ŚFiNiA

wujzboj

Oczywiście, że wyborów jest wiele. I przy tych wyborach są ograniczenia - dlatego wiemy, co znaczy "ograniczenie". I dlatego potrafimy nadać sens pojęciu "brak ograniczenia", na podobnej zasadzie, na jakiej nadajemy sens pojęciu nieskończoności; wiemy bowiem zarówno, co znaczy, że na drodze nie ma bariery, oraz co znaczy, że drogę zamyka bariera.

Piszesz następnie, że pewne zdania możliwe do wypowiedzenia nie wychodzą poza obszar języka, tj. nie odpowiadają im desygnaty. Mówiąc to zdanie, poruszasz się jednak właśnie w granicach wytyczonych przez bariery naszego poznania i pojmowania. Musisz się w tych granicach poruszać - każdy z nas musi. Ale nie musisz twierdzić, że te granice obowiązują także Boga. Musisz tylko unikać wszelkich "rozumowań", które "wychodzą" poza owe granice mówiąc, że "nam się wydaje, że X jest niemożliwe, ale Bóg może wszystko, więc X jest możliwe i dlatego mogę przyjmować, że X zachodzi". To są dwie różne rzeczy: (1) uznać, że Boga nie obowiązują bariery ograniczające nas, i (2) "wychodzić" poza te bariery. Innymi słowy, co innego (1) uznać, że Wszechmocny może, a co innego (2) uznać, że Wszechmocny robi.

Michał Dyszyński

wujzboj

Ależ nigdzie nie występuje wyrażenie bez desygnatu. Desygnatem "Bóg może zrobić kwadratowe koło" nie jest kwadratowe koło, lecz brak wszelkich ograniczeń. Co znaczy, że są jakie konkretne ograniczenia, albo że brak pewnych konkretnych ograniczeń, wiemy dobrze z codziennego życia. Spotykamy się z usuwaniem ograniczeń, potrafimy sobie więc wyobrazić, co znaczy brak wszelkich ograniczeń. Co nie musi pociągać za sobą - i nie pociąga - wyobrażania sobie, jak wygląda każde "coś" znajdujące się poza jakimś ograniczeniem.

Michał Dyszyński

wujzboj

Michał Dyszyński

wujzboj

Może (posiada tę możliwość, umiejętność). Ale tego nie zrobi, bo tego NIE CHCE.

Może tego zechcieć (posiada tę możliwość, umiejętność). Ale tego nie zechce, bo tego NIE CHCE - a chcieć NIE MUSI.

Może "zamusieć". Ale tego nie zrobi (nie "zamusi"), bo tego NIE CHCE. Nie chce, bo taka jest jego natura, a jest oo wolny i nic go nie ZMUSZA do tego, by swoją naturę zmieniał.

Może zmienić swoją naturę. Ale tego nie zrobi, bo tego NIE CHCE.

Michał Dyszyński

wujzboj

Ze słowem MOŻE nie łączy się konsekwencja MUSI. Czyli nie łączy się konsekwencje ZROBI. Konsekwencje ZROBI łączą się ze słowami MOŻE, WOLNY i NATURA. Nie oszukam cię nie dlatego, że nie mogę, lecz dlatego, że: (1) mogę cię nie oszukać, (2) z mojej natury wynika chęć, żeby nie oszukiwać, i (3) jestem dostatecznie wolny, żeby móc tę naturę i wypływającą z niej chęć rozpoznać, chęć tę potraktować poważnie, i postąpić zgodnie z nią.

To samo dotyczy Boga. Tyle, że już całkowicie bez pudła. Bo o ile moja wiedza o mnie i o świecie, oraz moje możliwości panowania nad moimi czynami i ich konsekwencjami są ograniczone (może mnie więc coś podkusić i mogę skorzystać z mojej możliwości oszukania cię), o tyle Boga nic nie ogranicza. I dlatego Bóg może postępować zgodnie ze Swoją naturą i zgodnie ze Swoją naturą postępuje. W stu procentach przypadków. W stu procentach przypadków NIE korzysta ze Swojej możliwości czynienia zła.

Michał Dyszyński

wujzboj

Najwidoczniej nie rozumiemy się nawzajem. Trudno mi dostrzec, co ignoruję - odnoszę wrażenie, że odpowiadam na wszystko i dziwi mnie, że nie zauważasz, o co mi chodzi. Musimy więc staranniej sobie to wszystko tłumaczyć i staranniej te tłumaczenia czytać...

O jakim więc paradoksie mówisz? Bo ja nie widzę żadnego, a te wypisane przez ciebie są rzeczywiście paradoksami, ale z postulowanego przeze mnie pojęcia silnej wszechmocy nie wynikają - i za każdym razem staram się wyjaśniać, dlaczego nie wynikają.

Co do twojej frazy: jest ona równoważna zdaniu "czy Wszechmocny może spowodować, by przestało zachodzić to, co nie zachodzi". MOŻE, posiada tę moc. Ale w ludzkim świecie to, co nie zachodzi, nie może przestać zachodzić. Wobec tego NIE ZROBI tego, gdyż Wszechmocny (na mocy definicji silnej wszechmocy) z własnego, wolnego wyboru NIE CZYNI niczego, co w naszym świecie zachodzić nie może. Czyli: Bóg posiada tę moc, ale jej nie wykorzysta.

Michał Dyszyński

wujzboj

Michał Dyszyński

wujzboj

Różne frazy mogą występować w kontekstach z sensem i w kontekstach bez sensu.

W paradoksie kamienia silna wszechmoc występuje w sposób łamiący zasadę, że nie wolno zakładać, że Bóg korzysta z niej do wprowadzenia do naszego świata czegoś dla nas niepojmowalnego (w tym - sprzeczności). Dlatego pełna odpowiedź na paradoks kamienia i odwołująca się do silnej wszechmocy powinna brzmieć:

"Tak, Bóg ma możliwość zrobienia czegoś takiego, bo nic nie ogranicza Jego możliwości. Ale nie robi tego, gdyż takie działanie łamałoby prawa, które Sam nadał światu stworzonemu dla nas i których przestrzega we wszystkich sytuacjach mających dla nas jakiekolwiek znaczenie. Paradoks kamienia zbudowany jest jednak na błędnym założeniu, że Bóg te prawa łamie. A co by było, gdyby jednak złamał? Tego nikt z nas nie potrafi sobie wyobrazić, i dlatego paradoks ten nie ma sensu."

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Nie udało mi się uzyskać odpowiedzi na moje pytanie, więc dodam jeszcze komentarz.

Twoja koncepcja silnej wszechmocy jest dla mnie przykładem traktowania języka w sposób, na który nie chcę się zgodzić.
Wg mnie w normalnej sytuacji jeżyk służy po to aby:
Za pomocą nazw przywołujących z umysłu znaczenia
wskazywać na nowe związki między tymi znaczeniami, czyli przekazywać informacje.

Owo przekazywanie informacji jest związane z podziałem obiektów świata na rozdzielne kategorie - obiekty (intelektualne) spełniające omawiany zakres znaczeniowy vs zestaw obiektów, który tego zakresu nie spełnia.

Twoje traktowanie języka wydaje mi się skrajnie sprzeczne z owym przeznaczeniem.
Powód jest taki:
Za pomocą NIEMOŻLIWYCH DO ROZPOZNANIA/WYRÓŻNIENIA Z TŁA (PRZEZ CZŁOWIEKA) ZNACZEŃ NA WEJŚCIU (sprzeczność) wyciągasz wniosek o NIEMOŻLIWEJ DO ROZPOZNANIA/WYRÓŻNIENIA Z TŁA (PRZEZ CZŁOWIEKA) WŁASNOŚCI (silna wszechmoc).

W efekcie komunikacyjna rola takiego przekazu jest zerowa, bo zarówno na wejściu, jak i na wyjściu mamy zbiór znaczeń nieokreślony, nie wyróżniający znanych obiektów od nieznanych.

Oczywiście, jak się ktoś uprze, to słów może w używać w dowolny sposób, również taki. Ale chyba warto sobie tu zdawać sprawę z tego, że tak rozumiana silna wszechmoc jest jedynie ŚLEPYM EPITETEM, czyli sformułowaniem, które niczego w przestrzeni umysłu człowieka nie zakreśla, nie odróżnia jednych obiektów od drugich.
Takie traktowanie języka uważam za JAŁOWE.

wujzboj

Michał Dyszyński

wujzboj

Tak. Wiem, co rozumiem, a czego nie rozumiem. To, co rozumiem, jest dla mnie sensowne. To, czego nie rozumiem, nie ma dla mnie sensu. Natomiast oceniać sensu poza własnym rozumieniem się nie da - wobec tego w wyrażeniu dotyczącym sensowności jest zawsze ukryte "wegług mojego rozeznania". Naturalnie, nie mówimy tu o frazach technicznych czy naukowych; w takich przypadkach wyrażenie "ma sens" znaczy coś innego.

Michał Dyszyński

wujzboj

Mogę powiedzieć, czy dla mnie ma sens. Nie mogę powiedzieć, czy rozumiem ją zgodnie z intencją tego, kto ją wypowiada. Nie mogę udowodnić, że z jej pomocą nie da się w moim systemie filozoficznym doprowadzić do sprzeczności. Ale mogę powiedzieć, czy ją rozumiem - czyli czy każdemu wyrażeniu, w którym używam (używam, a nie kiedykolwiek będę używał) tej frazy, potrafię nadać treść. Mogę też powiedzieć, że w pewnych konkretnych sytuacjach fraza ta traci dla mnie sens - nie potrafię nadać jej treści. Potrafię więc ocenić sensowność frazy.

Michał Dyszyński

wujzboj

Możesz.