ŚFiNiA

Piotr Rokubungi

Wg mnie lęk przed śmiercią [biologiczną] to, przede wszystkim, obawa psychiki przed zaprzestaniem jej funkcjonowania. Nie tyle boimy się, że np. serce przestanie pracować, czy funkcjonować inne organy, ile raczej tego, że przestaniemy odczuwać, myśleć, wyobrażać. Strach (pod)świadomości przed utratą świadomości może na zawsze.
Proszę o wyrażanie poglądów własnych na ten temat.

Banjankri

Ja, nazwałbym to świadomością skończoności bytu. Śmierć, to tylko pewien końcowy moment, czasem pełen ulgi, który nie jest tak naprawdę problemem. Problemem jest właśnie świadomość tego, że byt, który nazywamy "ja" się skończy. Prowadzi to do pośpiechu na wielką skalę, który wywołany jest poszukiwaniem sensu życia. W ten właśnie sposób, śmierć wkrada się do naszego codziennego życia i ma wpływ na wszystko co robimy.
Niewielu zdaje sobie sprawę z tego, że buddyjska Parinirvana, to ostateczne wygaśnięcie. Dokładnie to, czego oczekuje niewierzący w żadne zaświaty człowiek. Innymi słowy, po śmierci nie jest tak źle, wręcz przeciwnie, śmierć jest "osiągnięciem" niezmienności, czyli stanem którego zawsze szukaliśmy. To właśnie zmienność, nieprzewidywalność i potrzeba sensu, tworzą ciężar życia.

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

@ Banjankri: Właściwie z twoją powyższą wypowiedzią zgadzam się. Innymi słowami ująłeś mniej więcej to, co sam chciałem wyrazić; również to, co nieraz tutaj już pisałem o Podstawowym Stanie Natury, o Jej Niebycie, Nieświadomości, o Jej nieomal wiecznym "śmiertelnym snie". Ale jest jeszcze coś, z czym raczej się nie zgadzam. Chodzi o to, że ludzka świadomość jest przyzwyczajona do doświadczania, bycia pobudzaną przez bodźce, do tej zmienności życia i wysiłku, aby znajdować w tym sens [logiczny]. I nie zna niczego poza tym. Dlatego w tej właśnie świadomości, a nawet podświadomości- w psychice wytwarza się obawa przez ustaniem tego wszystkiego. I to jest właśnie, wg mnie, ten trochę niewytłumaczalny, nie do końca rozumiany, a poniekąd też paradoksalny strach przed [biologiczną] śmiercią. Napisałem "paradoksalny", bowiem świadomości ludzkiej, umysłowi w ciele, nie jest dostępna informacja, czy po zaprzestaniu czynności życiowych wszelkie doznania, procesy "myślowe", interpretacyjne ustają. Prawdopodobnie tak, lecz nie wiemy tego na pewno. Dlatego może nie ma sensu bać się doczesnej śmierci, bowiem może ona być faktycznie początkiem innego życia. A jeśli nawet jest ustaniem wszystkiego, "rozpłynięciem się" w energii wszechświata, brakiem zmienności, rozróżnialności- to czy stan taki naprawdę jest jakiś "straszny"? Przecież niektórzy [np. buddyści] uważają chyba właśnie taki stan za cel ostateczny...

@ Michał Dyszyński: Pisałem w pierwszym post'cie tego tematu, że PRAWDZIWY lęk przed śmiercią to nie tyle strach przed [fizycznym] bólem, niesprawnością, cierpieniem- ile raczej obawa przed "śmiercią umysłu", czyli zaprzestaniem doznawania, postrzegania, rozumowania, interpretowania.
A tak w ogóle, to mógłbyś rozwinąć wątek twego "przywiązania" do wizji propagowanej przez chrześcijaństwo? Bo mam wrażenie, że masz co do niej pewne wątpliwości, jednak usiłujesz się jej trzymać, może nawet trochę na przekór "wolności myślenia"...

Banjankri

Pytanie. Ustanie którego doznania można uznać za negatywne? Innymi słowy, co jest tak cennego w doznaniu, że boimy się tego stracić?

Piotr Rokubungi

Kori

poczucie kontroli?

Banjankri

Poczucie kontroli... Święty Graal psychiki.
Co zmienia częstotliwości na jakich pracują neurony? (oprócz czynników postawowych, takich jak neurony zmysłowe)

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

@ Michał Dyszyński: Co jest, wg ciebie, złego w zachowaniach pierwotnych, instynktownych? Jeśli jest coś takiego- oznacza to, że z natury jesteśmy źli?

Banjankri

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Banjankri

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

@ Banjankri: Nie każdy tak może sobie "się przełączać" dowolnie pomiędzy tymi stanami. Ale to, że w ogóle istnieje taka możliwość, wynika- wg mnie- z wielu "pętli sprzężeń zwrotnych" , jakie funkcjonują w układzie nerwowym, głównie ośrodkowym i somatycznym obwodowym. To "coś ze środka" ,jak to nazwałeś to, wg mnie, biochemia i fizjologia UN, głównie mózgu. A z wolą jest związane wszystko, co nie tkwi w stanie podstawowym.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
@ Michał Dyszyński: Zgadzam się w znacznym stopniu z tym, co napisałeś powyżej, jednakże w kontekście wyłącznie ewolucji ludzkiego umysłu.
Co do "bytu doskonałego" , jak określiłeś boga [lub Boga], już nie bardzo się zgadzam. Przede wszystkim, konflikty mogą zachodzić wyłącznie tam, gdzie "pojemność umysłu, jaźni" jest ograniczona. Dla umysłu, który zna WSZYSTKO- nawet to, co tylko wirtualne, potencjalne- nie ma konfliktów, ani sprzeczności. Po drugie bóg, Nadświadomość zna JEDNĄ Absolutną Prawdę [z definicji], która to prawdopodobnie zawiera w sobie wszystkie prawdy cząstkowe.
Dalej opisujesz "protokół porozumiewania się, wymiany informacji w miłości", który to niewiele ma wspólnego z tematem- a przynajmniej niewiele z tym, o czym ja tu piszę; poza tym wprowadza element emocjonalny, zbędny przy omawianiu tego zagadnienia- tak uważam.
Aczkolwiek zgodzę się, że człowiek na obecnym etapie rozwoju bardzo potrzebuje "zjednoczyć się ze sobą oraz z innymi" oraz wypracować stan spójnego oglądu wszelkiego otoczenia jaźni. Chociaż osiągnięcie tego może być niemożliwe, ponieważ dążenie to powstaje na skutek- znów- działania naszej psychiki, umysłu, która jest nastawiona na pewien sposób funkcjonowania i osiągania "wyników" zgodnych ze spójnym logicznym myśleniem. A, jak już pisałem na forum, świat wcale nie musi być spójny, ani logiczny- możliwe, że jako całość, nie funkcjonuje wedle "zgodnych" reguł.

Banjankri

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Logika spełnia funkcje praktyczne, "służalcze" wobec celów. Obiekty "samoistniejące", samowystarczalne nie potrzebują ŻADNEJ logiki- oczywiście nie należą do nich ziemskie zwierzęta, gdyż te muszą choćby się odżywiać. Po to potrzebna jest im pamięć, umiejętność łączenia faktów, a także- do pewnego stopnia- przewidywania.

O tym, co- trochę generalizując i "na skróty"- nazywasz "prazupą", pisałem tu wielokrotnie. Lecz w takim pojęciu prazupy mieszasz pojęcia czasem nawet wzajemnie się wykluczające. Np. [jeśli dobrze zrozumiałem] uważasz prazupę za obiekt materialny, a przynajmniej energetyczny, jednocześnie określając ją jako nieprzebrany [czyli nieograniczony, tak?] rezerwuar możliwości. Pisałem już o tym, że takim rezerwuarem nieograniczonym mogą być jedynie swobodne dane bez żadnych nośników, czyli Nieświadomość- bowiem jakiekolwiek oddziaływanie, czyli przybranie formy energetycznej skutkuje ograniczeniem przestrzeni fazowej, redukcją swobodnej funkcji falowej- czyli nie ma już mowy o nieskończoności, o czymkolwiek nieprzebranym.

Michał Dyszyński