ŚFiNiA

Marcin Kotasiński

Filozofia też musi być publiczna, bo inaczej filozof pozostaje jedynym wyznawcą swojego poglądu, jeśli nie ma odniesienia do doświadczeń innych ludzi, wtedy wymyśla fantastykę prawdopodobnie. Co najwyżej filozofia to doświadczenie własne - „prywatne” obiektywizuje starając się ukazać to, że doświadczenia umysłowe są obiektywne, mamy je wszyscy takie same w jakimś zasadniczym zakresie, np. jesteśmy wszyscy samoświadomi. Obiektywizm przyświeca każdej nauce, bo nauka służy wszystkim ludziom.
Filozofia wychodzi od doświadczenia materialnego, czy publicznego, bo wobec tego, czego doświadcza dokonuje namysłu ogólniejszego np. dlaczego to jest?
Tales pierwszy zarejestrowany filozof w historii był –jak dobrze pamiętam- handlowcem, który pływał po morzu śródziemnym i zinterpretował swoje doświadczenie poprzez twierdzenie, że podstawą wszystkiego jest woda. Wyszedł od materii do abstrakcji umysłowej.

Marcin Kotasiński

Mennandore przeglądałem książkę Chmielnickiego.
Cytaty z Między mózgiem i świadomością. Próba rozwiązania problemu psychofizycznego.

wujzboj

Marcin Kotasiński

Samoświadomość jest publiczna mamy ją wszyscy i na tej podstawie komunikujemy się, świadczymy w ten sposób o posiadaniu wspólnej i obiektywnej cechy – także teraz pisząc do siebie, bo rozumiemy swoje wypowiedzi na tej podstawie. To reguła współżycia, mamy ten sam mechanizm postrzeżeniowy, na tej regule w ogóle komunikujemy się, wiemy o sobie.

Podobieństwo doznań świadczy o istnieniu czegoś obiektywnego, co jest bardzo szerokie począwszy od takich samych (samo)świadomości, podobne doznania cielesne, sposoby rozumowania, takie same ciała, podobne przedmiotu ukształtowane do podobnych ciał, komunikacja taka sama/podobna i można wymienić więcej.

Solipsyzmowi przeczy bezpośrednie doświadczenie, nie ma na ziemi takiego, który potraf nie reagować na wszystko, być niezależnym choćby od doznań ciała, dlatego solipsyzm jest tylko teorią.

Dlatego każda trzeźwa filozofia, która dlatego jest wśród nauk, a nie tylko wśród sztuk musi tłumaczyć obiektywizm doświadczenia, Prawdę samą do tego jest powołana. Gdybyśmy w filozofii nie widzieli perspektywy osiągnięcia obiektywizmu to nie byłaby ona nauką.

wujzboj

Skoro samoświadomość jest publiczna, to udowodnij mi, że ją posiadasz.

Zacznijmy może od tego prostego zadania. Zobaczymy, jak sobie z nim poradzisz. Kiedy zaś doprowadzi nas ono do pewnych wniosków, będziemy mogli zastanowić się nad tym, czy i ile racji masz w pozostałych swoich przypuszczeniach.

Marcin Kotasiński

Rozumiem, co znaczy „myślę, więc jestem” lub „jestem świadom własnej świadomości”, bo dokonuję tych aktów myślenia siebie i odkrywam siebie jako samoświadomego. Ty także rozumiesz, co one oznaczają, o czym dałeś świadectwo we wcześniejszych dyskusjach choćby. Świadczy o tym, że potrafimy myśleć siebie, czyli jesteśmy samoświadomi – samodzielnie siebie świadomi. Komunikując sobie to rozumienie tak jak to, że potrafimy pisać na klawiaturze wiemy, że jesteśmy tacy sami, samoświadomi. To samo dotyczy każdego człowieka, który rozumie te zdania i potrafi wytłumaczyć je własnymi słowami. Ci, którzy jeszcze nie rozumieją po wyjaśnieniach także zrozumieją i będą potrafili to wytłumaczyć, bo my także kiedyś nie rozumieliśmy poczym zrozumieliśmy i wiemy.
Poza tym zauważ, że Kartezjusz stał się zrozumiały dla milionów ludzi, dlatego bo wszyscy ci ludzie dokonali na sobie aktu myślenia siebie, cogito…, to świadczy, że wszyscy jesteśmy samoświadomi.

mennandore

Wracając jeszcze do tekstu Ducha i przykładu Michała ze sprzątaczem - sądzę że w argumentacji Ducha chodzi o coś a'la behawioryzm - mamy po prostu informację na wejściu, jej przekształcenie, asocjację i wynik=efekt. Wszystko jest jednak na tyle złożone że nie potrafimy tego dostrzec.

Marcin. Jeśli chodzi o Chmieleckiego (a nie Chmielnickiego nota bene), to co zacytowałeś na początku, tam gdzie mówi o podmiocie i przedmiocie chodzi mu (o ile rozumiem z szerszego kontekstu) że rozróżnia bycie w "pierwszej" i w "trzeciej" (tu wlasnie chodzi o byt psychofizyczny jako całość) osobie.
Gdy mówi o świadomości (o ile też rozumiem) twierdzi że jest ona swego rodzaju "oknem" centrum duchownego (Ja) zarówno na stany animy,jak i stany zewnetrzne (za sprawą impulsacji z pamięci operacyjnej) ale również własnej aktywności tegoż centrum duchownego (i tu mamy samoświadomość, i tu dopatruje się "przesunięcia w czasie" w eksperymentach Libeta) - wiecej o tym w artykule "przyczynek do neurobiologii wolnej woli".
Jeżeli chodzi o ontologię i metafizykę - ontologie traktuje jako "ogólną teorię rzeczywistości", uprawianą właśnie (w jakims sensie przynajmniej) jak nauki szczegółowe. Wiecej o samej ontologii i metafizyce (która według niego jest "projekcją rzeczywistości" w przeciwieństwie do ontologii która jest "injekcją") w książce "Rzeczy i wartości" - jest na tej stronie którą podałem, akurat w "W między mozgiem a świadomością" jest tego mało.

Wuju. Ciekawostka - Chmielecki w swojej ontologii zakłada jako "arche" materię właśnie - jedno tworzywo czyli monizm substancjalny ALE robi trick a mianowicie pluralizm jeżeli chodzi o zasady determinacyjne. Każdy byt (oprócz arche) jest jakoś ufundowany i umocowany w innym. Pojęcia te odnoszą się do czynników determinacji i realizacji (pomysł bodajże wzięty troche od Arystotelesa tylko zmodyfikowany). Rozróżnia bycie w sensie istnienia="egzystencji" od bycia "jakimś". Przykładowo - cytryna jako byt. Aby "była" w sensie egzystencji, musiała być podlewana jako nasionko, odpowiednia temperatura itp. itp. = CZYNNIKI REALIZACJI TEGO BYTU. Ale "bycie" cytryny w sensie że jest "jakaś", czyli właśnie cytryną - np. geny = CZYNNIKI DETERMINACJI. Przykład troche naiwny ale chodziło mi o pokazanie że każdy byt jest w rzeczywistości jakoś "zawieszony" niczym w ukladzie wspolrzednych, odpowiednio w swoich czynnikach realizacji i determinacji. Mając taki układ współrzędnych można hasać po rzeczywistości tj. bytach (tych formalnych także).

Do wolnej woli ma się to tak iż właśnie procesy umysłowe (przekształcenia informacji) potrzebują czynników realizacji - są to nasze impulsy w neuronach. Wolności woli Chmielecki dopatruję się w tym że ma własne zasady determinacyjne tj. tej samej kategorii tj. natury duchowej (samą wolną wolę i te zasady determinacyjne określa jako "drzewiastą strukturę po której poruszamy się kierowani zasadami racjonalności"). Uprzedzam - wiem że to może być straszny bełkot bo sam tego do końca nie rozumiem i wypisałem tylko to co pamiętam.
W każdym razie podoba mi się pomysł (o czym pisał na wstpępie "Przyczynku do ..." że w koncepcji dualistycznej Dusza miała autonomię automatycznie, gdyż istniała jako różna substancja niż mózg itd. Ciekawym wyzwaniem jest właśnie zapewnić autonomię Duszy i Osoby w koncepcji monistycznej - według mnie ciekawa i godna wysiłku

Pozdrawiam

Michał Dyszyński

krowa

wykasowano

mennandore

Co reszta ma do powiedzenia?

konrado5

Michał Dyszyński

krowa

krowa

Michał Dyszyński

krowa

krowa

Michał Dyszyński

wujzboj

Michał Dyszyński

wujzboj

konrado5

Zastanówmy się co to znaczy, że czajnik jest przyczyną tego, że woda się zagotowała. Tak naprawdę się to sprowadza do tego, że pewne wydarzenia (to co się dzieje w czajniku) są przyczyną zagotowania wody. Co ciekawe, czajnik jest przyczyną zagotowania wody, nawet jak świat jest w 100% zdeterminowany. Co prawda czajnik jest przyczyną tego, że woda się zagotowała, ale jednak całkowita znajomość wcześniejszego stanu świata wystarczyłaby do ustalenia tego, że tak się stanie w tym konkretnym czasie. W świecie indeterministycznym mogłoby to być w pewnym stopniu nieprzewidywalne, czyli przypadkowe, czyli tak naprawdę czajnik byłby pierwszą przyczyną zagotowania się wody. O ile dobrze zrozumiałem, to ta analogia nie może się odnieść do wolnej woli, bo na czym innym polega to, że osoba jest przyczyną działań niż to, że czajnik jest przyczyną zagotowania wody. Na czym więc polega to, że osoba jest przyczyną, skoro nie może być w świecie deterministycznym? Do jakich wydarzeń mógłbyś to sprowadzić? (pamiętaj, że przyczyną mogą być tylko wydarzenia, przedmioty jako przyczyny dają się zredukować do wydarzeń jako przyczyn). O ile dobrze zrozumiałem, to nie mógłbyś tego sprowadzić do żadnych wydarzeń, ponieważ

Michał Dyszyński

mennandore

A gdyby tak w tym mętliku pojęciowym rozróżnić :

1)działanie -> tu wlasnie mamy przyczyne i skutek w zaleznosciach materialno-energetycznym w swiecie fizykalnym
2) determinowanie -> w sensie "formalnym" tak jak genotym determinuje wygląd rosliny, tak jak kształt koryta determinuje bieg rzeki, tu mozna by tez umieścić jak to aksjomaty np. w matematyce "determinują" dalsze twierdzenia

Bo wydaje mi się że do obu przypadków uzywa się potocznie słowa "przyczyna" i jest to mylące

Michał Dyszyński