ŚFiNiA

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

W końcu to kolejna religijna książka — podwaliny sekty. Z drugiej zaś strony przesłanie Księgi Urantii marginalizuje znaczenie dogmatów, a więc i wagę kapłaństwa; prostuje zabobony i przeczące faktom wierzenia; organizacjom odbiera religijną władzę, a zrzeszonym pretekst do poczucia wyższości; redefiniując religię zachęca do gruntowego przeglądu własnej (nie)wiary w Boga, dlatego nie znajdzie też szybko zwolenników wśród tych najgorliwiej wierzących. Treści Księgi Urantii diametralnie różnią się od innych religijnych nauk. Nie wskazują jedynej drogi; nikogo nie wywyższają ani nie potępiają; nie znajdziemy tam naiwnych obietnic ani podatnych na nadinterpretacje gróźb.

anbo

Semele

Autocenzura

anbo

fedor

Semele

Hill

anbo

anbo

Semele

Dyskutuję delikatnie.
Dlatego nie przedstawiam swojego zdania.
Gdybym to robiła byłabym imamem.

Poza tym mam dystans do swoich własnych mniemań.
Najwiekszy zarzut do CIEBIE. Unikasz trudnych sytuacji.
Zrywasz się wtedy z forum.
Trochę się nie dziwię.
To forum jest trudne.

Ale Ty jesteś facetem.

blackSwan

Semele

Semele

Egzorcyzmy...🙂

Michał Dyszyński

Semele

Hill

Bardzo ją lubię, bo rzuca nowe światło na wiarę i na chrześcijaństwo

"Jak bardzo niemądre jest dla materialnie zorientowanego człowieka dopuszczanie do tego, aby tak słabe teorie jak ta o mechanistycznym wszechświecie, pozbawiały go tych rozległych zasobów duchowych jakie daje osobiste przeżywanie prawdziwej religii. Fakty nigdy się nie kłócą z prawdziwą wiarą duchową; teorie mogą. Lepiej by było gdyby nauka poświęciła się raczej likwidacji przesądów niż próbowała obalać wiarę religijną – ludzkie wierzenie w rzeczywistości duchowe i boskie wartości.

Nauka powinna materialnie zrobić dla człowieka to, co religia czyni dla niego duchowo: rozszerza mu horyzonty życiowe i rozwija jego osobowość. Prawdziwa nauka nie może pozostawać w trwałej sprzeczności z prawdziwą religią. „Metoda naukowa” jest tylko tym intelektualnym miernikiem, którym się mierzy materialne przygody i fizyczne osiągnięcia. Jednak, jeśli ktoś jest zupełnie materialny i intelektualny, taka postawa jest zupełnie bezużyteczna przy wartościowaniu rzeczywistości duchowych i doświadczeń religijnych.

Sprzeczność w myśleniu współczesnego mechanisty polega na tym: gdyby to był wyłącznie materialny wszechświat a człowiek był tylko maszyną, człowiek taki zupełnie nie potrafiłby rozpoznać siebie jako takiej maszyny i tak samo człowiek-maszyna byłby zupełnie nieświadomy faktu istnienia tego, materialnego wszechświata. Materialistyczna konsternacja i desperacja nauki mechanistycznej nie zdołała zdać sobie sprawy z faktu istnienia umysłu naukowca, zamieszkałego przez ducha, którego ta właśnie nadmaterialna wnikliwość formułuje tak błędne i sprzeczne z sobą koncepcje materialistycznego wszechświata."

Księga Urantii

Kruchy04

Semele

fedor

Semele

Hill

Semele

Procesy, które zachodzą obecnie w Polsce nie są według mnie sekularyzacją.
Nawet nie są laicyzacją.
Okresliłabym je jako indywiduację, czyli chęć wyzwolenia się jednostek spod wpływów nie tylko kościoła ale wszelkich organizacji. Z jednej strony jest to zjawisko dobre ale może być też destrukcyjne dla społeczeństwa. Jesteśmy być może na tym etapie w Polsce.
Szukanie tożsamości jest dziś trudniejsze.
Aleksandra Pilarska pisze:
Uznając, że kształtowanie tożsamości u współczesnego człowieka przyjmuje swoisty charakter, teoretycy i badacze sugerują konieczność ponownego rozpatrzenia przynajmniej niektórych z dotychczasowych ustaleń w tym obszarze. Ów nowy model tożsamości opisuje „zmieniającego się człowieka w zmieniającym się świecie” (Harwas-Na- pierała, 2007, s. 21), który by sprostać światu relatywizmu, wielowymiarowości, możliwości i dynamicznych przemian, kształtuje złożoną tożsamość, o płynnej i zależnej od okoliczności strukturze. Taka właśnie wieloraka czy palimpsestowa tożsamość jest, zdaniem wielu badaczy, warunkiem funkcjonowania w aktualnej rzeczywistości (np. Hall, 1996; Hermans, 2003, za: Batory, 2008; Suarez-Orozco, 2004; Wnuk-Lipiński, 2004, za: Kotlarska-Michalska, 2007; Killeya-Jones, 2005; Straś-Romanowska, 2008). Wskazywane wyżej tendencje w zakresie zjawisk tożsamościowych odpowiadają równoległym zmianom w spojrzeniu na Ja. Akcentowanie pluralizmu (polifonii, multifrenii, kontekstualności czy polipsychizmu) jako kryterium adaptacyjności Ja stanowi tu odpowiedź na „patologiczną pseudojedność”, która upowszechniła się jako model zdrowia (np. Gergen, 1968, za: Harter i in., 1997; Linville, 1987; Mc- Adams, 1996; Watkins i Watkins, 1997, za: Suszek, 2005; Trzebińska i Dowgiert, 2005; Ross, 2008). Empiryczne próby weryfikacji założeń leżących u podstaw tak tradycyjnych, jak i współczesnych ujęć tożsamości czy Ja oraz ich związków ze stanami emocjonalnymi i psychologicznym przystosowaniem nie pozwalają na wyciągnięcie jednoznacznych wniosków, podtrzymując trwającą od lat dyskusję w tym obszarze. Czy współczesne przemiany kontekstu ekologicznego doprowadziły do przekształcenia normatywnych oczekiwań dotyczących kierunków i efektów procesów formowania tożsamości? Czy zmienności, płynności, niespójności tożsamości i/lub Ja przysługuje atrybut adaptacyjności czy dezadaptacyjności? W jakich okolicznościach pojawiają się dążenia do podkreślenia własnej indywidualności i stałości, a w jakich tendencje te są hamowane? Wreszcie, czy dynamika przemian treściowych i strukturalnych komponentów Ja znajduje swoje bezpośrednie odzwierciedlenie we właściwościach tożsamości (i odwrotnie)? Te i wiele podobnych pytań nie doczekały się jeszcze ostatecznego rozstrzygnięcia.

Pluralizm. Tak zapowiadany w czasie przemian ustrojowych jakoś się sypie.

Nasze społeczeństw nie nauczyło się jeszcze pluralizmu. Może pluralizm jest jakąś utopią

:wink:

anbo

anbo

Litek

Są naukowcy którzy wierzą w Boga. Dlaczego uwierzyli ?