ŚFiNiA

wujzboj

Semele, jeśli chcesz zrozumieć, co mówię, to nie możesz upierać się przy SWOICH znaczeniach słów, które używam! To jest bez sensu, zupełnie tak, jakbym miał na myśli wiśnie, ty uważałabyś, że mam na myśli czereśnie, upierając się że chodzi mi o czereśnie twierdziła, że nie możesz uznać tego za wiśnie ale każdy ma prawo mieć swoje zdanie o tym, co to jest.

Owieczko, każdy wie, że może fantazjować, ale z tego nie wynika, że wszystko jest fantazją.

MaluśnaOwieczka

Semele

wujzboj

Semele

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

Semele

Przede wszystkim nikt, podejrzewam nie rozumie co znaczy "ja jestem" i tego w jaki sposób szczypanie się ma dać nam poznać, że to my....

szczypanie może być całkowicie nieskuteczne jeśli mamy zaburzony zmysł dotyku i bólu.
jesli ktoś nie ma migreny nie ma szansy zrozumieć co znaczy "ja jestem"... To oczywiście żart.

Jeśli ktoś to rozumie to proszę aby zabrał tu głos.

Wuj pisze, że świadomość to ja.... zgoda. Czy z tego wynika, że ja jestem bytem?

Wszyscy ludzie to byty a kamienie i woda to tylko ich spostrzeżenia.... Trawa wiśnie i czereśnie także.

A gdy zjemy już wiśnie i czereśnie, one zostaną przez nas strawione to staja sie bytami?

Michał Dyszyński

Semele

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

wujzboj

Michał Dyszyński

wujzboj

Semele

wujzboj

Semele

Z wiśni i czereśni na pewno nie zbudujemy siebie.:-)

wujzboj

To przenośnia, rzecz jasna; "wiśnie i czereśnie" to tyle, co materia, bo cała materia jest określona dokładnie na tej samej zasadzie, co wiśnie i czereśnie. Ponieważ o tym napisałem w tym samym zdaniu, w którym była ta przenośnia, to rozumiem, że zgadzasz się, że materia nie nadaje się do roli bycia bytem, oraz że mamy uzgodnione, dlaczego się nie nadaje. Czy dobrze rozumiem?

Semele

Semele

Believe a Leaf of Grass is No Less

I believe a leaf of grass is no less than the journey-work of the stars,
And the pismire is equally perfect, and a grain of sand, and the egg of the wren,
And the tree-toad is a chef-d’oeuvre for the highest,
And the running blackberry would adorn the parlors of heaven,
And the narrowest hinge in my hand puts to scorn all machinery,
And the cow crunching with depress’d head surpasses any statue,
And a mouse is miracle enough to stagger sextillions of infidels,
And I could come every afternoon of my life to look at the farmer’s girl
boiling her iron tea-kettle and baking shortcake.

I find I incorporate gneiss, coal, long-threaded moss, fruits, grains, esculent roots,
And am stucco’d with quadrupeds and birds all over,
And have distanced what is behind me for good reasons,
And call anything close again, when I desire it.

In vain the speeding or shyness;
In vain the plutonic rocks send their old heat against my approach;
In vain the mastodon retreats beneath its own powder’d bones;
In vain objects stand leagues off, and assume manifold shapes;
In vain the ocean settling in hollows, and the great monsters lying low;
In vain the buzzard houses herself with the sky;
In vain the snake slides through the creepers and logs;
In vain the elk takes to the inner passes of the woods;
In vain the razor-bill’d auk sails far north to Labrador;
I follow quickly, I ascend to the nest in the fissure of the cliff.
Walt Whitman
Wierzę, że źdźbło trawy jest nie mniej ważne

Wierzę, że źdźbło trawy jest nie mniej ważne, niż kunszt gwiazd,
A mrówka jest tak samo doskonała, jak ziarnko piasku i jajko strzyżyka,
A rzekotka jest arcydziełem kulinarnym dla najdostojniejszych,
A pnąca jeżyna mogłaby ozdobić salony nieba,
A najdrobniejszy staw mojej dłoni może lekceważyć całą maszynerię,
A krowa pasąca się z pochylonym łbem, przewyższa każdy pomnik,
A mysz jest cudem, które wystarcza, aby potrząsnąć sekstylionem niewiernych,
A ja chciałbym przychodzić co wieczór, aby zobaczyć dziewczynę
gospodarza, parzącą herbatę w żelaznym czajniku i wypiekającą kruche ciasteczka.
Odkrywam, że wchłaniam gnejs, węgiel, długowłosy mech, owoce, ziarna,
korzenie jadalne,
I jestem pokryty wokół sztukaterią czworonogów i ptaków,
I minąłem to, co zostało za mną ze słusznych powodów,
Ale wołam znów do czegokolwiek, kiedy tego pragnę.
Na próżno pośpiech i nieśmiałość,
Na próżno skały głębinowe wysyłają swoje stare ciepło naprzeciw,
kiedy się zbliżam,
Na próżno mastodont* cofa się pod własne sproszkowane kości,
Na próżno obiekty pozostają w oddali i przybierają rozmaite kształty,
Na próżno ocean osiada w głębinach, a wielkie potwory leżą bez ruchu,
Na próżno myszołów szuka swojego domu na niebie,
Na próżno wąż pełza przez pnącza i pnie,
Na próżno łoś zajmuje ukryte przejścia w lesie,
Na próżno brzytwodzioba alka żegluje daleko na północ, na Labrador,
Podążam za nią szybko, wspinam się do gniazda w szczelinie skalnego urwiska.

wujzboj