ŚFiNiA

wujzboj

A po co jest stworzone pojęcie mikrocząsteczki?

wujzboj

Superstar

@mancziz
Musisz uważać bo wuj ma mocno wypracowany światopogląd nieco różniący się od czegokolwiek co w potocznej kulturze można spotkać, więc jeśli nie masz obycia z filozofią języka czy ontologią to uważaj, a jeśli wręcz przeciwnie to napisz jakiś zarys światopoglądowy który sprawia że wszechmoc tak Ci wadzi.

Michał Dyszyński

wujzboj

Jeśli postawię Bogu ograniczenia, to moja idea Boga się rozsypie. Nie rozwiązuje tego przedstawiona przez ciebie koncepcja Boga, który nie myli się, bo ma nie-błędny obraz świata, a my mamy błędny. Rzecz polega na tym, że taka koncepcja oznacza:

1) albo, że nie jestem w stanie docenić poprawnego rozwiązania, znanego Bogu (i wtedy posiadanie racji przez Niego nie ma dla mnie żadnego znaczenia, gdyż z mojego punktu widzenia racji on w takiej sytuacji po prostu mieć nie może - to Jego racja, z Jego świata, a nie racja, która mogłaby być także moją, w moim świecie);

2) albo, że jestem w stanie docenić poprawne rozwiązanie, znane Bogu (co jest możliwe tylko wtedy, gdy wiedza Boga jest możliwa do wyrażenia w ludzkim systemie pojęć, z jedyną różnicą polegającą na tym, że nie jest konstrukcją uzyskaną na bazie sekwencyjnego poznawania, co czyniłoby ją zawsze opartą na aksjomatach, czyli na wierze, lecz zawiera w sobie wiedzę o swojej własnej poprawności - to jednak jest możliwe jedynie przy braku ograniczenia Boga w jakimkolwiek kierunku).

Opcja (1) jest dla mnie nie do przyjęcia, bo Bóg staje się w niej istotą dla mnie obcą, mającą Swoje własne racje, w tym - sprawiedliwą inaczej i kochającą inaczej. Opcja (2) jest zaś równoważna mojej, gdyż brak wszelkich ograniczeń musi dotyczyć też braku ograniczeń prawami logiki.

Jeśli chodzi o "mistrzostwa świata", to proszę pamiętaj, że może i musi to nie to samo. Tak, gdyby Bóg zabrał się za strzykanie śliną między zębami, to potrafiłby być bezkonkurencyjny. Tak, gdyby zamierzał krzywdzić osoby czujące, to robiłby to dowolnie skuteczniej od szatana. Tak, gdyby zamierzał przeklinać, kłamać, czynić niegodziwości, to nikt by Mu w tym nie dorównał. Ale Bóg nie musi ani strzykać śliną, ani krzywdzić, ani przeklinać, kłamać czy być niegodziwym. Więcej: Jego wszechwiedza pozwala mu unikać czynienia tego wszystkiego, czego czynić nie chce, chociaż czynić potrafi. Ja mogę ciebie skrzywdzić przez pomyłkę, niechcący, nieświadomie. Bóg nie skrzywdzi cię, bo dzięki Swojej wszechwiedzy może zapobiec temu, by krzywdził jakkolwiek, w tym niechcący, a skoro cię kocha, to z tej wszechwiedzy tutaj skorzysta.

Michał Dyszyński

wujzboj

A. To, że tworzymy modele nieadekwatne do rzeczywistości i to, jakiemu Bogu można bezpiecznie zaufać, to dwie zupełnie różne rzeczy.

B. Nie mogę zaufać komuś, kto niby mnie kocha, ale ta miłość znaczy coś dla mnie niezrozumiałego - czyli kto kocha inaczej. Nie mogę zaufać komuś, kto niby dba o moje dobro, ale to dobro znaczy dla niego coś dla mnie niezrozumiałego - czyli kto jest dobry inaczej. Być może będę mógł mu zaufać, ale dopiero wtedy, gdy jego miłość i dobroć staną się dla mnie zrozumiałe. Gdy będę wiedział, co one mi wróżą. Adam i Ewa byli w sytuacji, w której ufali niezrozumiałemu - z wiadomym skutkiem: zaufanie prysło przy pierwszej lepszej okazji, bo brało się nie z głębi ich jestestwa, lecz stąd, że nic innego jak zaufać nie przyszło im jeszcze do głowy.

C. W opcji 2 w ogóle nie wypowiadamy się o tym, co przekracza nasze pojmowanie. Przeciwnie: podkreślamy, że wszystko, co jest dla nas istotne, jest w zakresie naszego pojmowania.

Michał Dyszyński

wujzboj

1. Jak to, co ma ufność Bogu do rzeczy? Patrz Genesis, historia Adama i Ewy.

2. Aby miłość Boga była dla mnie miłością, nie może być sprzeczna z moim odczuciem miłości. Jeśli zaś nie jest z nim sprzeczna, to ją rozumiem. I mój stosunek do Boga opiera się (a) na tym zrozumieniu, oraz (b) na wierze, że nie ma takiej sprzeczności.

3a. Pamiętasz, co pisałem o chaosie w kontekście sprzeczności? Chaos nie przekracza mojego pojmowania; przekracza natomiast moją kontrolę i mój opis.

3b. Treść czynności "Bóg robi 2=1" przekracza moją zdolność pojmowania, co nie ma żadnego znaczenia, bowiem Bóg NIE robi 2=1 wpływającego na to, co dzieje się wśród nas. Nie przekracza mojej zdolności pojmowania, że Bóg nie jest ograniczony. I dlatego na pytanie, czy Bóg może 2=1, odpowiadam: może, ale tego nie robi, przynajmniej nie w naszym towarzystwie.

Michał Dyszyński

wujzboj

Michał Dyszyński

Wg mnie kierując problem w stronę miłości zaplątałeś niepotrzebnie scenę rozumowania.
Tymczasem główny problem w ogóle nie ma związku z miłością, wszechmocą, czy Bogiem.

Mi chodzi o to, że swoją silną wszechmocą postulujesz REALIZOWALNOŚĆ KAŻDEGO ZADANIA JAKIE DA SIĘ SFORMUŁOWAĆ w języku. To jest bez sensu.

Język można uznać za emanację prób porozumienia się ludzi z całą gamą sensowności - od chaosu, do skutecznego przekazania określonej idei.
I chyba zgodzisz się, ze mamy tu płynne przejście?...
Np. frazy:
1. uoiu3254ou532u5012
...
2. se98kupa8j32u9
....
3. kjkj dom ojoj kij ljoj IBM
...
3. I am wesoly muzczina
...
4. to jest proste sformułowanie

Postulat porozumienia jezykiem zakłada, że w pewnym miejscu trzeba postawić granicę pomiędzy ZROZUMIAŁE vs niezrozumiałe.
Czyli tak gdzie język do czegoś służy, vs jest bełkotem.

To co Ty w istocie proponujesz, to wyekstrahowanie z jezyka pewnej klasy wyrażeń, które OKREŚLAJĄ ZADANIE DO WYKONANIA.
I sam fakt, że nagle ktoś (obojętnie, słusznie, czy nie, w malignie, czy po LSD, a może przewrotnie, czy losowo) taką etykietkę frazie językowej przypisał już musi GENEROWAĆ REALIZOWALNOŚĆ tej frazy. Czyli jak dla mnie sam fakt zaklasyfikowania przeze mnie: "hiu234ohho" jest możliwym zadaniem do wykonania - to generuje istnienie realnego desygnatu dla owego "zadania".
Chyba, że znasz jakąś lepszą regułę, która klasę zadań (a więc możliwych celów wszechmocy) wyróżni z innych fraz... Od razu zastrzegam, że zrozumiałość wykluczyłeś jako kryterium, bo sprzeczność (coś niezrozumiałego) zaliczyłeś jako prawomocny cel zadania.

Podsumowując:
Twój pogląd jest zadziwiającym postulatem wobec języka żądającym ontologicznych, jednoznacznych konsekwencji wobec sformułowań zakwalifikowanych jako zadanie - tej klasie sformułowań przypisałeś więc właściwości absolutnie odmienne od całej reszty.

No i jeszcze jedno pytanie:
A na jakiej zasadzie w ogóle przypisujesz ludzkiemu umysłowi prawo do (nawet jeśl zrobi to losowo, głupio, czy w malignie) POPRAWNOŚCI tworzenia owej superontologicznej kategorii? Czyżby tu człowiek nie mógł się mylić? - Skoro tak, to postulujesz tu jednocześnie jakąś nową formę nieomylności.

Michał Dyszyński

wujzboj

Nie wiemy, co chciał przekazać. Ale ja wiem, w co ja wierzę. I naprawdę nie widzę, żeby to generowało problemy. Natomiast właśnie podejście przeciwne jest - moim zdaniem - generatorem problemów, i to być może krytycznych. Ale czy tu aby nie wykluwa nam się zupełnie inny temat?

Co się zaś tyczy miłości, to podałeś opis zupełnie zrozumiały. Nie jest to więc przypadek "miłość = coś niezrozumiałego"

.

Michał Dyszyński

Hanah

Michał Dyszyński napisał:

wujzboj

Michał Dyszyński

wujzboj

Widzisz, rzecz w tym, że tu już z samej definicji nie chodzi o sprawdzalność. Nie przypisuję Bogu silnej wszechmocy dlatego, że mogę to sprawdzić, lecz tylko i wyłącznie dlatego, żeby nie stawiać Mu żadnych ograniczeń.

Michał Dyszyński

wujzboj

Oj chyba przesadziłeś z tym niezbywalnym elementem. Jeśli mówisz, że twój kot pewno właśnie szlaja się po dachach, nie jest to sprawdzalne. Jeśli mówisz, że istnieje ktokolwiek poza tobą, nie jest to sprawdzalne. Jeśli mówisz, że nie istnieje nikt poza tobą, nie jest to sprawdzalne.

Niezbywalnym elementem jest raczej możliwość zredukowania wszystkich elementów do (szeroko rozumianego) doświadczenia. I taka możliwość zachodzi w przypadku zdania "Nie przypisuję Bogu silnej wszechmocy żeby nie stawiać Mu żadnych ograniczeń". Wiem bowiem, co znaczy "ograniczenie", a to pojęcie jest tutaj pojęciem krytycznym, decydującym o sensie całości (lub o braku tego sensu).

Michał Dyszyński

wujzboj

Ja mówię o pojęciu "ograniczenie", a nie o pojęciu "sprzeczność"...

Michał Dyszyński

wujzboj