ŚFiNiA

TI · Dołączył: 19 Sty 2009 Posty: 21 Przeczytał: 0 tematów

czy JA istnieje? jest mózg, są zmysły, umysł, może jakaś świadomość, ale gdzie jest w tym wszystkim JA? czy można je rozgraniczyć od reszty wszechświata?

wujzboj

Co znaczy: "jest"? Napisałeś: "jest mózg". Czy aby stwierdzenie "jest mózg" nie zawiera już w sobie stwierdzenia: "jest podmiot tej wypowiedzi"? Czy aby każde stwierdzenie nie zawiera tego już w sobie? A jeśli tak, to czy w ogóle jakikolwiek sens ma pisanie o czymś, co nie jest takim podmiotem ale źródłem istnienia podmiotu? Czy aby "istnieję (podmiot o sobie)" nie jest pierwotne do "istnieje (o przedmiocie)"?

O ile JA jest postrzegającym podmiotem, o tyle rozgraniczenie go od reszty wszechświata jest możliwe jedynie na zasadzie analogii. Trzeba w tym celu wprowadzić inne JA (właśnie na zasadzie analogii: inne JA są postrzegającymi podmiotami podobnymi do postrzegającego podmiotu zwanego przeze mnie JA). I teraz pierwotny solipsyzm zmienia się w polipsyzm.

TI · Dołączył: 19 Sty 2009 Posty: 21 Przeczytał: 0 tematów

więc co jest podmiotem tej wypowiedzi? chodzi ci o moje palce, które wystukują litery na klawiaturze? nie twierdzę, że nie istnieje pewien konstrukt językowy, który dla ułatwienia stosuję pisząc "ja twierdzę", ale nie oddaje on stanu faktycznego.

w jaki sposób moje JA postrzega? jaki mam, jako JA, na to wpływ? oko odbiera bodźce i przekazuje je do mózgu, a gdzie jestem w tym wszystkim ja?

krystkon

krystkon

TI · Dołączył: 19 Sty 2009 Posty: 21 Przeczytał: 0 tematów

w jakim sensie odrębne? mogę ocenić, że stół jest odrębny od krzesła, że to dwa inne przedmioty.

ciężko mi odpowiedzieć na pytanie co to matematyka. powiedziałbym, że nauka o liczbach, prostych, punktach i innych takich potworkach, ale pewnie nie to masz na myśli.

krystkon

Jacol

krystkon

[quote="Jacol"]

Jacol

krystkon

[quote="Jacol"]

Jacol

krystkon

Jacol

krystkon

[quote="Jacol"]

Jacol

krystkon

Marcin Kotasiński

Krystkon bardzo ciekawa koncepcja i zbliżona do mojej, niemal taka sama, ale zauważam, że nie tłumaczysz relacji pomiędzy „świadomością w mózgu” a Świadomością Absolutu. To znaczy wcześniej gdzieś wyrażasz się tak, że nie pozwalasz na oddzielenie świadomości jednostki od mózgu i nie pozwalasz jej istnieć samodzielnie właśnie jako Absolut, o którym piszesz, że istnieje jako Świadomść – Rzeczywistość.

Ale cofając się do początku. Myślę, że „ja” to jedynie zaimek osobowy, który pojawia się w myśli kiedy podmiot dotyka siebie jako myśl, istotę siebie i wtedy jako użytkownik konkretnego języka wypowiada odpowiednią formę „ja.” To jest jedynie słowo, które wydobywa z siebie podmiot kiedy doświadcza siebie. W istocie jest to tylko oznaczenie, które abstrahuje od zdarzenia – samopostrzeżenia. W zasadzie nic więcej, bo samo „ja” jako treść to doświadczenie.

Po drugie fakt, że stwierdza się własną podmiotowość doświadcza jej w doświadczeniu transcendentnym, czyli myśl w myśli, to świadectwo na ponad-mózgowe istnienie myślenia, to także bezpośrednio uwidacznia doświadczenie samoświadomości. Ponadto uważam, że ta jednostkowa świadomość, podmiot staje się właśnie ową Świadomością Absolutu, kiedy w wyniku rozwijania wiedzy poznaje, że Nim jest. Po prostu przez rozwój świadomości, ponieważ w wyniku poznawania doświadczeń abstrahuje coraz bardziej, obywa się z coraz bardziej oderwanymi myślami od doświadczenia, abstrakcjami i na tej wiedzy przekracza cielesność i staje się Absolutem, wtapia się w Niego, co następuje już za życia, bo poznaje się za życia.

A z całą resztą, czyli z tym, że wszystko jest Jednym, zgadzam się.

juki · Dołączył: 08 Gru 2005 Posty: 186 Przeczytał: 0 tematów

Szanowni dyskutanci! Hipoteza JEDNI może ułatwia zrozumienie pojęcia ja, jako pozornego, ale sądzę, że ułatwiając jedno rodzi tyle nowych pytań, na które nie można znaleźć jednej odpowiedzi. Bo przecież np. samo wyjaśnienie skąd takie powszechne złudzenie, że jesteśmy odrębni wykracza poza możliwości logiki. Potrzeba nam przecież wtedy guru, który nas przekona, że lustro się potłukło i dlaczego te drobne stłuczki straciły poczucie jedności.
A matematyka wydaje się być jedna, choć powstałe jej nowe działy podobno były nie raz weryfikowane negatywnie, gdy ktoś udowodnił sprzeczność założeń. Ba, nawet sama logika też wymaga dowodu spójności, bo słyszałem, że np. logika pytań wywołuje wiele kontrowersji.
Wybaczcie te moje wymądrzanie się, ale nie widzę przyszłości w takich założeniach - rzeczywistość ma swoją dynamikę i dąży, jak się wydaje, do jakiegoś celu, Może się mylę? Czekam na oświecenie.

Marcin Kotasiński

Wyrażasz sprzeczne myśli w swojej wypowiedzi, z jednej strony mówisz, że Jedno jest pozorne, bo „lustro tłucze się na kawałki”, a z drugiej widzisz jeden cel, możesz wyjaskrawić swoją myśl?

juki · Dołączył: 08 Gru 2005 Posty: 186 Przeczytał: 0 tematów

Panie Marcinie! Nie jestem zwolennikiem Jedni, a porównanie do stłuczonego lustra użyłem za jej wyznawcami aby wykazać trudność jaką trzeba pokonać, gdy próbuje się tłumaczyć rzekome złudzenia ludzi nie wierzących w to, że jesteśmy zatopieni w jakiejś kosmicznej świadomości.
Jestem zwolennikiem brania pod uwagę kierunku ewolucji kosmicznej, której istnienie narzuca geneza Wszechświata. Przecież trzymanie się rzeczywiście stwierdzonych faktów wskazuje, że wszystko to ma kierunek i zwrot. W historii, nie tylko ludzkiej pojawiają się rzeczy nowe, których nie było wcześniej.
Hipoteza o wiecznych powrotach jest tylko przypuszczeniem nie opartym na żadnych faktach.
Zachęcam do przestudiowania Tresmontanta.

Marcin Kotasiński

Bardzo niejasno piszesz, nadmiernie rozbudowanymi zdaniami. Mówisz, że nie jesteś zwolennikiem Jedni, ale z drugiej strony, uznajesz czy nie (?), że jesteśmy zatopieni w Jednej Świadomości, której zaprzeczają ludzie, którzy jej zaprzeczają, wyrażając to w „kawałkach lustra.” Kawałki lustra można wytłumaczyć właśnie przez Jednię całości polegającą na tym, że kawałki opowiadają o fragmentach całości pomiędzy, którymi jeszcze nie widzą spójności. Ta istnieje, jedynie trzeba ją odczytać.

O Jedności kawałków można już wnioskować na tej podstawie, że występują w jednym świecie, ale można to wykazać w sposób bezpośredni. Kawałki to etap ewolucji umysłu, na którym nie widzi on spójności, ale etap ten prowadzi do poznania Jedni. Piszę o tym na przykład w temacie „Teoria ewolucji świadomości”, jeśli czytałeś, to tymi kawałkami są ludzkie podmioty na poziomach od 3 gdzie zaczyna się i ciągnie niemal do końca. Na poziomie 6 następuje poznawanie jedności, aby poznanie to uległo zwieńczeniu, całkowitej syntezie kawałków z poziomem 7.

Nadto Jedność pojawia się w umyśle ludzkim, który w akcie samoświadomości postrzega siebie jako Jeden.

Zauważ, że mówiąc o celu ewolucji widzisz ten cel jeden i z jednego początku wychodzący. Natomiast „rzeczy” nowe to właśnie poznawanie lub łączenie elementów wcześniej widzianych jako niepołączone, kiedy one łączą się lub zostają poznane jako Jedno, to tworzą nową jakość.