ŚFiNiA

Semele

Tak...
Usłyszałam, że się nawrócił. To dla mnie ciekawe. Nie przeczytałam do konca jeszcze..
Co do języka buddyzmu jest hermetyczny...dla mnie.
Tu gdzieś są moje posty o książce: Bóg nie istnieje i jest zawsze z Tobą (paradoks)
[link widoczny dla zalogowanych]

Pamietam szczególnie fragment o katolickich buddystach i protestanckich buddystach IRLANDIA

Swego czasu:
[link widoczny dla zalogowanych]

Uważam tak jak anbo, że tomizm jest wybitnie "materialistyczny"...

anbo

fedor

Netlis

towarzyski.pelikan

Netlis

Nie da się inaczej. Wyobraź sobie, że tracisz wszystkie zmysły powiedzmy na 10 minut żeby nie było tak drastycznie.
Nie postrzegasz niczego więc niczego nie odróżniasz.

towarzyski.pelikan

Semele

Na poziomie kwantowym także mamy do czynienia z materią.

Mechanika kwantowa opisuje świat poprzez funkcje stanu, które możemy jedynie odgadywać, a następnie porównywać, jak nasze konstrukty teoretyczne mają się do świata zjawisk (eksperymentu). „Rzeczywisty” kształt funkcji stanu jest jednak dla nas niepoznawalny. To bardzo kantowski punkt widzenia. Świat mechaniki kwantowej jest bardzo mało zdroworozsądkowy, bardzo mało intuicyjny. Jak już mówiłem, według Einsteina i zgodnie z jego realizmem, świat możemy traktować jak kule bilardowe, ale w świetle mechaniki kwantowej zasada przyczynowości może być złamana. Albo rezygnujemy z zasady przyczynowości, albo rezygnujemy z tego, że świat jest lokalny. Na przykład, światło ze Słońca do Ziemi biegnie około ośmiu minut, czyli jeśli na Słońcu zdarzy się jakiś duży wybuch, to my jesteśmy w stanie zaobserwować go po ośmiu minutach i to
jest właśnie lokalność. Cokolwiek się zdarzy na Ziemi, a będzie skutkiem jakiegoś wybuchu na Słońcu, to się może zdarzyć dopiero po tym, gdy ta informacja dotrze. Szybciej się nie da i wynika to z teorii Einsteina. Tę zasadę określamy terminem „lokalność”.
Tymczasem mechanika kwantowa założenie lokalności zaburza. Coś się zdarza na Słońcu i my równocześnie odczuwamy to tutaj, zanim upłynie czas ośmiu minut. Mechanika kwantowa zakłada, że świat jest
globalny. Z teorii kwantów wynikałoby, że jeżeli coś się zmienia w jednymi miejscu wszechświata, to od razu powoduje zmianę w innym jego miejscu, chociaż nie ma szansy, żeby informacja o tej pierwszej zmianie już tam dotarła. Nazywamy to określeniem „teleportacja kwantowa”. Nie ma przyczyny i skutku. Na tym polega ta rewolucja i jest to całkowicie sprzeczne z naszym widzeniem świata, bo jesteśmy przyzwyczajeni, że zjawiska są ze sobą powiązane łańcuchem przyczynowo-skutkowym. Sięgając do filozofii, mamy też ścieżkę Davida Hume’a, który twierdził, że związek przyczynowo skutkowy tylko sobie wymyśliliśmy. Wytworzyliśmy go, ponieważ tego nas nauczyło codzienne doświadczenie. Nasz umysł nauczył się tego, ale w rzeczywistości związku przyczynowo-skutkowego nie ma.W pewnym sensie ta ścieżka filozoficzna metaforę
rzeki troszkę podważa…
Paweł Szroeder poglądowo wyjaśnia to w ten sposób: Odnosząc się jeszcze na koniec do kontekstu rozmowy, konkursu fotograficznego. Można porównać
fotografa do fizyka kwantowego. Fizyk decydując się
na pomiar, określa poprzez jaki fenomen-zjawisko
badany przedmiot ma się mu przejawić w eksperymencie. Wykonując pomiar, powoduje, że zostaje zapisany pewien stan przedmiotu w określonym zjawisku i tego już nie da się odwrócić. Sytuację fotografa można porównać do obserwatora kwantowego.
Również wiąże się ona z koniecznością dokonania wyboru, co fotograf chce opowiedzieć o świecie jako zjawisku. Świadoma fotografia jest tworzeniem obrazów zjawisk filtrowanych przez umysł fotografa. Jest to akt nieodwracalny. Zastanawiając się nad istotą fotografii, możemy dostrzec, że nie ma prostej paraleli pomiędzy przedmiotem i obrazem tego przedmiotu.
Zbliżamy się do rozumienia świata przez mechanikę
kwantową…Dr hab. Paweł Szroeder ukończył fizykę oraz filozofię na UMK w Toruniu, jest pracownikiem naukowym Instytutu Fizyki Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, prowadzi badania z zakresu
nanotechnologii węglowych (m.in. grafenu)

Semele

Banjankri

Netlis

Semele

towarzyski.pelikan

Semele

Netlis

Semele

Ja się przejdę do takiej komory, już od jakiegoś czasu mam na to ochotę.

TP

Bo drzewo jest tu określane jako forma współzależności i nic poza tym, nie jest samo w sobie drzewem ze względu na swoją istotę, tylko na relacje względem czegoś co drzewem nie jest.
Drzewo jest tutaj jak tęcza. Tęcza jest relacją pozycji obserwatora, światła i wody, nie ma tu tęczy samej w sobie ze względu na swoją istotę, wszystko co określa tęczę nie jest tęcza, bo ani woda, ani obserwator, ani białe światło nie jest tęczą.

No chyba nie taką istotę Akwinanta miał na myśli? 😀

Banjankri

towarzyski.pelikan

Netlis

Jak już pisałem wiem mało o tomizmie, ale wystarczająco żeby stwierdzić, że to nie jest tomizm.
Gdyby temat był "poglądy Pelikana na indywidualność, a buddyzm", to byśmy się mogli nad tym zastanawiać.

towarzyski.pelikan

Netlis

Bo Wiki mówi, że wg Akwinanty:

"

Byt wzięty sam w sobie
Ens (byt) – wszystko, co jest – istnieje (wywodzi się z aktu istnienia)
Res (rzecz) – wszystko jest rzeczą, ponieważ ma jakąś treść
Unum (jedność) – byt o tyle jest bytem, o ile jest jednością
Byt w relacji do innych
Aliquid (odrębność) – byt o tyle jest bytem, o ile jest odrębny (w myśl zasady niesprzeczności ~(p∧~p) i prawa wyłączonego środka ~p∨p; byt jest pierwotny, natomiast zasady są wtórne)

"

towarzyski.pelikan

I na czym konkretnie polega ta sprzeczność pomiędzy zacytowaną treścią wikipedii a moimi poglądami?

towarzyski.pelikan

Jeszcze mi się przypomniało coś co moim zdaniem jest przyczyną nieporozumienia między tomizmem a buddyzmem.

Otóż wg tomizmu tylko Bóg jest bytem samoistnym, czyli właśnie istnieje niezależnie od czegokolwiek, jest jak ta tęcza, która składa się tylko z tęczy. Istotą Boga jest istnienie. Bóg po brzegi wypełniony jest sam sobą. Jest bytem prostym.

Każdy inny byt nie jest samoistny, jest właśnie zależny i złożony.

Teraz wg buddyzmu ta niesamoistność bytów złożonych świadczy o tym, że nie mają one własnej istoty, a przecież to właśnie dzięki tej zależności w ogóle jest możliwe istnienie wielu odrębnych od siebie istot.

Błąd buddyzmu polega na tym, że przykłada kryteria bytu prostego (Boga) do bytów złożonych (np. ludzi), nie rozumiejąc, że to co by odbierało rację bytu Bogu (istnienie zależne) jest właśnie tym, co nadaje rację bytu np. ludziom.

Ta "istota", którą neguje buddyzm, gdybyśmy ją rzeczywiście mieli, zmiotłaby nas wszystkich z rzeczywistości. Ostałby się tylko Bóg.

Netlis

Co ty dajesz 😅 w tomizmie każdy byt jest jednostkowy, konkretny, odrębny.

towarzyski.pelikan