ŚFiNiA

Radosław

Wczoraj na GG gadałem z Crosisem i padło z jego strony takie pytanie, czy uważam lampę za byt, tzn czy jest ona bytem. Odruchwo powiedziałem nie al e po dłuższym zastanowieniu doszedłem do wniosku, równiez dlatego, ze przypomniało mi się co o tym mówił Haidegeer, że takie zdanie jest filozoficznie niepoprawne. Gdyż najpierw przypisujemy bytowi bycie, a następnie arbitralnie uznajemy, ze coś jest bytem lub nie jest, Tym czasem nie da się mówić o byciu bez bycia, czyli popełniamy tatuologię. Jest to tylko odmiana formy byt jak wiadomo.

kuba · Dołączył: 10 Gru 2005 Posty: 169 Przeczytał: 0 tematów

A czy w ogóle można sensownie powiedzieć, że lampa nie jest bytem?! :shock:

Nie wiem, co to jest dla Ciebie byt, ale jak dla mnie, byt, to coś co istnieje. Lampa istnieje, więc jak może nie być bytem?

Radosław

Własnie o to mi ichodzi, ze nie możemy sensownie orzekac o bycie lub nie bycie lampy. Dlatego stwierdzenie bytem jest materia, bytem jest lampa, bytem nie jest Bóg. A skoro tak zarówno teizm jak i ateizm jest deklaacja wiary, A skoro jest deklaracją wiary mozna to rozpatrywać z punktu widzenia teorii religioznawczych. I dlatego musimy wypracowac jakies narzędzia które umozliwią nam ocenę która wiara jest lepsza, a która giorza. Tym czasem Crosis uciekał od takiej dyskusji bo jest ateistą i uważa kazdą wiarę za taką samą. Ale weźmy taką materię i powiedzmy, ze jest bytem. To jak ująć energię? jak wiadomo w pewnych sytuacjach materia zmienia się w energie, przejmuje podobne do niej właściwości. Wierzymy, że bytem jest więc teoria naukowa obejmująca energię i materię... . . I tak dalej A kiedy nams ie te gierki znudzą i zaczniemy je wysmiewać automatycznie zaczynamy, często podświadomie wierzyć w tego który powiedział, ze "Jest, który jest".

Patrz takze wątek: http://www.sfinia.fora.pl/viewtopic.php?t=347&start=15

idiota

Wiele w twoim podejściu tkwi założeń fenomenologii (czyli filozofi bez założeń hehe) Jak na przykład taki że ni da się odróżnić lampy realnej od wyobrażonej bo obie w tej samej formie zjawiają się podmiotowi, a to chyba nie tak. Lampa realna ma więcej odniesień i do podmiotu i do innych rzeczy.

kuba · Dołączył: 10 Gru 2005 Posty: 169 Przeczytał: 0 tematów

Radku, przede wszystkim na chwilę przestańmy się bawić w filozofowanie i popatrzmy na znaczenie słów. Wiesz co znaczy w języku polskim, że coś istnieje. Gdy uczono Cię tego słowa być może pokazano Ci np. lampę. Rozumiesz, co znaczy słowo "lampa". Ze słowem "byt" już trudniej, bo jest to raczej w języku naturalnym słowo nieużywane i kiedy mówię "lampa to byt", to ma to paskudne metafizyczne zabarwienie.
W każdym razie lampa istnieje w podstawowym znaczeniu tego słowa. Pamiętaj, że słowo "istnieje" czy słowo "byt" do Boga w ogóle odnosić się nie powinno. Nauczyliśmy się znaczenia tych słów i wiemy, że odnoszą się do pewnych przedmiotów, które same są niczym innym, jak tylko konwencjami. Bo to, że widzimy lampę, to tylko połączenie pewnej konwencji z pewnym przypadkiem, bo moglibyśmy zamiast lampy mieć przedmiot: żarówka i przedmiot: kawałek drewna; a może zamiast lampy moglibyśmy mieć zbiór atomów. I to właśnie jeden z podstawowych błędów filozofii: używanie słów o konwencjonalnym zabarwieniu, jak "byt", "istnienie" (i wszystkie inne...) i mówienie przy ich użyciu o czymś 'absolutnym'. Dlatego filozofia to szereg zwykłych nieporozumień językowych, które pretendują do miana mówienia o czymś ważnym (niesłusznie).

A w ogóle pozwolę sobie zacytować Wolniewicza i jak dla mnie dobrze to oddaje sens (hehe) tego typu dyskusji:
"(...)nadeszło wyzwolone od logiki filozoficzne fantazjowanie, werbalne mielenie abstrakcji, i natchniona glossolalia. Neoromantyczna hermeneutyka dzisiejsza chce odsłaniać „sensy”: dzieł, życia, dziejów, bytu. Ale cóż to jest sens? – pytają. I dają odpowiedź, całkiem w duchu swego mistrza Heideggera: „sens jest to sens jako sens” (autentyczne!). Są tacy, co to lubią; ale jest to mącenie w głowach, a z tego nic dobrego wyniknąć nie może."

Żeby nie było, że jestem nietolerancyjny wobec innych niż moje poglądów, nie, ja po prostu nie widzę, by na Twoje pytanie Radku (Czy można sensownie powiedzieć coś o bycie?) można było coś odpowiedzieć (właśnie sensownie!).

Radosław

Radosław

Kuba źle mnie zrozumiałeś, chciałem tylko uwiarygodnić swe twierdzenie haidegeerem, jego poglądów nie podzielam, idę im nawet pod prądm poprostu taka myśl sie u niego pojawia. Dal mnei to oczym mówisz est oczywiste, jednakże chodiz o to aby opisać dlaczego i w jakich sytuacjach ludzie używaja słowa "byt". Na pewno bez ppadania w absurd mówimy Jestem tym i tym.... . To jest równoznaczne ze stwierdzeniem, ze jest sie bytem. (Jest to odmiana słówka byt/być). Czy używam go poprawnie? Argument przeciw Nie znamy siebie do końca i wbrew pozorom to ten sam błąd. Kontrarguuemnt stwierdzenie o byciu ma charakter utozsamienia się, stwierdzenia swej tożsamości. Nikt zdrowy na umysle nie zakwestionujęe tożsamości siebie nawet jesli nie wie kim jest, Jeśli zaś chodzi o świat zewnętrzny to w istocie mamy tu doczynienia z konwencją, która w wypadlku gdy obejmuje wiekszośc, badź wszystkich ludzi nazywamy obiektywizmem. A więc zeby móc stwierdzić, że lampa jest bytem/ewentualnie nie bytem musiałaby nam to jakoś potwierdzić. Można jeszcze inaczej powiedzieć, że bycie ma zabarwienie emocjonalne. To znaczy bytem jest dla nas bardziej krzesło na którym siedzimy niż ciotka w Australii.

kuba · Dołączył: 10 Gru 2005 Posty: 169 Przeczytał: 0 tematów

idiota

wujzboj

idiota

wujzboj

idiota

idiota

wujzboj

idiota

wujzboj

Doprawdy widzisz NIC, gdy w lustro patrzysz?

I doprawdy stajesz sie niczyja pustka, gdy zamkniesz oczy?