ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Od dłuższego czasu (przynajmniej kilka lat) noszę w swoim umyśle pewną ideę - dla mnie osobiście ważną i kluczową dla zrozumienia ogólnie wszystkiego. Choć na pierwszy plan wyłania się tu rozumienie mnie samego. Chodzi może jeszcze nie o definicję osoby (bo obawiam się, że satysfakcjonującej w pełni definicji tego pojęcia może nigdy się ludzkość nie dorobi), ale przynajmniej o zwrócenie uwagi na pewną kluczową rzecz, odróżniającą celowość działania osób, od celowości innego rodzaju.
Kanwą do mojego opisu będzie pewne doniesienie medialne, które dzisiaj przeczytałem - w sumie nic szczególnego, bo chodzi o to, że Ukraina nałożyła jakieś sankcje na firmy wspierające organizację wyborów w zajętym przez Rosję Krymie. Przykład jest nawet trochę średnio adekwatny, bo decyzja owa została podjęta nie przez osobę, ale przez jakieś gremium - władze Ukrainy. Ale oczywiście te władze składają się z osób i dziedziczą "logikę wyboru osobowego". Ja właśnie o owej logice osobowych wyborów zamierzam trochę napisać.
Aby zrozumieć istotę sprawy, zbudować tło myślowe, trzeba przeciwstawić tę logikę logice, która osobową by nie była. Wyobraźmy sobie, że władzę Ukrainy sprawują nie ludzie - osoby, ale sztuczna inteligencja oparta o względnie proste algorytmy. Ta sztuczna inteligencja też realizowałaby jakieś cele - powiedzmy zapisane w postaci zysków finansowych. Kierując się logiką finansową, jakiekolwiek ograniczanie kontaktów gospodarczych nie ma sensu - po co nie zarabiać (handlując z kimś) jeśli można zarabiać?...
Tymczasem logika wyborów osobowych jest inna - zawiera dodatkowy element, który określiłbym jako KONSTRUOWANIE ZNACZENIA OSOBY. Władze Ukrainy nie kalkulują sprawy tylko finansowo, ale mają cel dodatkowy, pobocznych - zasugerować, przekonać inne podmioty, że my jesteśmy ważni, macie brać nas pod uwagę.
Sztuczna inteligencja (przynajmniej na prostego rodzaju) nie brałaby pod uwagę myślenia w stylu: trzeba tamtym udowodnić, że jak nam zrobią coś nie tak jak chcemy, to my im możemy zaszkodzić, trzeba się pokazać jako ważny gracz w tym układzie. Bo trudno jest podpiąć pod takie budowanie ważności siebie jakieś bardzo konkretne korzyści, przewidywania. Nie wiadomo, czy tamci zechcą wziąć pod uwagę nasze sugestie, a nawet jeśli zechcą, to w jakiś sposób ostatecznie zareagują. Logika działania wobec osób, to logika operująca na danych rozmytych z wielką ilością niewiadomych. Tak właściwie to działania, okoliczności ostatecznie są tu tylko tłem. Może oni zrobią tak, a może inaczej, może my się ugniemy, a może postawimy wszystko na jedną kartę. Nie wiadomo, nic do końca tutaj nie wiadomo. Nie ma determinizmu, nie ma żadnej pewności. Właściwie...
... to chodziłoby jakby o to, aby wykazać, że tym jedynym co pewne w owym układzie jest właśnie WAŻNOŚĆ OSOBY, jej obecność, jej pozostawanie w grze.
Osoba pragnie niejako zakomunikować światu: wszystko co się dzieje, to tło, to może być tak, może być inaczej, ale JA, jestem tym naprawdę trwałym elementem, ze MNĄ trzeba się liczyć!
Logika ukierunkowania na konkretny cel jest inna - tutaj, jeśli z wyliczeń wyjdzie, że opłaca się jakieś działanie, to po prostu należy owo działanie podjąć. To, czy ktoś sobie coś pomyśli przy tym o jakichś "nas" (jakimś "ja"), to nie jest istotny element rozumowania, to jest miraż. Liczy się to, co wyznaczone jako cel - np. zarobić, np. osiągnąć zadane parametry techniczne.
Logika działania osoby, jest właściwie trochę "antylogiką" - ona lekceważy sobie różne reguły. Te reguły są niższego rzędu - jeśli nie budują znaczenia JA. A jeśli budują to znaczenie, to będą zaakceptowane. Do czasu...
... do czasu, aż inna "logiczna" (czyli mająca trwałe, niezaprzeczalne więzy w swoim funkcjonowaniu) zasada zostanie uznana za użyteczna w kontekście tego celu zasadniczego - konstruowania osoby.
Tu warto jest jasno zestawić ze sobą to przeciwieństwo, jakie stanowi logika osoby, względem logiki reguł.

Logika reguł
A. Więzy są stałe, niezaprzeczalne - bo "logiczne" (innych być nie może)
B. Logika reguł sama z siebie nie ma celu - ona jest CZĄSTKOWA pokazuje zależność czegoś od czegoś innego, ale nie dekretuje PO CO mielibyśmy regułę stosować, w co ją wpasować.
C. Logika reguł nie posiada w swojej konstrukcji dynamiki, napięcia - zależności występują, albo nie (ewentualnie nie wiadomo, ale to też nie stanowi żadnego "problemu", "napięcia"). Tu mamy OBSZAR PEWNOŚCI - rzeczy mogą być jedynie tak, albo siak, prawda vs fałsz.

Logika osoby
A. Wszystkie więzy zewnętrzne względem osoby mogą zostać zakwestionowane - bo kluczem do działań, ośrodkiem "władzy absolutnej" jest sama osoba.
B. Cel, jakim jest właśnie osoba - budowanie jej wobec świata (w głębszym rozumieniu także wobec siebie) jest tym, co nadaje znaczenie, co konstytuuje osobę; reszta jest zewnętrzna, przejściowa, wtórna.
C. Działając W OBSZARZE NIEPEWNOŚCI, czyli tam, gdzie nic nie jest absolutne do końca, osoba wewnętrznie posiada dążenia, tworzą się w niej "wektory" potencjalnych działań. Te wektory mogą się ziścić w konkretnych decyzjach osoby, ale nie muszą.

Te dwie logiki są jednak ze sobą w ścisłym związku - jedna nie istnieje bez drugiej.
Logika reguł byłaby martwa sama w sobie z powodu BRAKU CELU dla wyłaniania się. Gdyby nie było bodaj jednej osoby, świadomości, a "były same reguły", to w tym momencie swojego "bycia" owe reguły by zanikły - po prostu mielibyśmy stwierdzenie "tak to jest", czyli dalej nie ma pytań, nie ma dynamiki, nie ma przestrzeni - nastąpiłby "logiczny kolaps" z powodu "braku ruchu", możliwości wyłaniania się, "aspektowania" bytu, różnicowania.
Logika osoby, przy braku reguł też "zapadłaby się w siebie", bo nie miałaby czym się przejawić. Ta logika osoby żywotnie, niezbywalnie "potrzebuje jakiejś trwałości", niejako "szuka trwałości", aby się przejawić. Bo bez jakichś możliwości "zaczepienia się na trwałości" osoba zapadłaby się w chaos - w niejasność, w brak odniesienia.

Dygresja końcowa - samokrytyka autora
Czy to rozumowanie ktoś zaakceptuje?... :think:

Wiem, że dla wielu te myśli "zabrzmią" jakby trochę oszołomsko - tu głównie aluzje, alegorie. Kto się domyśla, o co mi tu może chodzić, ten pewnie coś tam w owym rozumowaniu ujrzy. Krytyka też pewnie będzie jakoś zasadna. Obronić się przed nią i tak nie miałbym jak - bo znowu - mamy tu aspekt osobowy (zrozumienie), czyli coś co nie opiera się o twarde, niezaprzeczalne reguły, ale konstruuje siebie, biorąc jedynie reguły jako przejawy, jako "punkty podparcia", nie zaś samą istotę.

Ircia

Czyli w mega skrócie chodzi Ci o to że logika reguł opiera się na algorytmach - układ przyczyna- skutek, układ jest niezależny od chęci, ambicji bo nie ma celu jest reakcją na skutek według danego systemu a logika osobowa opiera się na budowaniu, potwierdzaniu i określaniu siebie, swojego ja/ego wobec reszty, jest zależna od chęci, preferencji, od wykształconego obrazu siebie? Nakładają się zawsze dwie przyczyny - zewnętrzna oraz osobowa( aktualny stan ja obejmujący stan pożądany) i dopiero razem dają skutek zarówno zewnętrzny jak i zmianę stanu 'ja', tego jak 'ja' widzi siebie ?

Michał Dyszyński

Ircia

eh... znów brak punktu zaczepienia, chociaż mam

Twierdzisz że Bóg jest osobowy czyli że też buduje obraz siebie, że na jego decyzje wpływa to jak widzi siebie, za co się uważa? Jak Bóg może widzieć samego siebie?
My się utożsamiamy lub nie z ciałem ,umysłem, itd, a jakby to miało wyglądać u Boga ?

Michał Dyszyński

Ircia

Z tym że z tego co zrozumiałam to Wuj pisał o potencjalnej wszechwiedzy a to by nie kolidowało z tym o czym piszesz, wręcz moim zdaniem układa się w sensowną całość.

Michał Dyszyński

Ircia

Czym jest wiedza?
Może najpierw czym jest informacja? bo wiedzę budujemy na podstawie informacji.

Czy cokolwiek tak naprawdę jest statyczne, czy może aby cokolwiek mogło jakkolwiek istnieć musi zawierać choćby drobny aspekt dynamiczny...

Może statyczne jest tylko samo istnienie, a gdy dochodzi kwestia jakichkolwiek interakcji, zaistnienia w czasie ( w końcu czas jest w pewnym sensie miarą tempa zmian) tylko ujęcie dynamiczne ma sens

Michał Dyszyński

Dyskurs

Ircia

Ok, informacja to bodziec, to czym jest bodziec?

Pisząc słowo istnienie nie myślałam o istnieniu biologicznym czy jakimś innym ,ale o samym fakcie istnienia, bycia, nie bycia kimś/czymś ale o samym czystym fakcie istnienia...

Dyskurs

Michał Dyszyński

Ircia

Dla mnie też bodziec to coś innego niż informacja ( po coś mamy dwa słowa a nie jedno no nie? Synonimy i tak nie mają identycznych zakresów znaczeń, są synonimami tylko w pewnym zakresie...)

Michał, spróbuję to poukładać:
Jest świat rzeczywisty ,jaki ? Tego nie wiemy, ale zakładamy że jest.
Niektóre jego parametry odbieramy jako bodźce, reszta pozostaje poza naszym zasięgiem.
Bodźce interpretujemy dzięki działaniom umysłu i uzyskujemy informację
Tę informację możemy dalej obrabiać w umyśle, weryfikować przy pomocy innych informacji itd...
Te informacje możemy dalej przekazywać za pomocą generowanych przez nas bodźców ( np mogę to opowiedzieć).
Ktoś odbiera nasz bodziec, porównuje go z innymi bodźcami jakie otrzymał i tworzy nową informację
Wymieniając się informacjami możemy sprawiać że stają się coraz dokładniejsze u być może lepiej odzwierciedlające rzeczywistość
Do tego możemy modyfikować nasze systemy interpretacyjne.

Michał Dyszyński

Ircia

Bodziec - foton wchodzi w reakcję z receptorem w oku tworząc nazwijmy to bodziec drugiego stopnia, albo informację stopnia 0 i jest to dalej przekazywane na drodze elektrochemicznej przez neurony tworząc końcową informację którą świadomie odbieramy, do tego ogromna ilość informacji trafiających do mózgu nie trafia do świadomości, a z drugiej strony są one rozbudowywane w nieświadomych mechanizmach interpretacyjnych , na końcu mamy informację która dociera do świadomości w formie np obrazu lub dźwięku i jest już świadomie interpretowana za pomocą myśli, skojarzeń, do pojęć...
Pozornie prosty system jak się zaczyna go analizować staje się rozbudowany i brakuje pojęć aby to opisać, powoli uznaję to za oczywistą oczywistość, bo za cokolwiek się człowiek weźmie tak właśnie jest...

Ogólnie dotarło do mnie że mamy 4 wymiary przestrzenne - wysokość, szerokość, długość oraz skalę przybliżenia( dokładność)

Michał Dyszyński

Ircia

Doczytam, może mi to coś więcej poukłada - dzięki.

Michał Dyszyński