ŚFiNiA

Semele

Coś co istnieje nazywane jest materią.

Słowo materia coś oznacza. Dla wuja nic. Dla mnie jednak coś.

wujzboj

Semele

Nie Andy tylko semele.

wujzboj

Przepraszam. Poprawiłem. Wobec tego jest to adresowane do ciebie:

Semele

wujzboj

Powtórzę prośbę, Semele: Określ materię w sposób zrozumiały, tak żeby nie zawierało to odniesienia do obserwatora.

Co do reszty:

Semele

Tak daleko się nie posunę. On jest filologiem polskim. Trudno mi orzec w jakim stopniu zna się na fizyce.
Nie ma nic zlego w szukaniu argumentów u innych gdy nie ma się własnych .
Czy to są dobre argumenty, nie wiem. Zobaczymy. Facet jest ekscentrykiem tak jak wuj.
Pytanie do wuja:

Czy wuj wierzy lub wie , że w jurze nie było ludzi...?

Nie było nawet ssaków. Nie było więc obserwatorów. Gąbki i dinozaury się nie liczą. Zakładam , że BÓG był ale jeszcze nie miał ochoty tworzyć człowieka .
Co wuj o tym myśli?

Zamiast pytać co znaczy materia, zapytajmy: czym jest materia?

wujzboj

Dopiero wtedy można powiedzieć, że się znalazło argumenty u innych, gdy się doszło do wniosku, że się je zrozumiało na tyle, by móc je przedstawić własnymi słowami. Wspomnieć oryginalnego autora jest zawsze uprzejmie, ale to jest zapłata dobrą monetą, a nie - wzmocnienie siły argumentu.

A ludzie w jurze? Jak pisałem, nie ma to najmniejszego znaczenia w moim światopoglądzie, nie wpływa na nic istotnego, poza wynikiem zabawy intelektualnej. Możemy się pobawić, rzecz jasna. Tylko nie wiem, czy to nie doprowadzi do konfuzji. Bo jeśli będę bawił się jedną hipotezą, to łatwo uznasz, że to sedno mojej wiary, a jeśli będę się bawił dwoma lub więcej, to łatwo się w tym wszystkim pogubisz (bo mnie łatwiei to pisać niż tobie czytać, to są w końcu moje a nie twoje hipotezy).

"Czym jest materia" to pytanie o ZNACZENIE. Dokąd nie określimy znaczenia kryjącego się pod używanymi słowami, nie mówimy niczego sensownego.

Proszę więc, określ materię w sposób zrozumiały, tak żeby nie zawierało to odniesienia do obserwatora...

Semele

Tu dochodzimy znowu do sposobu wyrażania swoich myśli.
Mogę teraz śmiało napisać, że wuja nie rozumiem. Wuju nie odpowiadasz na moje pytania a one sa bardzo konkretne.
Twoja potrzeba przyczepienia czy odczepienia obserwatora wykika wlasnie z zasady antropicznej a ona z kolei wynika z światopoglądu teistycznego-Bóg mówi:czyńcie sobie ziemię poddaną. Czlowiek panem stworzenia. Stad też Twoj "personalizm". Podmiot. Gdy uznamy, ze podmiot jest niepotrzebny. Wszystko się dzieje nie z powodu podmiotu. Wszytko się dzieje a my jestesmy w to zaplątani.
Wyobraź sobie katastrofę nuklearną. Wszyscy giną, zostaja tylko niesporczaki. Czy materia znika?

Można też zadać pytanie czy świadomość znika. Cokolwiek przez nią rozumiemy.

Zacytuje a potem skomentuję:

Teza Wheelera otwiera drzwi do skrajnej możliwości: jeśli świadomość dokonuje tworzenia, wówczas sam wszechświat może być rezultatem tej świadomości.

Podczas gdy jego poglądy zostały przedstawione pod koniec XX wieku, trudno nie pomyśleć o twierdzeniu Maksa Plancka z 1944 roku, że wszystko istnieje za sprawą „Inteligentnego Umysłu”, który nazwał „matrycą wszelkiej materii”. Pytanie, które aż się prosi, aby je tutaj zadać, to po prostu: Jakiego Umysłu?

W tym tekście może być komentarz:

[link widoczny dla zalogowanych]

wujzboj

Semele

Semele

.

wujzboj

WIELE razy ci odpowiadałem na to pytanie. Oczywiście bez niesporczaków. Kiedy zamienisz niesporczaki na karaluchy lub algi, a katastrofę nuklearną na asteroidę, to odpowiedź nadal będzie dokładnie taka sama. Kiedy zamienisz niesporczaki z przyszłości na niesporczaki z przeszłości, odpowiedź też będzie taka sama.

Brzmi jak brzmiała: nie ma sensu mówić o "czasie" czy "warunkach", w gdy nie ma żadnych świadomości. To NIC NIE ZNACZY.

Niesporczaki, karaluchy, szympansy, sztuczna inteligencja, kosmici, inne formy - nie ma znaczenia, co z tego uznajemy a czego nie uznajemy za przejawy obecności świadomości, to kwestia drugorzędnych lub trzeciorzędnych szczegółów światopoglądu.

"Kiedy" nie ma świadomości, NIE MA ŚWIATA. "Jest" NICOŚĆ. Tak "przed" pierwszą jak i "po" ostatniej świadomości.

Czyli: czy materia znika? Odpowiedź brzmi tak samo, jak odpowiedź na pytanie, czy z końcem świata znika świat.

Jeśli to nadal brzmi dla ciebie dziwnie, to PROSZĘ po raz n-ty, żebyś wreszcie spróbowała określić materię w sposób zrozumiały, tak żeby nie zawierało to odniesienia do obserwatora.

Semele

wujzboj

Niestety, wcale z tego nie wynika, że świat nigdy nie zniknie. Ani, że trwa od wieczności. Z tego wynika jedynie, że nie da się w żadnym stopniu pojąć czegokolwiek, co "było przed" ani co "będzie po" końcu świata.

Co do "precyzyjnego dostrojenja", to jest to zupełnie inna historia, a problem stanowi ona tylko gdy się zapomina, czym jest nauka.