ŚFiNiA

Superstar

A 4mln elektronów tworzących kropkę zamiast pasów dyfrakcyjnych to cud czy determinizm ?

comrade

idiota

ale pasek jest

comrade

Superstar

Skoro świat mikro nie jest materialny to masz odpowiedz jak Bóg może nie być materialny.

idiota

comrade

Feuerbach

Witam, to mój pierwszy post na forum :grin:

W ramach zabicia czasu odniosę się do jednej kwestii

Feuerbach

comrade

wujzboj

wujzboj

ptr

ptr

Inaczej, prościej, krócej, jaśniej. A także bardziej elegancko i aksamitnie.

Idealizm i materializm nie wyczerpują wszystkich możliwości, gdyż istnieje wariant trzeci: duch i materia istnieją samodzielnie wiecznie.

wujzboj

Jeśli mamy trzy teorie: jedna mówiąca tylko o krowach, druga mówiąca tylko o brimuqpakach, a trzecia mówiąca o krowach i o brimuqpakach, to czy warto rozpatrywać tę trzecią jako "trzecią możliwość"? Ta trzecia jest o tyle sensowna i podlega analizie, o ile mówi o czymś dobrze zdefiniowanym (czyli o krowach), i o tyle bezsensowna i analizie nie podlega, o ile mówi o czymś źle zdefiniowanym (czyli o brimuqpakach).

Myślę więc, że można spokojnie ograniczyć się do dwóch opcji: idealizm i materializm. Reszta nie wnosi nic poza kurzem.

ptr

wujzboj

Ależ ponieważ ono zawiera materię jako element niezależny od świadomości, to jest bezsensowne językowo i jako takie należy do tej samej grupy, co materializm. Dodanie bezsensu do sensu czyni bezsens, podobnie jak dodanie nieskończonego do skończonego czyni nieskończoność.

_________
PS. Dwie omnipotencje? Nie rozumiem.

Johnny99

Mam pytanie: czy można nadać jakikolwiek sens stwierdzeniu: "ja nie istnieje" ? Bo jeśli tak, to wydaje mi się, że można zrozumieć materię jako coś, co istnieje także wtedy, gdy ja nie istnieję. I także wtedy, gdy nie istnieje w ogóle żadne "ja". Istnienie definiuje się wtedy tak samo, jak w wyrażeniu "ja nie istnieję", i tak też się je rozumie. Czy w tym jest jakiś błąd ?

wujzboj

Stwierdzenie "ja nie istnieję" ma sens tylko w nie-solipsystycznym ("polipsystycznym") modelu rzeczywistości i oznacza ono, że występują akty postrzegania, w których ja nie uczestniczę. W modelu solipsystycznym "ja nie istnieję" nie ma żadnego sensu. Dokładnie tak samo, jak w żadnym modelu nie ma sensu nicość - o nicości nie da się powiedzieć absolutnie nic. I dokładnie taki sam jest sens materii w materializmie, jak nicości: nie wiadomo, co to "jest". Słowo "jest" napisałem w cudzysłowie, bo tak samo nie pasuje ono do materialistycznej materii ("materia jest") jak do nicości ("nicość jest").

Johnny99

Czy mam rozumieć, że w materializmie nie ma wprawdzie sensu pojęcie "materii", ale ma sens pojęcie "ja nie istnieje" ? Bo wtedy nadal uważam, że można rozumieć materię jako coś, co jest także wtedy, gdy stwierdzenie "ja istnieje" nie ma żadnego odniesienia do rzeczywistości, tzn. nie ma nikogo, kto by mógł je wypowiedzieć. Jeżeli zrozumiałe jest stwierdzenie "ja nie istnieje" ( a powinno być, skoro nie przyjmujemy solipsyzmu ), to zrozumiała powinna być także taka definicja materii. Oczywiście, nikt w takiej sytuacji nie "wypowiada" materii - ale wypowiadamy ją my teraz, gdy zakładamy nasze nieistnienie, i to założenie jest dla nas zrozumiałe.

Czy polipsyzm potrafi sobie wyobrazić brak jakichkolwiek aktów postrzegania ? Nie, bo dla polipsyzmu to nicość, a o nicości niczego nie można powiedzieć. Dla polipsyzmu nigdy nie mogło być tak, by nie było żadnych aktów postrzegania. Materializm mówi: brak aktów postrzegania nie oznacza nicości. Odwołuje się do własnego doznania: doznaję faktu, że kiedyś nie było mnie, i ( mimo to ) było coś. Polipsyzm odpowiada: tak, bo były inne akty postrzegania. Ok, były akty postrzegania np. moich rodziców. Ale kiedyś i moich rodziców nie było. Idziemy tak dalej i dalej, i dochodzimy do momentu, w którym nie ma żadnych ludzkich aktów postrzegania ( poza naszym obecnym, postrzegającym tę właśnie przeszłość ), ale nadal jest "coś". Mamy problem. Polipsyzm odpowiada: były wtedy inne, nie-ludzkie akty ( bądź Akt, gdy mówimy o Bogu ), postrzegania, ewentualnie: Twój akt postrzegania tego stanu już jest "wystarczający" do zrozumienia całej sytuacji. Materializm odpowiada natomiast: problemu nie ma, ponieważ stan "ja nie istnieje" jest zrozumiały ( nie jest absurdem ), a więc nie powoduje niewypowiadalnej nicości. Co więc wtedy "jest" ( tak, jak jest "ja", o ile jest ) ? Materia. Czyli co ? To właśnie, co jest, kiedy nie ma ciebie, twoich rodziców, twoich dziadków, ani w ogóle nikogo, kto by postrzegał. Potrafisz sobie taki stan wyobrazić ? Tak, ale przecież kiedy to sobie to wyobrażam, to też postrzegam. Owszem, ale potrafisz też zrozumieć pojęcie "ja nie istnieje", co powinno rozwiązać ten problem. A po co pojęcie "materia" wprowadzać ? By wytłumaczyć konkretne doznanie.

( nie żebym był materialistą, ale ciekawi mnie ten problem )

wujzboj

barycki/konto usunięte

idiota:

barycki/konto usunięte

wujzboj:

wujzboj

Johnny99