia duchowego możemy się zbliżać nawet jak jest nam ,,zle” fizycznie.

To byla moja pierwsza koncepcja podpunktu 8, ktora wikłała sie w sprzecznosciach. Osmy podpunkt jest caly czas w fazie przygotowawczej, ze tak powiem :grin:

Poprawilem go z lekka i wyglada teraz tak:

Jesli twierdzimy, ze sprawstwo ma nature to tym samym je ograniczamy( mozemy jedynie przyjac, ze jest niezmienne).
Jesli twierdzimy, ze dazy do czegos - to tym samym zwiekszamy prawdopodobienstwo zajscia dzialania x od prawdopodobienstwa zajscia dzialania y.
Jedynym wyjsciem jest postawienie rownowagi - miedzy dazeniem do celu x badz celu y.
Dlatego mozna wysunac prawdopodobienstwo, ze jedno x dazy i realizuje cel duchowego szczęścia; natomiast y realizuje cel szczescia doczesnego czyli realizuje fizyczny wymiar naszego zycia. Wtedy zostaje obroniona koncepcja wolnej woli wedle zasady: podejmujac dzialanie X w czasie p, moglem podjac dzialanie Y w czasie p.
Jednakze ten model mnie niezadowala i nie realizuje sie zbytnio w mojej chrzescijanskiej perspektywie zycia.
no coz, ale moze ktos ma inne pomysly :wink:

wujzboj · Wysłany: Wto 11:26, 13 Mar 2007 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Wto 11:31, 13 Mar 2007 Temat postu: