ŚFiNiA

Banjankri

Wszelkie istnienie jakie znamy, wszelka wiedza i informacja wymaga świadomości. Policz sobie w pamięci, ile to jest 14*192 i zobacz ile wysiłku będzie cię to kosztowało. Każde istnienie jest taką usilną fabrykacją. Twierdzenie, że istnienie jest podstawą a nie jedynie dodatkowym efektem, a więc ktoś\coś\gdzieś musi wiecznie spinać poślady, żeby wszystkie atomy w kosmosie istniały, nie znajduje potwierdzenia w doznaniu. Ten wysiłek prowadzący do świadomości istnienia powstaje na doznaniu, a nie doznanie na nim. Dlatego pani w szkole mówi skupcie się, a nie rozluźnijcie się, jak chce żeby dzieci "zaistniały" w swojej świadomości jakąś wiedzę.

Semele

Piotr Rokubungi

Banjankri

Rozmijamy się, bo ja staram się nie mówić o niczym, co wykracza poza to, co oczywiste, w sensie bezpośrednio dostępne. Nie wychodzę poza doznanie, nie twierdzę, że "pod nim" coś jest, bo to byłoby projekcją istnienia poza to, co bezpośrednio dostępne. Innymi słowy, traktuję istnienie takim jakie się jawi, i na tej podstawie je definiuję. Togo co uzyskuję, kompletnie nie da się zaimplementować "na zewnątrz" doznania, i dzięki temu rozwiązują się wszystkie fundamentalne problemy wypływające z klasycznego rozumienia istnienia.
To istnienie, wyłaniające się z tego co oczywiste, jest perspektywą, aktem, wysięgnięciem, znaczeniem, a nie samoistnym bytem. Co to zmienia? Ano dużo, bo tak rozumiane istnienie jest świadomością, a więc ma atrybuty świadomości. Jak to ładnie opisuje buddyzm, jest nietrwałe, pozbawione własnej natury i wywołuje cierpienie. Zmieniając trochę perspektywę, uganianie się za istnieniem w nadziei na uchwycenie trwałej prawdy wymaga stresu, a i tak rezultat jest nietrwały, co prowadzi do cierpienia. Robota głupiego, i co w tym najtragiczniejsze, tak wygląda praktycznie każde życie.

Piotr Rokubungi

@ Banjankri: Zgadzam się z treścią powyższego wpisu twego całkowicie. Jednak, czy zauważasz, iż rzeczywistość jest nam narzucona, iż nie tworzymy jej sami wyłącznie? Wobec czego albo nasze myśli, wyobrażenia są sterowane, albo w ogóle nie są nasze!..

Banjankri

Nie wypada stosować definicji istnienia wybiórczo, bo ona się tak samo odnosi do krzesła, jak i do 'ja'. Istnienie 'ja' jest tak samo nietrwałe, pozbawione własnej natury, i prowadzi do cierpienia. Potocznie zwane jest ego.

Piotr Rokubungi

Banjankri

Jeśli zrozumiesz istnienie w taki sposób jak to opisuję, te pytania przestaną cię nurtować, bo czego innego, jak nie istnienia szukasz?

To nie rzeczywistość jest nam narzucona, to "my" usilnie rzeczywistość narzucamy na doznanie, w nadziei na uchwycenie\ukształtowanie czegoś, co da nam ulgę, bezpieczeństwo i satysfakcję. Niezależnie od tego czy gonisz za fortuną, władzą, czy oświeceniem, ostatecznie chcesz po prostu być sobą. Być sobą, znaczy być wolnym od udawania, które nie jest niczym innym jak modelowaniem istnień, z których budujemy swoją personę.
Ostatnio zastanawiałem się, po co ludziom istnienie Boga, i doszedłem do wniosku, że każdy potrzebuje kogoś/czegoś, przed czym może się otworzyć, obnażyć swoją wrażliwość, bez lęku bycia zaatakowanym. Cóż lepiej spełnia tę rolę, niż wszechświadoma, wszechobecna, wszechmocna i wszechdobra, a zarazem własna, projekcja? Istnienie jest tymczasowym kształtem zaburzającym pole. Jeżeli szukasz prawdziwego Boga, prawdziwego siebie, niezmąconej prawdy, to jest nim to pole wolne od wszelkiego istnienia. W zen jest taki koan: "jak wyglądała twoja twarze przed narodzeniem?", można dodać "jak będzie wyglądała twoja twarz po śmierci?". Tak samo, doskonale wolna, nawet od istnienia.

lucek

Semele

Lucek

Banjankri

lucek

Banjankri

lucek

Piotr Rokubungi

@ Banjankri: Może już niepotrzebnie, ale znowu powtórzę, że prawie we wszystkim się z tobą zgadzam, z twoimi poglądami. Poza nadal [przynajmniej] jednym: Otóż, jakbyś może bliskoznacznego tego nie nazwał- powiedzmy- doznaniami, to (wciąż) wychodzi na to, że są one nam narzucane [z jakiejś „góry”?], nie sami je kreujemy. Co ty na to?..

Banjankri

Piotr Rokubungi

@ Banjankri: Dwie uwagi, a właściwie jedna [ponieważ z siebie wynikają i się jak gdyby przenikają]: Z tym, że nic nie istnieje „spoza” doznań, to się zgadzam. Natomiast nie zgadzam się z tym, że nic/nikt nie stoi za wywoływaniem doznań u ludzi. A hipotezę, iż ktoś [czyli Wszechświadomość]/coś [czyli będzlenie] niemal na pewno za tym „stoi” opieram [tylko] na tym, iż nie doświadczamy przykładowo czerwonej zieleni, ani gęsi w miejscu stolika, na który patrzymy, ani smoka pożerającego gwiazdę, choć nie wiem jak byśmy sobie mocno właśnie to wyobrażali; inaczej, prościej i konkretniej: prawa fizyki nie zależą od nas! Więc od czego/od kogo, skoro prawa fizyki określają istnienia, sposoby istnienia, a niby to my sami kreujemy te istnienia?! Nie widzisz w tym nie tyle sprzeczności wprost, ile rozbieżności? To nie my tworzymy rzeczywistość „będzlącą”, choć wydaje się nam, iż doznajemy rzeczywistości [jakoby] istniejącej…

Po wysłaniu już tego wpisu na forum zauważyłem, że napisałeś więcej w twoim wpisie powyższym. Teraz się do tego odniosę: Raczej dobrze rozumiesz, co ja określam, jako będzlenie. Jak jednak można „przyczynę kształtów” [z twego przykładu, porównania] rozumieć, określać przez „pryzmat” istnienia, przez nadawanie istnienia?! Przecież istnienie jest wtórne, wobec będzlenia, tzn. odwzorowywanie jest wtórne w stosunku do „pierwotnych” kształtów! Rozumując w ten sposób tworzy się „zamknięte koło”, w dodatku „magiczne”, ponieważ przyczynę kolejnej przyczyny/skutku [czyli będzlenia] tłumaczysz skutkiem będzlenia [czyli istnieniem, a raczej nadawaniem istnienia]. Przy jakimś dziwnym, specyficznym podejściu mógłbym się „od biedy” zgodzić, aby objaśniać przyczynę jej skutkiem i na odwrót. Lecz nie mogę się na takie coś w ogóle zgodzić, gdy z empirii wynika, iż nie ma wzajemnego, symetrycznego sprzężenia zwrotnego pomiędzy będzleniem, a istnieniem. Nadawaniem istnienia, czyli wyobrażaniem, nie da się zmienić będzlenia [czyli natychmiast mieć z lodu piasek np.], natomiast będzlenie narzuca nam qualia niemal niezmienne, a interpretowane, określane jest to, jako fizykalny aspekt rzeczywistości, jako zasady, prawa fizyki [niezmiennej jakoby].

Banjankri

Piotr Rokubungi

@ Banjankri i inni:

Semele

Banjankri

Banjankri

lucek

Banjankri

To z czego, jak nie z założenia, istnieje stół?

lucek

Banjankri

A oczywistość jak wyłania istnienie, jeśli nie przez określenie? A to określenie, dowolnego zresztą bytu, czym jest, jeśli nie założeniem? W swoim doznaniu zaznaczasz pewną jego część i zakładasz, że to krzesło. Mogę ci opisać dokładnie, jak to się odbywa przy użyciu habituacji i pamięci, ale wydaje mi się, że wystarczy, że zrozumiesz, że istnienie wyłania się w efekcie znaczenia, które z natury jest założeniem.