ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Czy oszukiwanie się w celu poprawy sobie samopoczucia jest dobre?
Czy udawanie fałszywych rzeczy dlatego, że tak jest przyjemniej, należałoby zaakceptować?

Mam wrażenie, że to pytanie jest kluczem do zrozumienia fundamentalnych różnic pomiędzy ludzkimi postawami, stosunkiem do prawdy, a nawet własnej tożsamości.

Zwykle przyjmuje się oszukiwanie siebie jako objaw niedojrzałości. Małym dzieciom nie mówi się prawdy, bo są jeszcze nieporadne, bo ich delikatna psychika mogłaby nie znieść stresu związanego z przyjęciem tego, co niesie rzeczywistość. Dlatego dzieciom mówi się półprawdy, czasem wręcz fałsze, albo rezygnuje się z informowania ich o wielu rzeczach. Dzieci, to dzieci - małe i głupie jeszcze są.
Ale czy dorośli pod względem zdolności przyjmowania treści emocjonalnie trudnych aż tak bardzo od dzieci się różnią?
Wielu jest wciąż słabych, wciąż mentalnie dziećmi. Wielu musi być oszukiwanych, aby im się psychika nie rozleciała. Więc pewnie takim słabeuszom trzeba lukrować ten świat, oszukiwać ich, dawać im fałszywe poczucie komfortu.
Bo ten kto prawdy nie umie przyjmować, kto musi co chwila racjonalizować sobie własne działania, kogo trzeba mentalnie niańczyć, na siłę dowartościowywać, ulegać jego dziecinnym kaprysom, jest słabeuszem. Może, z litości, rzeczywiście trzeba mu tych trudnych prawd oszczędzać. Może i nie ma wyjścia.
Ale jednocześnie wtedy nie sposób nie zauważyć właśnie tego, że brak zdolności do przyjęcia prawdy w całej jej okazałości, to słabość i niedojrzałość.

Piszę o tym dlatego, że widzę wokół siebie sporo ludzi, którzy samooszukiwanie się traktują jakby jako wartość, jako coś poprawnego. Ci ludzie wypierają tę prawdę, iż zakłamanie czegoś oznacza automatycznie brak możliwości poprawnej oceny sytuacji w przyszłości. Jeśli ktoś w głowie ma kłamstwo zamiast prawdy, a potem w decyzjach na kłamstwie bazując ku czemuś tam się skieruje, to - zakładając celowość, racjonalność samego rozumowania - skieruje się w złym kierunku. Czyli nie osiągnie celu, będzie stratny.
Zatem prawdy nie należy zakłamywać wcale nie z tego powodu, że jakiejś komunały tak głoszą, że jacyś górnolotnie się wypowiadający mędrcy do tego zachęcają, lecz po prostu dlatego, że fałsz się zwyczajnie nie opłaca! Fałsz jest głupotą.

Irbisol

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Tutaj często padają zarzuty o oszukiwanie się kwestiach światopoglądowych. Wszystkie te zarzuty są domniemaniem (być może słusznym, ale to już zależy od osoby, bo nie mamy dostępu do tego, co ktoś naprawdę myśli).
- Ateiści mogą domniemywać, że teiści się oszukują, wymyślając sobie Boga ze strachu przed śmiercią.
- Teiści mogą domniemywać, że ateiści się oszukują, odrzucając Boga z powodu niezdolności do spełnienia (za trudnych dla nich) wymogów moralnych religii.
- Ateiści mogą domniemywać, że teiści się oszukują, uważając iż ich religia jest bardziej uzasadniona niż inne.
- Teiści mogą domniemywać, że ateiści się oszukują, gdy są przekonani, iż ten problem z wyborem religii jest jakoś istotnie różny od większości innych wyborów - krawata, zawodu, czy dezodorantu, czyli żądając akurat dla religii jakichś szczególnych wymogów w zakresie absolutności owego wyboru. Teiści będą zarzucać ateistom podwójne standardy, czyli to, że choć krytykują religię z tytułu tego, iż nie wybór nie absolutny (czyli tu akurat rzekomo nieodróżnialny od dowolnej bzdury), zaś wyboru innych rzeczy już za to krytykować nie ma potrzeby (czyli np. wybór krawata już nie jest nieodróżnialny od dowolnej bzdury, mimo że też jest subiektywny i też nie ma niepodważalnych kryteriów). Więc teiści powiedzą, że sytuacja tu jest analogiczna, bo nie widać niczego, co by istotnie wyróżniało wybór religii od milionów innych wyborów w zakresie tego, ze zawsze mamy jakoś niepewne kryteria i musimy się z tym po prostu pogodzić. Ale ateiści nie potrafią się z tym pogodzić, więc się oszukują.
Itd. itp.

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Piszesz o czym innym. Najpierw skończ jeden temat i dopiero zaczynaj drugi.

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol