ŚFiNiA

Semele

Jasne, że z wiśni nie powstanie człowiek. Chociaż kto wie.

Byłby to taki wiśniowy człowiek.

Podałam definicję bytu w filozofii. Z mojej strony pojawił się Heraklit. Nie odniosleś się do jego "pomysłu"

Chyba nie uważasz Heraklita za scjentystę.? :-) :-)

Marcin Pełka tak o tym pisze:
Uważał ogień za arche, choć rozumiał ją w specyficzny sposób. Dowodził za to, że wszystkie zmiany zachodzące w świecie przypominają migoczący płomień. Tak można interpretować jego stwierdzenie głoszące, że ogień wymienia się na wszystko, a wszystko wymienia się na ogień. Zmysły pouczają ludzi, że świat jest w wiecznym ruchu – jak ognisko, które roznieca się lub przygasa, a wszystkie jego płomyki bez przerwy migocą. Tak należy rozumieć dwa heraklitejskie stwierdzenia: wszystko płynie, a zatem stale się zmienia; oraz: nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki, bo to nie jest już ta sama rzeka – wciąż przepływa przez nią inna woda. Rozum może więc dojść tylko do jednego wniosku: jedyną stałą i niezmienną zasadą świata jest to, że jest on niestały i zmienny. Dotyczy to każdego bytu, także samych ludzi. Heraklit stwierdził: jesteśmy i nie jesteśmy zarazem, co oznacza, że stale się zmieniamy i dosłownie co sekundę stajemy się innymi ludźmi.

To jest jak widzisz coś wręcz przeciwnego niż Twoje poglądy. Bo Ty uważasz, że w człowieku jest coś stałego czyli ja jestem

A w człowieku jest ogień, który zapala się i przygasa.Są momenty wielkich pożarów i zgliszcza.

To zdanie to już jednak poezja.Może tylko ona jest w stanie wyrazić "prawdę". Ani filozofia ani nauka. Poezja najbardziej bliska jest przeżyciom religijnym i objawieniu.

wujzboj

Heraklit... A co to jest proces, jeśli usunąć wszystkie osoby lub jeśli miałoby ich jeszcze nie być? Problem jest dokładnie ten sam, jak z materią. Pojęcie - obojętne, czy materia, czy proces, czy informacja, czy duch, czy dusza, czy idea, czy cokolwiek - uzyskuje treść wyłącznie w połączeniu z jakąś osobą. Nikt, absolutnie nikt, nie spotkał się z niczym, z czym nie może się spotkać żadna osoba. I dlatego nikt, absolutnie nikt, nie jest w stanie zbudować żadnego pojęcia opartego na "czymś" takim.

Fizyczne ciało człowieka może być i JEST zbudowane z atomów (czyli "z wiśni", wiśnie i atomy są TEGO SAMEGO RODZAJU, przecież podkreślałem to wyraźnie). Ale osoba NIE może być zbudowana ani z atomów, ani z wiśni, ani z procesu, ani z informacji, ani z ducha, ani z duszy, ani z idei, ani z czegokolwiek, jeśli to coś miałoby móc "istnieć" także PRZED albo PO wszystkich osobach. Patrz pierwszy akapit.

W człowieku jest proces. Jest "ogień, który zapala się i przygasa". Ale ten proces, ten "ogień", to NIE JEST TWOJA OSOBA. To jest coś, co jest w tobie, co postrzegasz. Nie on ciebie postrzega. TY go postrzegasz. Nie ty jesteś z niego uczyniona. To on jest uczyniony z ciebie.

To nie jest opinia. To jest warunek konieczny racjonalnej wypowiedzi. Możesz uważać inaczej, ale w tym wypadku musisz UZASADNIĆ twoje stanowisko. Pokazać, w jaki sposób nadajesz jakikolwiek sens takiemu "czemuś". Takiemu procesowi, który może poprzedzić wszystkich.

A jeśli ma on, taki proces, po prostu toczyć się w każdej osobie bez wyjątku, to NIE JEST to w żadnym calu kontrowersyjne ani sprzeczne z tym, co mówię. Wręcz przeciwnie: taki proces to po prostu upływ czasu i nikt nie zna żadnej sytuacji, w której czas by stanął.

Jesteś niezmiennym obserwatorem (i zapewne też budowniczym) zmiennych wydarzeń. Jesteś zawsze tą samą osobą ale wciąż w innych warunkach, wciąż w innym stanie, wciąż zanurzona w potoku upływającego czasu.

Co mi przypomina, że czas iść spać.

MaluśnaOwieczka

wujzboj

O strukturę, czyli?

MaluśnaOwieczka

wujzboj

Czyli jednak o budulec też chodzi, bo jak tu mówić o strukturze, gdy już sam budulec jest źle określony? Piję rzecz jasna do materii, procesu, itp.

MaluśnaOwieczka

wujzboj

To prawda. Ale relacje zachodzą pomiędzy cechami. Pięciu nut nie ułożysz w pentagon. Dlatego pięciu nie-wiadomo-czego też nie.

MaluśnaOwieczka

wujzboj

Bo to nie są nuty, lecz symbole pozbawione "nutowości". Ich ułożenie w pentagon nie ma nic wspólnego z byciem nutami.

Nie nuty ułożyłeś, lecz przestrzenne symbole. Nie relacje między cechami nut wykorzystałeś, lecz relacje między symbolami. Działasz w innym zbiorze cech, cech dobrze określonych W PRZESTRZENI.

Potrzebujesz więc przestrzeni. Dla zrozumiałych, sensownych relacji potrzebujesz zrozumiałych, sensownych cech.

MaluśnaOwieczka

wujzboj

Dokładnie. Wysokości i czasu trwania dźwięku nie ułożysz w pentagon. Znaki graficzne oczywiście ułożysz. Ale to nie będzie muzyka.

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

wujzboj

Melodia to nie symbole nuty ułożone w przestrzeni, lecz dźwięki ułożone w strukturę rytmiczną. Kolejka to uporządkowanie według ważności.

To, co ma takie same cechy, ze względu na które określona jest relacja, może być ze sobą w takich samych relacjach. Jeśli czemuś da się przyporządkować liczbę mierzącą ważność tego czegoś, to różne takie czegosie da się też ułożyć w kolejki i obrabiać algorytmami korzystającymi z kolejek. Jeśli czemuś da się przyporządkować cechę przestrzenności (dwie lub trzy liczby i miara odległości), to da się to uporządkować przestrzennie.

Dźwięki można układać w pentagon na "płaszczyźnie" zbudowanej z częstotliwości dźwięku i czasu trwania. Wypadałoby też dodać trzeci wymiar - głośność dźwięku. Ale teraz pytanie: jak określić ODLEGŁOŚĆ pomiędzy punktem (200 Hz, 0.1 s, 50 dB) i punktem (300 Hz, 0.2 s, 70 db)? Na ile sposobów można to robić? Czy nasze dźwięki tworzą regularny pentagon na płaszczyźnie, czy przestrzenny ostrosłup kompletnie nieforemny? A może układają się w mniej więcej prosty zygzak?

MaluśnaOwieczka

wujzboj

Kompozytor niczego nie zmieni. Muzykę można symbolicznie notować na różne sposoby, także w postaci dwu- i trójwymiarowych szkiców (przy odrobinie wyobraźni i doświadczenia, muzyk może tworzyć muzykę na podstawie układu okien w domach, gwiazd na niebie, świateł na ulicy za oknem), ale to nie są jednoznaczne i "naturalne" relacje, lecz umowa wymyślona na potrzeby środowiska (jak zapis na pięciolinii) lub własne (jak gdy ktoś gra z chmur).

To fakt, że myślenie nie musi być zarezerwowane dla posiadaczy neuronowych struktur białkowych. Ale aby sensownie mówić o relacjach tworzących struktury nadające się do tego, by używać ich w opisie procesu myślenia, trzeba mieć na uwadze cechy, które są za te relacje odpowiedzialne, gdyż nie wszystko da się ułożyć w te same relacje względem siebie.

Spojrzenie z punktu widzenia relacji jest spojrzeniem z punktu widzenia matematyki. Pojęcia matematyczne (czyli relacje matematyczne) nie są zaś zrozumiałe same z siebie, lecz jako uproszczone reprezentacje relacji znanych z doświadczenia. Samo a+b=c nic nie znaczy, nie więcej niż <&%s_#.

MaluśnaOwieczka

wujzboj

Jak widzisz nawet z tej definicji, żeby mieć relację potrzebujesz mieć zbiory.

MaluśnaOwieczka

wujzboj

Zbiory czego? Masz zbiory swoich doznań. I między nimi budujesz relacje. Nie poruszamy się tu więc na poziomie procesu, poruszamy się na poziomie doznań. O to zresztą także i mnie przez cały czas chodzi, więc być może się tu zgadzamy, tyle że wyszło małe qui pro quo.

MaluśnaOwieczka

wujzboj

Nie pokażę, bo do tego czasu już je wypłucze. Na początku września jest realistycznie. Pilnujmy tego na messangerze, bo ja pamięć mam dobrą lecz krótką, podobnie jak okienka.

MaluśnaOwieczka

Semele