ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Zwrócę tu uwagę na jeszcze jeden czynnik. Wg mnie jest on bardzo istotny. A ponieważ zwykle występuje niejawnie, to się go nie zauważa. Chodzi o problem co jest pierwotne, a co wtórne w naszych określeniach.
Wyjaśnię to wskazując na pewne subtelne różnice w naszych sformułowaniach.
Gdy pisze o paradoksie kamienia, wolę nie używać słowa "Bóg". Wynika to z przekonania, że lepiej jest użyć - jakby niemal równoważnego - terminu "Wszechmocny". Jednak różnica występuje i jest silnie rzutująca na rozumowanie.
Jeśli napiszę "Bóg", to automatycznie stawiam odbiorcę przekazu przed pytanie: "Który Bóg?" - Judeochrześcijański, muzułmański, hinduistyczny. A może jakiś "Uogólniony" - czyli abstrakt ze wszystkich znanych Bogów. Pojawia się pytanie, czy "boski Neron" też tu się do listy zalicza. Prawdę mówiąc nie wiem. Może więc być tak, że pisząc "Bóg", będę myślał o najbliższej mojemu rozumowaniu wizji, a odbiorca zdania podstawi tu coś innego. Dlatego wolę napisać "wszechmocny", co wskaże na jeden jedyny element, który tu jest istotny dla sprawy - nieograniczone (co to znaczy?) możliwości.
Mieszając do sprawy "prawdziwego" (w zależności od tego o którego chodzi) Boga, tylko oddalamy się od rozwiązania, bo wskazujemy na coś, nie wiedząc na co - dodajemy kolejną (może wiele) niewiadomą. Jednak skoro musimy wszechmoc wyabstrahować, to mamy i drugą stronę medalu - NIE WOLNO NAM WNIOSKOWAĆ Z NICZEGO WIĘCEJ, niż owa (domniemana, bo ciągle jeszcze nie wiemy czym ona jest) wszechmożliwość. Dlatego właśnie tak bardzo unikam powoływania się na kontekst. Ten kontekst w istocie nic nie wnosi (można zupełnie prawomocnie powołać sie na inny kontekst), a do tego nie wiemy jak dalece wniosek wyciągnięty dla tego kontekstu ma sens ogólnie.
Z tego wynikają jednak dalsze wnioski. Jeśli w takim układzie rozważamy paradoks, to jedyne co nam pozostaje - to nasz język. A skoro tak, to jeśli język nie wskazuje rozwiązania, tylko sprzeczność, to - Z KONSTRUKCJI - tego rozwiązania nie ma (a już w szczególności nie wynika wniosek na temat orzekania DLA JAKIEJŚ KONKRETNEJ istoty). Wszak wnioskować z "pozajęzyka" będziemy przecież mogli dopiero wtedy, gdy coś spoza tego języka uchwycić sie da. W przypadku Boga byłoby to chyba tylko osobiste objawienie. Ale są to fenomeny właśnie osobiste, więc i tak nie przekazywalne, niedostępne do równorzędnej dyskusji.

--- Dopisek--
Aby jeszcze to zilustrować rozważmy taki ciąg myślowy:
1. możemy w języku formułować paradoksy
2. możemy w języku paradoksy odnosić do dowolnego obiektu/osoby
- np. mozemy sformułować paradoks w odniesieniu do Kowalskiego, Nowaka, Kapuścińskiego
- możemy sformułować paradoks w odniesieniu do Boga
Na jakiej podstawie użycie Boga, Istoty Wszechmocnej, czy kogokolwiek innego miałoby wyczarować dodatkowe wnioski, które nie byłby słuszne w odniesieniu do pozostałych obiektów/osób?...

Albo inaczej
1. możemy w języku formułować idiotyzmy i dowcipy
2. możemy te idiotyzmy, a czasem dowcipy odnieść do dowolnego obiektu.osoby
3. czy miałby stąd też wynikać dodatkowy wniosek na temat natury Boga, wszechmocy, czy czegokolwiek, jeśli (np. w drodze losowania) wstawimy Boga/wszechmoc w zdanie z dowcipem?...
Jeśli tak, jeśli samo odniesienie do Boga i wszechmocy w zdaniu generuje jakieś szczególne fakty, to jest to chyba przykład językowego cudu.
W takim wypadku czynimy język tworem szczególnie metafizycznym. Ja się boję tej metafizyki w tym miejscu, bo to grozi zagubieniem podstawowej funkcji języka - przekazywaniem informacji w oparciu o wspólnotę pewnych pojęć.

Podsumowując - wnioskowanie o możliwościach orzekania na temat Wszechmocnej Istoty (w domniemaniu zapewne istniejącej naprawdę) z samego faktu możliwości sformułowania paradoksu w naszym języku uważam za nieuprawnione.

wujzboj

Inieto

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Pozwolę sobie jeszcze przekopiować tu argument, który użyłem ostatnio w wątku o wszechmocy:

wujzboj

Michał Dyszyński

Superstar

Co do pkt B:
- o ile symbol ma różne znaczenia to czy jego desygnat bądź wyobrażenie jest inne ?
Wydaje mi się że argument z obcymi językami tego nie rozstrzyga.
- czy aby całe zdanie nie ma także desygnatu i wyobrażenia ? Z pewnością ma, ale nie można tego odnieś do pojedynczego słowa, bo choć komunikacja językowa nie polega na wymianie kodu(strumienia danych) to mimo wszystko opiera się na kodowanych znakach/słowach.

wujzboj

bol999

wujzboj

Michał Dyszyński

wujzboj

mancziz

"Bóg może zrobić coś sprzecznego z prawami logiki"
"Bóg może zrobić coś, czego nie może zrobić"

Myślę, że tego typu paradoksy zawsze prowadzą do jednego wniosku, który musimy ostatecznie uznać za prawdę, czyli że "wszechmocny Bóg nie może istnieć" lub po prostu "wszechmocny Bóg nie istnieje". Pojęcie Boga jako osoby wszechmocnej już z założenia, już z samej swojej definicji jest wewnętrznie sprzeczne, nieprawdziwe, nie mogące istnieć. Nie ma tu też żadnego znaczenia w jakiej formie, przy użyciu jakiej logiki czy języka będziemy chcieli ostatecznie to zrozumieć czy zakomunikować, zawsze będzie się to wszystko nieuchronnie odnosiło do niemożliwego.

wujzboj

Byłoby tak, gdyby zachodził to jakikolwiek paradoks. Natomiast - jak omawiane to jest w kilku wątkach - jest to paradoks pozorny, sofizmat. Proszę przejrzyj wątki o wszechmocy.

mancziz

Jasne, chętnie poczytam tego typu starsze wątki

. Miałem tylko na myśli, że np. stwierdzenie "Byt wszechmocny istnieje" jest wewnętrznie sprzeczne i nie można go uznać za prawdę. Ciekawy jestem, jak można takie sprzeczności omijać żeby uznać, że Bóg może istnieć. Ale najpierw zajrzę do tych wątków. Pozdrawiam.

wujzboj

Na górze pierwszej strony forum jest menu "Śfinia Naczelna poleca". Zajrzyj w tym menu do kategorii "Apologia (a)teizmu", jest tam grupa zatytułowana "Wszechmoc" (zauważ, że jeśli wybierzesz niebieski tytuł grupy, zostaniesz poprowadzony do strony zewnętrznej, w tym przypadku do artykułu o wszechmocy na Stanford Encyclopedia of Philosophy). Jest tego za dużo, by wszystko czytać starannie, ale przerzucić warto, chociażby po to, żeby potem zacząć dyskusję w miejscu najbardziej do tego odpowiednim.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński