ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Mam swoją refleksję na temat tego wątku. Może więc trochę się wtrącam w polemikę, która trochę na inny temat zeszła, ale mi się "zebrało" w głównym nurcie. I mam pewną nieskromną nadzieję, że może uda mi się zahaczyć o jakąś ciekawą myśl.

Wg mnie, aby ruszyć kwestię dobra trzeba wyjść od najprostszego elementu - jednostkowej radości konkretnej osoby.
Przykład: dobrze jest zjeść sobie smacznej czekolady.
tyle, że...
Wiadomo, ze jedzenie zbyt dużej ilości czekolady na dłuższą metę powoduje otyłość, niestrawność itp. itd.
Dlatego np. stwierdzenie, że jedzenie czekolady jest w ogóle "dobrem" dla jakiejś osoby, nie wydaje się być ogólnie słuszne.
Dopiero gdy jedzenie czekolady wpasowuje się w całe funkcjonowanie człowieka - np. jemy jej tyle, ile organizm może wchłonąć bez szkody, a do tego nie powodujemy innych negatywnych skutków (np. nie rujnujemy budżetu domowego), uzyskamy "dobro", które z grubsza skłonni byśmy byli zaakceptować zgodnie z ogólną intuicją tego pojęcia.

Postawię tu więc pewną tezę:
Dla istoty dobra podstawowym funkcją jest SYNCHRONIZACJA.

Chodzi mi o to, że dobro polega na takim połączeniu działań, zachowań, reakcji, wrażeń, że w ogólnym rozrachunku jesteśmy na plus. Różne elementy naszych działań, zachowań muszą ze sobą współgrać, aby przynieść w sumie dobro.
Synchronizacja w odniesieniu do dobra ma znaczenie nie tylko na poziomie jednostki, ale i na poziomie społecznym.
Przykład:
Dobrze jest uzyskać pieniądze na wygodne mieszkania (dla konkretnej osoby). Ale jeśli te pieniądze odebrane innym ludziom a przyznane arbitralnie jednej osobie przyczyniają się do degradacji życia dużej grupy innych osób, to owo dobro jednostki jest w ostatecznym rozrachunku zniesione przez sumę cierpienia osób pozostałych.
Dlatego dobro w szerszym sensie powinno wiązać się z synchronizacją korzyści wielu osób będących w społeczności.

Ale to jeszcze nie koniec dylematu.

Bo być może udałoby się stworzyć system, w którym ścisłe panujące zasady wymusiłyby na wszystkich członkach społeczności poprawne postępowanie względem innych ludzi (np. odpowiednio wysokie kary i skuteczny system represji, albo niezwykle silna perswazja poparta środkami farmakologicznymi). Do tego można by wymusić odpowiednio poprawne postępowanie względem własnego ciała (odpowiednio skuteczne kary za przejadanie się czekoladą...). Czy wtedy osiągniemy już dobro?
Patrząc na to z wewnętrznego poczucia - chyba NIE.

Taki wymuszony, akuratny system ignorujący ludzką wolność wydaje się koszmarem. Mimo, że ludzi w nim funkcjonujący pewnie byliby zdrowi, a do tego nie byłoby większości dzisiejszych niedogodności życia, morderstw kradzieży itp.
Myślę, że większość ludzi (i ja też) w swoim przekonaniu do pojęcia dobra dolicza jeszcze WOLNOŚĆ WYBORU. Akuratne zachowania, w idealnie „doskonałym” świecie trudno jest nam uznać za dobro, bo w końcu tacy ludzie, którzy są zmuszeni do odbioru w większości pozytywnych wrażeń niespecjalnie różnią się od roślin. I właściwie nie są PODMIOTAMI, ale przedmiotami. A gdy coś jest tylko przedmiotem, to pojęcie dobra nie za bardzo się do niego stosuje.
Np. to, czy kamień będzie cały czy przepołowiony nikogo specjalnie nie rusza. Bo kamień jest przedmiotem nie mającym samoistnej wartości. To jaki jest teraz nie ma wyróżnialnej wartości, a jeśli będzie inny, to „też dobrze”. W świecie czystej materii, martwych przedmiotów trudno jest mówić o dobru. Bo czy kamienie są całe, czy porozkruszane, czy atomy są połączone „tak, czy siak”, to ostatecznie nas nie rusza. Właściwie nie ma powodu, aby wyróżniać jeden stan materii nieożywionej kosztem drugiego. Dopiero zniszczenie człowieka, osoby wyraźnie porusza w nas strunę, która podpada po termin „zło”.

W każdym razie
Żeby dobro niosło ze sobą wartość, niezbędne jest istnienie PODMIOTU, który automatycznie staje się punktem odniesienia i buduje KRYTERIUM owego dobra. Dopiero wolność osoby powoduje, że takie kryterium się pojawia. Tylko wolność powoduje, ze osoba staje się wartością, jej działania podlegają wartościowaniu pod katem dobra i zła.
Ale…
Jeśli człowieka, osobę obdarzymy wolnością, wtedy owa SYNCHRONIZACJA w kierunku dobra, będąca jego gwarantem stanie się nieporównywalnie trudniejsza. Ale i nieporównywalnie ciekawsza, wyjątkowa, wspaniała i piękna.

„Większa w niebie radość z jednego grzesznika, niż z 99 sprawiedliwych”. Tak musi być. Gdy efekt (jakaś tam forma dobra) jest osiągany łatwo, wtedy wartość tego efektu nie jest duża. Największym, najwspanialszym Dobrem byłoby zsynchronizowanie ze sobą małych jednostkowych dóbr WSZYSTKICH istot czujących. Powstałoby KRÓLESTWO NIEBIESKIE (przynajmniej taką nazwę tu sobie skojarzyłem, choć nie nazwa jest tu najważniejsza). Ale to zadanie nieskończenie trudne. Może dlatego jest ono tylko na miarę Boga.

Ks.Marek

wujzboj

Ks.Marek

+

Wiara to skarb w naczyniach glinianych. Rzecz w tym, by było ono jak najbardziej pojemne i nie nadwyrężone

pzdr

rafal3006

A ja podpisuję sie pod uwagami i Zbója i Michała.

Pozwole sobie wrzucić swój kamyczek dobra ....

I.
Dobra (i tym samym zła) nie da się zdefiniować w sposób jednoznaczny bo zależy ono wyznawanej religii, kultury itp.

Można wyodrębnic dobro wspólne dla wszystkich kultur i religii np.

- ratowanie życia drugiego człowieka
- ratowanie dobytku drugiego człowieka
- nauka własnych dzieci ..itd

Można też zdefiniować dobro niepodważlnym aksjomatem, znanym Żydom już w starożytności:

Dobro to brak zła

Aksjomat równoważny:
Zło to brak dobra

Ten aksjomat jest nie do obalenie bo oparty na fundamencie matematycznym: sumy logicznej, iloczynu logicznego i definicji negacji.

II.
Identyczny aksjomat dotyczy prwdy i fałszu i przytoczę jego działanie bo mam gotowy przykład z innego forum:

Przykład działania aksjomatu: PRAWDA to brak FAŁSZU

Punkt odniesienia katolika:

Bóg katolików jest jedynym prawdziwym
Wyłącznie katolicyzm ma pełnię prawdy
Papież jest nieomylny
Istnieją niebo, czyściec i piekło

Wszystkie powyższe zdania są prawdziwe, zatem całość jest prawdą. Brak tu możliwości wystąpienia fałszu.

Jeśli do powyższych zdań dorzucimy jeden fałsz np.

Katolicy idą do piekła.

To całość będzie fałszem – rozumiecie dlaczego ?

Czy rozumiecie już dlaczego religia X nie może wpuścić do swojego nieba choćby jednego innowiercę – bo cała religia stałaby się FAŁSZEM.

Dlatego KK wymaga od swoich wyznawców ślepego przyjmowania wszystkich dogmatów nawet tak kontrowersyjnych jak "Nieomylność Papieża".

III.
Trzecie, pewne pojęcie dobra i zła jest najśmieszniejsze i dotyczy wszystkich religii monoteistycznych: Judaizmu, Islamu, i Katolicyzmu.

Przykład:

Z punktu odniesienia KK nawrócenie żyda to dobro, zaś z punktu odniesienia Judaizmu to ewidentne zło ... i odwrotnie.

Tak wiec w tym przypadku definicja dobra i zła jest najprostsza z możliwych:

Dobro gdy my bijemy, zło gdy nas biją :wink:

Angelus Novus · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 397 Przeczytał: 0 tematów

rafal3006

Ale ja nie mówię o urojeniach, lecz o zdaniach w których da się określić czy sa prawdziwe czy nie - zobacz mój przykład wyżej :gitara:

Co prawda zdanie:

"Papież jest nieomylny"

jest na pewno urojeniem (bo gdyby tak było byłby Bogiem), ale ty w to wierzysz i to wystarczy.

Dla mnie wartość tego zdania jest FAŁSZYWA zaś dla ciebie PRAWDZIWA.

Tak wiec nawet urojeniom można czasami przypisać PRAWDE lub FAŁSZ.

Angelus Novus · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 397 Przeczytał: 0 tematów

rafal3006

Taką jaką chcesz, jak w to wierzysz to PRAWDA, a jak nie to FAŁSZ :gitara:

Zupełnie jak z "Nieomylnościa Papieża" :wink:

Angelus Novus · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 397 Przeczytał: 0 tematów

rafal3006

A gdzie ja napisałem, że każde zdanie musi mieć wartośc logiczną ?

W swoich przykładach wyżej podałem przykłady zdań, które taka wartość logiczną mają - dla jednych to PRAWDA, dla innych FALSZ - zależnie od punktu odniesienia :gitara:

Angelus Novus · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 397 Przeczytał: 0 tematów

rafal3006

Angelus Novus · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 397 Przeczytał: 0 tematów

Anika

rafal3006

rafal3006

Angelus Novus · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 397 Przeczytał: 0 tematów

rafal3006

Angelusie, chrzescijanin bezwyznaniowy to twoje urojenie ... jesteś katolikiem !!! - bo ks. Marek sie zawsze z toba zgadza i cie popiera.

W czyściec wierzysz, zatem nie jesteś protestantem, we Wniebowzięcie NMP pewnie wierzysz, zatem nie jesteś prawosławnym ...

Pokaz mi w którym miejscu twoja wiara odbiega od katolicyzmu ? :gitara:

Angelus Novus · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 397 Przeczytał: 0 tematów

Angelus Novus · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 397 Przeczytał: 0 tematów

rafal3006

Zdanie wyjściowe:

Jeśli wierzysz w Chrystusa, to będziesz zbawiony

Definicja równoważności:

1.
Wierzy w Chrystusa, to będzie zbawiony
__PRAWDA_____________PRAWDA
Prawdziwość zdania: = 1 (PRAWDA – chrześcijanin będzie zbawiony)

2.
Nie wierzy w Chrystusa, to nie będzie zbawiony
_____FAŁSZ__________________FAŁSZ
Prawdziwość zdania: = 1 (PRAWDA – nie-chrześcijanin idzie do piekła)

3.
Wierzy w Chrystusa, nie będzie zbawiony
___PRAWDA_______________FAŁSZ
Prawdziwość zdania: = 0 (FAŁSZ – chrześcijanin nie może iść do piekła)

4.
Nie wierzy w Chrystusa, będzie zbawiony
____FAŁSZ_______________PRAWDA
Prawdziwość zdania: = 0
(FAŁSZ – nie-chrześcijanin nie może być zbawiony za pośrednictwem Chrystusa ! )

Z FAŁSZU nigdy nie może wyniknąć PRAWDA !

W zdaniu 4 może oczywiście zaistnieć przypadek, że w przyszłości człowiek uwierzy w Chrystusa i będzie zbawiony (np. w ostatniej sekundzie życia). Ale wtedy człowiek przejdzie ze zdania 4 do zdania 1, zaś zdanie „Nie wierzy w Chrystusa, to będzie zbawiony” zawsze będzie FAŁSZEM.

Definicja implikacji rózni sie od definicji równowazności wyłącznie 4 linijką:

Zobaczmy teraz co wyniknie z definicji implikacji

4.
Nie wierzy w Chrystusa, będzie zbawiony
____FAŁSZ_______________PRAWDA
Prawdziwość zdania: = 1 :shock:

(PRAWDA ? :o – nie-chrześcijanin idzie do nieba ? :shock:

)

jeśli zdanie wyjściowe jest implikacją, to do nieba wpuszczamy ludzi którzy w Chrystusa nie wierzą !!! np. Ateistów, Żydów, Buddystów, Muzułmanów ... bo oni z definicji nie wierza w Chrystusa.

No i jak ci sie to podoba Angelusie :shock:

P.S.
Tak wiec Angelusie twoje twierdzenie, że zdanie wyjściowe jest implikacją jest bez sensu - czy zgadzasz się ?

To zdanie to oczywista równoważność !

rafal3006

Angelus Novus · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 397 Przeczytał: 0 tematów