ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Podłożyłem kiedyś wątek o dylemacie wiary względem uczciwości intelektualnej. Teraz proponuję dalszy ciąg...

Rozważmy następującą (teoretyczną) sytuację.
Ktoś ATEIŚCIE proponuje następujący układ:
Dostaniesz dożywotnią rentę - pensję dużej wysokości, zapewnioną opiekę lekarską i atrakcyjne osoby płci przeciwnej (aktualnie rozważam opcję ateisty - heteryka) do zapoznania i ew. "konkretnej" kontynuacji w postaci związku o charakterze intymnym. Do tego mieszkanie darmo, kupę bonusów - luskusów. Warunek - niestety - jest jeden: ateista ma od tej pory WYRZEC SIĘ WSZELKICH prób deklarowania swojego ateizmu, popierania ateistycznej idei i w ogóle ma się zachowywać, jakby wiara w Boga była jego jedynym pełnym życiowym wyborem.
Co teraz powinien wybrać ateista?...

1. Odrzucić propozycję, mówiąc - ja na takie fałszywe układy nie idę.
2. Przyjąć ją, przekonujący się - skoro mam kasę i fajne życie, to po co mi to całe pieprz...ie o tym ateizmie itp. ?...

Rozważmy najpierw wybór 2. Taki ateista, to dla mnie ideologiczny sprzedawczyk, wręcz prostytuujący się (intelektualnie) osobnik. Słowem, nawet gadać się nawet z takim typem nie chce...

Teraz wybór 2 - ateista ideowy, który nie zamierza przyjąć ww oferty.
Problem w tym, że ateista - materialista, jako ktoś kto nie uznaje niczego co nie pochodzi z doświadczenia, w żaden sposób (przynajmniej wg mnie) nie jest w stanie uzasadnić doświadczeniem wyboru poświęcającego własny interes, możliwość przekazania genów i ogólnie dobre życie.
A może ktoś z ateistów jest w stanie pokazać mi mechanizm rozumowania, który sensownie ukaże jak z doświadczenia wyniknąć ma wyższość uczciwości intelektualnej nad korzyściami natury osobistej?

Bo jeśli nie, to pozostaje nam wybór:
ateizm dla intelektualnych sprzedawczyków i dziwek
ateizm zakłamany, który sam nie potrafi dotrzymać zasad, które głosi (wynikanie twierdzeń z doświadczenia), a które wytyka innym (np. wierzącym).

No.. chyba, że któreś z ateistów jest w stanie zaproponować doświadczenie, które jasno wykaże, iż poświęcenie własnego (dobrego) życia dla ideałów jest możliwe do wykazania w oparciu o naukową metodologię...

idiota

a po co mi pieprzenie o ateizmie?
myślisz że nie mam lepszych zajęć?

co to za twór szkaradny twych nocy bezsennych ten "ideowy ateista"?
skąd żeś go wybajał?

to wystąpienie to stek nonsensów i andronów.
sorry Michale, ale coś z tobą nie najlepiej ostatnio. doradzam relaks. może od komputera też.

abangel666

Temat został świetnie wyszydzony przez Roberta Wilsona już lata temu w tekście o całowaniu dupy Henryka.... tekst jest tak znany, że dziwię, że pan Michał go nie zna....
proszę, jest np. tutaj:
[link widoczny dla zalogowanych]

Jak ktoś tego tekstu nie zna, to obowiązkowo musi przeczytać.

Barah/konto usunięte

Taka sytuacja jaką podałeś, często zachodzi wśród duchowieństwa, musisz ich pytać, jak to jest.

Jacol

Myślę, ze Michałowi mógłby odpowiedzieć jakiś "świecki" humanista.
Pytanie jest tego warte... :grin:

HIDD · Dołączył: 15 Lip 2008 Posty: 175 Przeczytał: 0 tematów

No ta dupa Henryka wymiata. Celnie wytknięte absurdy chrześcijaństwa. Nie widzę jakiegoś szczególnego związku z pytaniem Michała ale i tak warto było przeczytać.

Co do pytania, to chyba domyślam się o co ci chodziło, ale ci nie wyszło. Po pierwsze taki ateista musiałby wyznawać pogląd ,że jako ateista musi mieć to co tam zaproponowałeś (i jeśli nie będzie do tego dążył to nie będzie ateistą) i nie mógłby mieć innej możliwości zdobycia tego niż przedstawiona w twojej ofercie. Niestety dla ciebie ateizm nie równa się kasie, mieszkaniu i lasce do rozpłodu. To tak jakbyś napisał, że chrześcijaństwo to biczowanie, rzucanie na tacę i latanie na msze co tydzień.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Barah/konto usunięte

Michał Dyszyński

mat

Twoj problem i pytanie jest postawione od dupy strony. Ateizm poza przekonaniem o nieistnieniu boga/bogow nie implikuje niczego innego, zadnych postaw moralnych w tym uczciwosci intelektualnej badz jej braku. Ateista moze byc hipokryta albo ideowcem, moze byc papiezem albo antyklerykalem itd. zadna ta postawa nie bedzie klocila sie jego ateizmem.
Zanim zaczniesz zadawac pytania to sie zapoznaj ze znaczeniem pojec o ktorych chcesz dyskutowac.

Michał Dyszyński

chryzjan

mat

Michał Dyszyński, co do Twojej teoretycznej sytuacji to oczywiscie sa tacy ateisci ktorzy wybieraja dozywotnia rente, zapewniona opieke lekarska atrakcyjne dla nich osoby plci roznej, mieszkanie za darmo kupe bonusow i luksusow, w zamian za publiczne gloszenie wiary w boga. Zostaja oni sukienkowymi, kardynalami, biskupami czy papiezami, w celu zarobienia na naiwnosci glupszych od nich.

Michał Dyszyński

mat

Barah/konto usunięte

Mnie ciekawi tylko, skąd się bierze poświęcenie u delfinów. Jeśli jedno wpadnie w sieci, pozostałe będą próbowały go ratować nie zważając na zagrożenia (Japończycy wykorzystują to w połowach). Skoro delfiny nie mają żadnych przykazań od "wszechmogącego", to skąd w nich ta moralność ? Cud !
Bycie dobrym, pomaga przetrwać gatunkowi, nic więcej, żadna bozia.

wujzboj

Michał Dyszyński

Barah/konto usunięte

Michał Dyszyński

Najwyraźniej - niestety, tak jak przypuszczałem - nie uda mi się znaleźć ateisty, który by umiał umotywować za pomocą doświadczenia swój światopogląd.
W takim razie - trochę dla komentarza, a trochę podsumowania - dodam jeszcze jedną ważną uwagę. Dla mnie dość osobistą.
Otóż ów fakt, że etyki (może od biedy z wyjątkiem jej odłamów hedonistyczno - egoistycznych) nie sposób jest wyprowadzić z koncepcji ateistycznych - ten fakt stanowi bodaj GŁÓWNY argument za teizmem.
Dlaczego?
Bo w moim przekonaniu bez sensownie ustanowionej etyki trudno mówić w ogóle istnieniu, znaczeniu i sensowności mnie - jako mnie. Dlaczego robię to czy tamto, myślę, to czy owo, pragnę różnych rzeczy?
Aktualnie odpowiadam na to pytanie wskazując na pewne WARTOŚCI, do których się przyznaję. Ateizm postulujący zgodność z doświadczeniem z biedą może wskazać takie wartości jak przeżywalność, czy zasada przyjemności. Nie widzę tu żadnej sensownej drogi na wytłumaczenie takich wartości jak: poświęcenie, wolność myślenia. Właściwie to nie potrafię uzasadnić wielu mechanizmów rozumowania, dzisiaj będących niezbędnymi składnikami większości moich myśli. To tak jakbym nagle wyrzucił w przstrzeń, w pustkę podstawy mojej osobowości. Bo oparcie się tylko na tym, co niesie doświadczenie jest dobre na bardzo krótką metę- mogę tak uzasadnić potrzebę rozmnażania się (a co, to ja buhaj rozpłodowy jestem?), potrzebę przyjemności i zachowania życia (a co to nie wolno mi mieć mrocznych, wręcz samobójczych myśli i MUSZĘ być niewolnikiem tej zasady?).
Dopiero postulat WYKROCZENIA POZA MATERIĘ, poza nakazy tego świata jest w stanie dać mi pretekst do WOLNEGO MYŚLENIA (albo i nawet czasem szybkiego ;) ), czyli bycia tym kim jestem.
Oczywiście w ten sposób nie konstruuję jeszcze kompletnego teizmu, tylko jakąś formę idealizmu. Faktem jest jednak, że bez idealizmu wolne myślenie wydaje się być czynnością wewnętrznie sprzeczną.

idiota

mat

Michał Dyszyński

mat