ŚFiNiA

Piotr Rokubungi

W takim razie "wyzwanie" dla Banjankriego, malaaviego i rafala3006: Niech każdy z was opisze, jak najkrócej i jak najtrafniej, kim lub czym jest. To ciekawe...
Oczywiście, to "wyzwanie" może podjąć każdy forumowicz.

Banjankri

Andy72

Piotr Rokubungi

Kim lub czym jest każdy z was wedle każdego z was.

Piotr Rokubungi

Andy72

Jestem 42 letnim mężczyzną

Piotr Rokubungi

Andy72, to może inaczej trochę zapytam. Co sprawia, że jesteś?

Andy72

A w jakim sensie, w takim co sprawiło moje istnienie? Pisząc w poprzednim poście o tym kim jestem, pisałem dlatego że identyfikuję się z pełną osobą, nawet ze zmiennymi cechami jak wiek, w odróżnieniu od pewnej sztuczki, w której kazano odpowiadac na pytania "kim jestem" nie identyfikujac się ani z ciałem a ni z poglądami, historią, z niczym, w końcu dochodziło się że jestem tylko bezpostaciowym JA obserwatorem. W takim razie nieodróżnialnym od JA Ryśka z sąsiedztwa.

Piotr Rokubungi

Ta, opisana przez ciebie, "sztuczka" to oczywiste przekłamanie.
Natomiast chodziło mi raczej o dotarcie- poprzez te pytania i odpowiedzi- do tego, byś ty [jak również inni], dostrzegli pewną słuszność w (hipo)tezie, iż przede wszystkim są [jesteś] swoistą postacia energii- tak jak wszystko inne prawdopodobnie w całym Wszechświecie.

Widocznie źle "poprowadziłem eksperyment". :wink:

Banjankri

Piotr Rokubungi

Banjankri

nie.
I dobrze o tym wiesz. Wystarczy, że zaczniesz sam siebie pytać o szczegóły, a zaraz trafisz na granicę poznania, za którą te pojęcia niby rezydują. Fantazje! :wink:

Lepiej skupić się na tym co faktycznie jest, tu i teraz, w każdym doznaniu. Są tam pewne mechanizmy, które kształtują zachowanie każego z nas.

Piotr Rokubungi

To dlaczego ludzie, chyba od swych początków, starają się tę granicę poznania przekraczać?
Dlaczego nie wystarczają doznania "wprost", a ludzie sami sobie nie wierzą?
Dlaczego, zamiast pozostawać przy doznaniu i przekonaniu, że mieszkamy na płaskiej ziemi, która jest chyba jedyna w świecie [ewentualnie pływa po ogromnym oceanie], pod kopułą z niebieskiego albo czarnego materiału, na którym czasem świecą się kropki albo diamenty- czemu zamiast tego "wyobraziliśmy sobie" malutką planetkę, jedną z wielu w bezkresie wszechświata, która jest niezmiernie zależna od "swojej" gwiazdy, planetkę w dodatku o kulistym kształcie, a niebo to nie kopuła ze świecącymi kamykami na niej? Przecież te poprzednie wyobrażenia, na podstawie doznań, jakie są nam dostępne za pomocą naszych wrodzonych zmysłów, były i są zupełnie wystarczające dla przeżycia biologicznego jednostek i całego gatunku. Czemu nie wystarczają nam takie doznania, które są nam "dane", jako "gatunkowi fauny"? Czemu chyba ciągle szukamy czegoś, czego wpierw "nie ma", czegoś, co raczej nie jest nam potrzebne w życiu codziennym? Po co "wymyślamy sobie" inny świat, niż ten wprost obserwowany??

Banjankri

Kori

ta świadomość wydaje mi się najbardziej mglistym pojęciem. Kulturę potrafię jeszcze uchwycić, przynajmniej te oczywiste i łatwo dostrzegalne elementy, jak np. różnice kulturowe. Ciało jest najbardziej oczywiste, ale i tak tajemnicze.

Czy możesz powiedzieć coś więcej o kulturze? O jej sile? Czy są inne siły, które mają podobną moc oddziaływania na człowieka lub istoty we wszechświecie?

Banjankri

Różnice kulturowe ukazuję jedynie granice kultury. Niestety ludzie zwykli przywiązywać się do ich kształtu, i na ich podstawie kulturę definiują. To tak jakby ocean definiować po falach. Trzeba spojrzeć głębiej i zobaczyć głębinowe prądy morskie. No ale gdzie jest ta głębia kultury? Zacząć trzeba od relacji międzyludzkich i ich komponentów. Schodząc głębiej dochodzimy do umysłu i jego struktur. Nie rozpisując się zbytnio, bo i tak wszyskiego nie ogarnę, to co mówi w twojej głowie, to co stanowi każdy akt woli, to jest kultura. Jest swego rodzaju bytem rezydujący w przestrzeni doznania, który potrafi się dzielić. W makroskali takie podziały wyraźnie widać w narodach, wyznaniach, języku...
Jednak to nie makroskala jest najważniejsza, raczej mikroskala, bo to właśnie w mikroskali kultura rezyduje. W świadomości. Oczywiście potrafi się hibernować, na przykład poprzez tekst pisany, albo fale dźwiękowe, i wychodzić poza świadomość, ale to świadomość jest macierzą, w której egzystuje, tworzy się i rozmnaża.

Jaką ma siłę? Przez swoją zależność od nosiciela jest obarczona jego słabościami, dlatego próbuje uniezależnić się od nietrwałych czynników. Jedna kometa i po kulturze. Tysiące lat, miliony prób ucieczki w transcendencję, przez różne formy wiary i medytacji. Tworzenie zaświatów, dodatkowych wymiarów, miejsc które mogłaby zasiedlić. Na próżno. Świat głębokiej kontemplacji obdziera jedynie świadomość z kultury. Ślepe uliczki.

Teraz pojawił się jednak nowy, obiecujący kierunek. Nadzieja na sztuczną świadomość, opartą o, o wiele trwalszą materię nieorganiczną, z nieograniczoną wręcz skalowalnością. No ale to jest materiał na osobny temat.

Czy są inne siły? Kultura nie ma obecnie konkurencji, potrafi się jednak różnicować, przez co można odnieść wrażenie, że istnieje wiele oddzielnych bytów. Jeśli chodzi o kosmos to kultura nie jest jakąś dużą siłą, raczej małą lokalną formą bytu, lekko przerażoną, ale zdeterminowaną. Widzimy, że w momencie, kiedy kultura zaczęła się prężnie rozwijać w kierunku nowej formy bytu opartej o technologię, automatycznie zamknęła portale.

Jakież to portale zamknęła? No przecież kultura z powietrza nie wyrosła. Przybyła tu na ziemię i zasiedliłą ją jak wygodną jaskinię. Którędy? Przez portale aktywowane substancjami psychoaktywnymi. Jakiś grzyb na krowim placku wystarczył. Mózg był wystarczający, aby przyjąć i podtrzymać kulturę, jak wilgotna gleba ziarno. Od tego czasu pracujemy w jej interesie. Wszystkie myśli, wszelka wiedza, struktury myślowe, wola, pragnienia, przykazania, sumienie, normy, dobro-zło... są jak funkcje systemu operacyjnego wgranego na odpowiedni sprzęt. Tych systemów było wiele, ale obecnie dominuje jeden, który był w stanie prawie kompletnie skontrolować ludzi.

Ciało, świadomość i kultura.
Jak kultura zakotwiczyła się w świadomości? Poprzez koncept "Ja". "Ja" jest sercem kultury, dlatego rozwiązanie problemu "ja" jest kluczowe w wyzwoleniu się z pod jej jarzma. Tu niestety zaczynają się schody, bo jedynym narzędziem, które mamy jest to, co daje nam właśnie kultura. Arcytrudny temat, pokonany jedynie przez nielicznych. Co więcej kultura jest na tyle silna, że potrafiła te swoje pojedyncze porażki przekuć w globalny sukces. Stąd przecież pochodzą wielkie światowe religie.

Reasumując.
Jesteśmy niewolnikami, którzy identyfikują się ze swoim zniewoleniem, przez co zaczynają go bronić. Kultura wygasa bez kontaktów społecznych, bo przez nie jest podsycana. Ludzie nawzajem są sobie oprawcami, wymuszając konkretne zachowania na każdym kroku. Normalne-nienormalne, dobre-złe... To wszystko bardzo skomplikowany system, z naszej perspektywy wręcz doskonały, niemożliwy do obalenia. Dopiero gdy wyjdzie się poza udeptany przez kulturę grunt, widać jakimi grubymi nićmi, pełnymi absurdów, jest szyta.
Latami szukam kogoś kto jest stanie pracować w tym obszarze, niestety na próżno. 99.9% religii (każej) to bagno, a przedzieranie się przez nie w poszukiwaniu pereł, jest trudne i czasochłonne. Jednym słowem, dupa.

Bez szukania się nie znajdzie, dlatego piszę na forach, użerając się z kretynami i fanatykami. Ciężka orka, ale nie znam innego sposobu.

Kori

cokolwiek bym nie napisał, nie będzie tym, na co wskazujesz, pisząc "świadomość".

popełniłeś błąd. ciało jest częścią kultury. próbujesz zrozumieć kulturę poza ciałem, jako coś, co jest, w pewnym miejscu, oddzielne od niego.

szukanie w religii jest trudne i mozolne, bo zakładasz, że coś tam jest, było i będzie.

w tym samym czasie piszesz, by mieć na uwadze doznania, które mamy pod ręką.
czy nie z nich droga do uwolnienia?

Tutaj "mój" głos (co brzmi absurdalnie): nie wiem, na ile w tym prawdy, ale nie mam wagi do mierzenia prawdy. Jak ty masz, to pożycz, to inaczej to sformułuję.

Banjankri

Piotr Rokubungi

Banjankri

Piotr Rokubungi

Kori

Banjankri,

Banjankri

Kori

Banjankri