ŚFiNiA

malaavi

zbóju:

1. Przypisujesz sobie uczciwość intelektualną, co samo w sobie jest kłamstwem

2. Jest nieprawdą, że zmienisz zdanie pod wpływem argumentów. Nie przez argumenty wierzysz, że jesteś teistą, a przez pomyłkę, wobec czego nie mieścisz się w grupie ludzi zdolnych ocenić argument.

3. Wobec czego każdy argument ocenisz autorytarnie jako dostateczny bądź nie, zależnie od woli zmiany (lub nie) wiary.

4. Ateizm nie określa "całej reszty poglądów wobec rzeczywistości", implikacje ma zdecydowanie niewielkie, nieliczne

5. Ateizm nie jest deklaracją braku wiary w boga, o czym już było gdzie indziej. Powtarzasz popularny błąd, równie dobrze możesz powtarzać "poszłem". Tylko od powtarzania "poszłem" stanie się normą, a w przypadku pojęć filozoficznych będziesz brnął w ekwiwokację w miarę niedokładnego przedefiniowywania pojęć.

6. Słowo "rozumiany" jest absurdalne w kontekście "bóg rozumiany jako podstawa rzeczywistości". Nie znamy podstaw rzeczywistości, więc nie możemy czegoś innego ROZUMIEĆ JAKO.
Jeśli się wie, co to w algebrze grupa, można pewne przestrzenie rozważać jako grupy. Jeśli się nie rozumie i A i B, to nie rozważa się A jako B, bo się tylko głupotę robi.

7. Zresztą "podstawa rzeczywistości" to dobry przykład typowej poezji filozoficznej. Wiemy na przykład, co jest podstawką pod czajniczek. Rzeczywistość widujemy (ty chyba rzadziej trochę). A poezja polega na zlepieniu dwóch rzeczy znanych i mniej więcej sensownych w nowe pojęcie, któremu z marszu postuluje się sens. Teizm w wielu miejscach polega na podobnym nierozumieniu i łączeniu słów w poezję. Dlatego nie ma rozsądnych teistów i dlatego nie ma teistów zdolnych do oceny argumentu.

7b. To jest naprawdę w stylu kubusiowym, gdy chcesz ode mnie cytatu czy odpowiedzi po tym, jak na moje pytania nie odpowiedziałeś wielokrotnie. Zwykłe teistyczne trolowanie. Oszołomstwo, zbóju, oszołomstwo.

8. Jest i prawdą i przekrętem stwierdzenie, że ateizm wymaga wiary w coś innego. Zasadniczo bowiem każdy wierzy w coś. W siebie, w spisek, w grupy abelowe. Opozycja teizm-ateizm nie jest punktem wyjścia i ateiści nie muszą zastępować dopiero wtedy wiary w boga wiarą w coś innego. Wszyscy wierzymy w coś innego, natomiast na tym gruncie dopiero niektórzy ludzie deklarują wiarę w boga.
Zatem nie żyjemy w próżni, ale na gruncie wiary w bardzo wiele rzeczy (wiary uzasadnionej wieloma doświadczeniami) powstaje dopiero chęć u niektórych ludzi, by coś gadać o bogu. I na tym gruncie teizm ma charakter pozytywny (jest), a ateizm negatywny (nie ma).

9. Duża litera przypomina, że jednak mówisz o mitologii, tylko wciąż uznawanej. Słowo, którego nie rozumiesz, nie ma związku z ontologią. Nie wymagam istnienia desygnatu nazwy, ale jak nie ma desygnatu, mogłaby mieć choć treść.

rafal3006

malaavi

rafale, zaakceptuję odpowiedź, którą dasz radę uzasadnić. W ramach pseudouzasadnienia kopiujesz ludziom ciągle te same treści, a gdy wytykają ci błędy, kopiujesz inne fragmenty tych samych treści. Zadano ci dużo pytań pokazujących nie tylko słabość AK, ale jej bezużyteczność. Miałeś odpowiedzieć gdy tylko ktoś odpowie na twoje pytania. Odpowiedziano na twoje pytania, ty nie odpowiedziałeś na żadne.

To się rzuca w oczy. Ostatnio mi zbój zrobił podobnie, dał mi się rozpisać, nie odpowiedział na wiele moich pytań, zadał własne, a potem próbował mnie strollować, jaki to ja zły jestem, że nie odpowiadam na jego pytania.

Jeśli chodzi o szanse, to wuj już zrezygnował z pisania argumentów, teraz trolluje zwyczajną pyskówką, dlatego się zgadzam, że nie mam szans. Natomiast widziałem, jak się zgadzaliście w temacie implikacji, którą i on ci kiedyś wyjaśniał, nie zrozumiałeś, aż w końcu on się zorientował, że już do przodu nie pójdziesz i zawsze będziesz w tym swoim błędzie tkwić.
Tyle jeśli chodzi o zgadzanie się ze zbójem, z Newelskim czy z kim tam jeszcze chcesz. Jak bardzo ty byś się z nimi nie zgadzał, twoja teoria ich zdaniem jest głupia. (Przy tym chętnie zobaczę, jak wuj pisze, że twoja teoria nie jest głupia. Prosiłem go już, żeby tak napisał, ale może ty go poproś. Śmiało.)

rafal3006

malaavi

Nie rafale. Umawialiśmy się, że jeśli w pewnym zadanym czasie nie odpowiesz na moje pytanie, to w lipcu się wyłączam z prac nad AK. Nie odpowiedziałeś, nie było mnie w lipcu. Umawialiśmy się, że jeśli mi w pewnym zadanym czasie nie odpowiesz na inne pytanie, to zakończę zabawę z AK definitywnie. Nie odpowiedziałeś. Nie będę zatem cię uczyć.

Wyjątek stanowić mogą korepetycję. 50 zł/h, jeśli tylko masz ochotę. +dodatek dojazdowy, jeśli będę mieć dalej niż 20 km. Wtedy mogę i cię słuchać i cię uczyć. Wszelkie inne opcje odpadają.

rafal3006

Malaavi, jesteś popieprzony

Prać mózgi swoją gównianą logiką to sobie możesz uczniom czy tam studentom - na pewno robisz to wbrew ich woli, bo nikt normalny na to nie pójdzie.

Na zakończenie ja ci udzielę bezpłatnej lekcji logiki, a ty mi odpowiedz na jedno pytanie - czy scenki pani przedszkolanki w ZOO z 5-cio latkami to jest matematyka ścisła czy nie jest?

Odpowiem za ciebie bo wiem że na dźwięk Kubuś spieprzasz gdzie pieprz rośnie.

Odpowiedź malaawiego:
Tak Kubusiu to jest piękna logika matematyczna ... a prawa Prosiaczka są genialne!

[link widoczny dla zalogowanych]

Logika 5-cio latka

Pani przedszkolanka na wycieczce z dziećmi w ZOO.

Scenka 1.

Pani pokazuje tygrysa i mówi:
Co to jest?

Jaś:
A.
To jest tygrys
T

Zuzia:
B.
Prawdą jest (=1), że to jest tygrys (T)
T=1

Pani:
… a może to nie jest tygrys?
Jaś:
C.
Fałszem jest (=0) że to nie jest tygrys (~T)
~T=0

Zdania matematycznie tożsame to:
A=B=C

Stąd mamy I prawo Prosiaczka:
(T=1) = (~T=0)
Prawda (=1) w logice dodatniej (bo T) jest tożsama z fałszem (=0) w logice ujemnej (bo ~T)

Scenka 2.

Pani pokazuje słonia i mówi:
Czy to jest tygrys?

Jaś:
D.
To nie jest tygrys
~T

Zuzia:
E.
Prawdą jest (=1) że to nie jest tygrys (~T)
~T=1

Pani:
… a może to jednak tygrys?
Jaś:
F.
Fałszem jest (=0) że to jest tygrys (T)
T=0

Zdania tożsame matematycznie to:
D=E=F

Stąd mamy drugie prawo Prosiaczka:
(~T=1) = (T=0)
Prawda (=1) w logice ujemnej (bo ~T) jest tożsama z fałszem (=0) w logice dodatniej (bo T)

Uwaga:
W sposób jak wyżej możemy postąpić z dowolnym pojęciem z obszaru Uniwersum
Definicja:
Uniwersum to wszelkie pojęcia zrozumiałe dla człowieka

Wniosek:
Genialne prawa Prosiaczka (nieznane ludzkości) obowiązują w całym naszym Wszechświecie.

Pytania do Zefcia:
1.
Czy Zefciu rozumie matematykę wszystkich 5-cio latków?
2.
Czy Zefciu rozumie i akceptuje prawa Prosiaczka z których skorzystał prof. Newelski w swoim algorytmie przejścia z tabeli zero-jedynkowej do równania algebry Boole’a?
3.
Czy Zefciu rozumie iż w dowolnym równaniu algebry Boole’a mamy wszystkie zmienne sprowadzone do jedynek - zatem w zerach i jedynkach nie ma tu żadnej logiki!

TAK/NIE

Piotr Rokubungi

Uwaga, znów się "biją"! "Dresiarskie" to forum trochę.. :fuj:

wujzboj

Hello

Nie było dresa, było bez stressa,
Nie będzie dresu, będzie bez stressu!
________________________
„Dzień dobry, Czerwony Kapturku! – powiedział wilk.”

Piotr Rokubungi

Dziękuję Jarku za wyjaśnienia i sprostowania.

wujzboj

Nazwy są takie, by się coś tam kojarzyło. Albo BO się coś tam kojarzyło. Znany zabawny przykład to nazwa jednostki przekroju czynnego w fizyce cząstek elementarnych i w fizyce jądrowej: barn. Czyli - stodoła. Co ma stodoła wspólnego z cząstkami elementarnymi czy jądrami atomowymi? Ano tyle, że barn to z grubsza pole przekroju jądra uranu, a uran to wielki atom, wielki w porównaniu z takim na przykład neutronem jak nie przymierzając stodoła.

Nazwy nowych pojęć muszą się z czymś kojarzyć, bo inaczej trudno by było się ich uczyć i je stosować. Budując nawet luźne skojarzenia budujemy ścieżki, po których możemy potem do tych nowych rzeczy dotrzeć. Gdyby zamiast tego stosować zawsze nowy zbitek liter, to nasz proces przyswajania sobie nowych rzeczy i skuteczność komunikowania się z innymi dramatycznie by ucierpiały.

Jeśli chodzi o nic, to w swojej istocie pojęcie to znaczy właśnie nic, czyli jest treści wszelkiej pozbawione. Tu przypomina się opowiadanie Lema o Trurlu i Klapaucjuszu. Pamiętasz? Jeden z nich zrobił Maszynę, która Umie Robić Wszystko na N, a drugi z nich, żeby wykazać złą jakość konstrukcji, kazał maszynie robić nic i z dumą powiedział: to zła maszyna, bo miała robić nic, a ona tymczasem nic NIE robi. Sprzeczkę konstruktorów przerwała maszyna wyjaśniając, że ona właśnie robi nic. Czyli systematycznie usuwa wszystko z rzeczywistości jak leci. Przerażeni konstruktorzy natychmiast kazali jej przestać, ale przywrócić do istnienia udało się tylko to na "n". Na przykład, nieszczęścia. Natomiast znikły już za zawsze chociażby murkwie, które tak pięknie zdobiły przedtem nocne niebo.

To, że nicość jest "formą wszystkiego", po prostu NIC nie znaczy. Znaczy dokładnie tyle, że bździągiew jest formą wszystkiego. To nie ma nic wspólnego z utylitaryzmem. Stwierdzenie, że bździągiew jest formą wszystkiego, nie jest ano prawdziwe, ani fałszywe; ono jest po prostu BEZ SENSU. Treściowo PUSTE. Dokładnie jak nicość sensu stricto.

Nie ma innej miary jak przydatność (nie: utylitarność, utylitarność ma dość silne negatywne konotacje, całkowicie bez związku z istotą sprawy). Możesz się z sensem wypowiadać tylko o tym, co potrafisz jakoś zweryfikować, choćby tylko swoją wyobraźnią. W przeciwnym razie mówisz o bźdźwiągwiach właśnie, choć być może lepiej brzmiącymi słowami. Które nie daj Boże kojarzą ci się od czasu do czasu z czymś sensownym, przez co odnosisz wrażenie, że chociaż ich treść jest nieznana, to mimo wszystko mowa jest sensowna. Ale nie jest, bo bździągiew z definicji sensu nie ma. Gdyby miała, to byłaby - fuj! - przydatna.

Á świadomość może wiedzieć z całą pewnością tylko to, że w danym momencie jest i postrzega. Oraz to, że nic więcej z całą pewnością wiedzieć nie może. Tak, to nie dotyczy Boga. Znów z definicji, a jest to do przyjęcia tylko dlatego, że nie prowadzi do sprzeczności.

Co miałoby natomiast znaczyć, że Natura jest czegoś pewna, tego nie rozumiem. Brzmi mi to dokładnie tak, jak że Natura jest czegoś bździągliwa

. To samo, rzecz jasna, tyczy się Aboga.

Piotr Rokubungi

wujzboj

Problem pozostaje wciąż ten sam: jeśli "czegoś" nie da się opisać, bo już na mocy założenia (lub na mocy konstrukcji myślowej prowadzącej do "tego") nie ma "to" i nie może mieć żadnego związku z tym, co jest zrozumiałe, to JEST to niezrozumiałe i przez to sensu tudzież treści kompletnie pozbawione.

W takim przypadku nie należy "tego" nazywać w żaden sposób, nawet słowem "to" (bo i taki ogólnik tutaj NIE pasuje), ani mówić o "istnieniu tego" (bo i słowo "istnienie" tutaj NIE pasuje). Należy co najwyżej powiedzieć: być może ŻADEN z możliwych sposobów opisywania rzeczywistości nie jest na tyle poprawny, aby pozwolił nam podejmować decyzje prowadzące nas chociażby asymptotycznie do ceków, jakie zamierzamy osiągnąć. Czyli: być może nasza wiedza o świecie jest tak czy owak rozbieżna, poza drobnymi obszarami pozornej, lokalnej zbieżności do celów, które chwilowo wydają nam się warte uwagi, ale gdy je osiągniemy, to okazują się być nic nie warte. Można tak uważać, chociaż ja nie znajduję powodów, żeby się takiemu pesymizmowi poznawczemu poddawać.

Co więcej, niezależnie od tego, czy się jest pesymistą czy optymistą poznawczym, jakieś ruchy w życiu wykonywać trzeba. Także bierne poddanie się strumieniowi zdarzeń jest niestety ruchem, jest decyzją. Konsystentny pesymizm poznawczy jest więc po prostu fizycznie niemożliwy, bo sam sobie zaprzecza. Oznacza on bowiem pełen brak zaufania własnym ocenom, a brak zaufania jest także oceną. W takiej sytuacji nawet nie można dać się zawiązać w kaftan bezpieczeństwa, bo to też byłaby własna decyzja, której się zaufało. Nie pozwolić się zawiązać też nie można, na tej samej zasadzie. Zostaje tylko czyste szaleństwo, klasyczne, bo takie, z którego nie da się zdawać sprawy, ale które jest niszczące dla całego jestestwa. W tym stanie jednak nikt z nas nie jest ani do niego nie dąży.

Piotr Rokubungi

wujzboj

Na takim pozostawianiu bez komentarza tego, co nam mocy konstrukcji jest niemożliwe do zrozumienia, polega właśnie pragmatyzm, do którego staram się zachęcić.

A czarne dziury? Jako pojęcie naukowe, czarna dziura jest dostatecznie dobrze określonym obiektem, zarówno fizycznie (czyli przez doświadczenia i obserwacje naukowe) jak i matematycznie (czyli przez ściśle wyrażone związki pomiędzy nimi). Natomiast w publicystyce, w science-fiction i w pseudo-filozofii robi się z tego wiele ungu-bungu. Co czasami, jak zauważyłeś, jest OK, bo przynajmniej pozwala czytelnikowi czy słuchaczowi odnieść wrażenie, że wie o co chodzi, a to z kolei usuwa mu bariery przeszkadzające mu w zrozumieniu w ogóle czegokolwiek w temacie. Nierzadko jednak to ungu-bungu skutkuje tekstami porażająco pozbawionymi sensu, ale pretendującymi do głębokiej filozofii (lub do głębokiej nauki rozwiązującej odwieczne problemy filozoficzne) i - poprzez swoją pseudo-naukową terminologię - skutecznie zatruwającymi mózgi odbiorców mało zorientowanych w (pozornych) zawiłościach podstaw teorii poznania.

Piotr Rokubungi

A czy naprawdę cokolwiek może być niemożliwe do zrozumienia? Wydaje mi się, że zrozumienie to "prawidłowa" wyobraźnia- czyli taka, która przedmiot wyobrażeń definiuje i utrwala w ten sposób, że jego wyobrażone cechy są w miarę zgodne z cechami wynikającym "bezpośrednio" z obserwacji obiektu, z doświadczeń na nim; inaczej utrwalanie takich założeń myślowych o obiekcie, które nie są w sprzeczności z jego obserwowalnymi cechami.
Wobec tego, iż zrozumienie to rodzaj "okrojonej" wyobraźni, myślę, że nie ma granic; czyli wszystko można zrozumieć. Najbardziej chyba w tym przeszkadzają już utrwalone w mózgu wzorce i struktury, które są mało podatne na zmiany w okresie dorosłości i starości organizmu ludzkiego. Trochę na zasadzie: im więcej jesteś przekonany, że wiesz wcześnie, tym mniej się dowiesz później.
Powracając do sedna: chyba wszystko da się zrozumieć; ale jest jeszcze sprzężenie zwrotne weryfikujące dane rozumienie.
Co do czarnych dziur. Nie czytałem wielu prac traktujących kwestie w konkretny naukowy sposób [zresztą na matematyce niezbyt się znam]. Więc nie wiem na ile dokładnie są to już poznane i zbadane, opisane obiekty. Ale wydaje mi się, że istnieje jeszcze wiele kwestii niejako pobocznych, a słabo poznanych- jak np. to co dzieje się na samym, a szczególnie poza horyzontem zdarzeń.

wujzboj

Właśnie o to chodzi! Wszystko, co jest dostępne poznaniu, daj się także zrozumieć. I odwrotnie: daje się zrozumieć tylko to, co jest zbudowane na bazie poznania.

Dokładnie z tego powodu u samych podstaw ontologii (jeśli te mają być zrozumiałe oraz logicznie spójne) musi znajdować się świadomość.

Jeśli o czarne dziury chodzi, to oczywiście, że "istnieje wiele kwestii". Jak zresztą z praktycznie każdym pojęciem fizycznym, może poza tymi tworzącymi optykę geometryczną, która jest już raczej zamkniętą teorią. Nic w tym dziwnego, bo nauka ma w swoim charakterze to, że końca jej zawsze brakuje.

Piotr Rokubungi

Tak, z ostatnim tekstem tu wujazboja się zgadzam całkowicie.
Jednak wciąż otwarta pozostaje kwestia [charakteryzująca się tym, że nigdy nie może być zamknięta] jak "rozumieć" to, co umyka poznaniu? wujzboj chyba odpowiedziałby, że na każdy sposób, czyli faktycznie nijak- że to wykracza poza możliwości i sens rozumienia. Ja jednak traktuję tę kwestię w mniej "rygorystyczny" sposób. Pozwalam sobie uznawać pewne fantazje za w miarę realistyczne, a kryterium, które staram się stosować to WNIOSKOWANIE [różne jego odmiany, głównie inferencyjne].
Tak więc może nawet w każdej fantazji, wyobrażeniu jest przysłowiowe "ziarno prawdy". Szczególnie, jeśliby przyjąć za realną interpretację wieloświatową mechaniki kwantowej; wtedy właściwie zawsze dzieje się wszystko! A tego typu teorie zyskują chyba coraz więcej zwolenników, także wśród naukowców.
Osobiście mam nawet pewną hipotezę, przypuszczenie jeszcze dalej posunięte. Myślę, że Kosmos, Natura dysponuje wszelkimi danymi, nieskończonym ich zasobem, które są jednak utajone, niedostępne świadomościom. Dopiero gdy, w drodze "selekcji naturalnej", z tego chaosu utworzą się oddziaływania i struktury stabilne, ich formy są dostępne dla receptorów świadomości. Jednak tak, jak wszystko "dziedziczymy" po Naturze, której jesteśmy elementem- te wszelkie możliwości potencjalne Natury są dostępne naszej NIEŚWIADOMOŚCI, bo są one Nieświadomością Natury. Dlatego czasem myśli ludzkie przybierają niesamowicie fantazyjne, nierealne, niedorzeczne "kształty- które jednak funkcjonowanie mózgu filtruje i utrwala jedynie te- jakby wujzboj określił- pragmatycznie istotne, zweryfikowane przez realne doznania.

wujzboj

fantazje nie wymykają się poznaniu. Fantazje przeżywasz, więc są zrozumiałe.

Piotr Rokubungi

Słusznie, racja.
Dodałem coś jeszcze w poprzednim moim post'cie.
A zapytam tak "odważnie": Czy uważasz, Jarku, że tzw. świadomość zbiorowa może zmieniać rzeczywistość samymi wyobrażeniami?

wujzboj

Do tej hipotezy z "Naturą dysponującą nieskończonymi zbiorami niedostępnymi świadomościom" mam standardowy komentarz: takiej sytuacji nie wiadomo, czym miałaby być owa Natura. Chyba, że myślisz po prostu o własnościach, jakie mają świadomości: że własności te pozwalają na praktycznie nieskończoną możliwość budowania reguł, według których stany różnych świadomości wpływają wzajemnie na siebie. Wtedy wiadomo, p czym mowa, bo każdy element jest dobrze zdefiniowany (od strony pojęciowej, czyli od strony przejawów działania i działającego bytu, co nie znaczy, że jest zdefiniowany od strony technicznej, czyli jako przepis pozwalający choćby w teorii na odtworzenie takich zjawisk w laboratorium lub modelowanie ich na komputerze).

Świadomość zbiorowa? Nie bardzo wiem, co masz na myśli, mówiąc o świadomości zbiorowej. Naturalnie, mogę sobie wyobrazić, że istnieje świadomość, dla której dostępne są wszystkie doznania wszystkich - na przykład - ludzi, ale doznania której nie są z kolei żadnemu pojedynczemu człowiekowi dostępne. Można tutaj popuścić wodze fantazji i wyobrażać sobie, że taka świadomość może zmieniać różne prawa fizyki "na życzenie".

Ale myślę, że prostszą i w sumie bardziej naturalną koncepcją jest ta, że prawa fizyki możemy zmieniać MY SAMI. To w sumie może być traktowane jako konsekwencja teorii mówiącej, że prawa fizyki ewoluują, a siłą napędzającą tę ewolucję jest dążenie do maksymalnie skutecznej komunikacji między świadomościami (czyli do maksymalnej korelacji między stanami różnych świadomości). Jeśli są jednostki, których postrzeganie odgrywa w niejawnie występującym w tej koncepcji "wzorze na efektywną skuteczność komunikacji" znacznie większą rolę, niż postrzeganie przez inne jednostki, to może być, że już same wyobrażenia tych osób wpływają na to, co się dzieje (czyli na to, co, a może i na jakich zasadach, postrzegać będą inne jednostki). To pozwala nam na przykład wyrażać przypuszczenie, że Einstein nie tylko ODKRYŁ teorię względności, ale także WBUDOWAŁ ją w rzeczywistość; bez niego świat funkcjonowałby inaczej.

(Oczywiście, taka koncepcja ma sens o tyle, o ile nie ma we wszechświecie żadnych cywilizacji znacznie bardziej zaawansowanych technicznie, co nasza).

Jeśli zaś nie domagać się aż tak wielkiego wpływu, jak zmiana praw fizyki przez pojedyncze osoby, to można nadal postulować wpływ postrzeżeń na wydarzenia. I tak, prorok czy wróżbita może w rzeczywistości KREOWAĆ przyszłość, a nie - tylko ją przewidywać. Tutaj ograniczeniem dla tego kreowania są tylko prawa fizyki właśnie. No i w sumie także przekonania zainteresowanych, czyli w sumie: wiara w to, co prorok lub wróżbita mówią. Jeśli to prawda, to mamy dobry powód, żeby nie korzystać z usług wróżbiarskich

Piotr Rokubungi

Nie myślałem raczej o własnościach świadomości. Po prostu cały czas się niejako mijamy, bo- chociaż ja widzę pewne prawidłowości i słuszność twoich postulatów- ja uznaję świadomość jako swoistego rodzaju program dla robota, na bazie energii, materii, jako pochodną energii i z nośnikiem w postaci materii; ty natomiast nadajesz prym świadomości, jako bytowi chyba "spoza tego [materialnego] świata".
Co do świadomości zbiorowej: Na ile jeszcze pamiętam jest to koncepcja K. G. Junga; więcej mówił jednak o nieświadomości zbiorowej i archetypach, niż o świadomości. Ale zdaje się, że świadomość zbiorową traktował raczej jako sumę wszystkich ludzkich świadomości, sumę wszystkich doznań- a nie osobną świadomość.
Teraz pytanie [jako do fizyka]: Jesteś przekonany, że prawa fizyczne zmieniają się w czasie? A w jaki sposób? Istnieje tam coś w rodzaju "doboru naturalnego"?

I tak na marginesie, o prorokach i wróżbitach: Każdy jakiś los sobie wróży. Niektórzy wróżą milionom- często na ich zgubę [i własną potem]. Np. Adolf Hitler też "był" prorokiem, a może nawet mesjaszem... Podobnie wielu innych despotycznych dyktatorów.

Jacol

wujzboj

wujzboj