ŚFiNiA

Semele

Machovec wyróżnia trzy formy ateizmu. Na najniższym stopniu stawia tzw. prymitywny albo wulgarny ateizm. Pod tym pojęciem rozumie taki rodzaj ateizmu, który ucieka od poszukiwania odpowiedzi na najbardziej egzystencjalne pytania człowieka, a więc pytania o człowieczeństwo, o sens życia, o moralność. Ateizm tego rodzaju zaciemnia, a nawet uniemożliwia człowiekowi postawienie tych fundamentalnych pytań. Według Machoveca ten rodzaj ateizmu dotyczy przede wszystkim ludzi duchowo nieuformowanych, którzy nie są zdolni do tego rodzaju intelektualnej aktywności. W ten sposób człowiek pozostaje w stanie bezmyślności i totalnej pustki13. W prezentacji drugiej formy ateizmu Machovec nawiązuje do mitu o Prometeuszu. Dla Machoveca ten drugi rodzaj ateizmu to ateizm walczący, który zostaje przez niego określony delikatnie jako ateizm prometejski. Czeski filozof zauważa, że taki właśnie ateizm powstawał w okresach szczytowego rozwoju wszelkich religii. Ateizm walczący stawał się bowiem reakcją na wysoki rozwój religii i starał się równocześnie wskazać na tzw. „słabe punkty” konkretnych religii. Ateizm walczący, prometejski, postrzegając krytycznie konkretną religię, postawił sobie za cel wykazać przede wszystkim brak spójności i niekonsekwencję w teologicznych systemach, w światopoglądzie i w koncepcji człowieka, jaką posiadają poszczególne religie. Machovec ten rodzaj ateizmu określa mianem ateizmu polemicznego lub też w niektórych wypadkach ateizmu naukowego14. 12 O tym fakcie wspominają Gerhard Loettel i Wilhelm Zauner w przedmowie do książki Milana

Adriatyk

A mnie, Semele, zabij, a nie powiem, co ciekawego w tej postaci, a nie powiem, bo nie wiem, chyba, że ty mi powiesz. A jak już mi powiesz, to i ja ci też coś powiem, oj, coś powiem.

Michał Dyszyński

Semele

Semele