Algebra Kubusia - rewolucja w logice matematycznej

ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.

FAQ

Szukaj

Użytkownicy

Grupy

Galerie

Rejestracja

Profil

Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości

Zaloguj

Algebra Kubusia - rewolucja w logice matematycznej
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 68, 69, 70 ... 366, 367, 368 Następny

Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Filozofia

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Autor

Wiadomość

rafal3006
Opiekun Forum Kubusia

Dołączył: 30 Kwi 2006
Posty: 35257
Przeczytał: 24 tematy

Skąd: z innego Wszechświata
Płeć: Mężczyzna

Wysłany: Nie 8:12, 11 Wrz 2022 Temat postu:

Przykład poprawnego rozumienia logiki matematycznej

Cytat z matematyki.pl:
[link widoczny dla zalogowanych]

a4karo napisał:

Próba stosowania reguł matematyki do urzędniczego bełkotu na ogół kończy się porażką matematyki

Nie jest prawdą to co napisałeś tzn. żaden człowiek, od 5-cio latka poczynając, nie jest w stanie uprawiać matematycznego bełkotu bo język potoczny człowieka podlega pod logikę matematyczną co moich postach wyżej udowodniłem.
Nie jest winą urzędnika, że nie nauczono go poprawnej logiki matematycznej (jak w moich postach wyżej) w I klasie LO.

Weźmy to bardzo ciekawe zdanie urzędnika państwowego:

Cytat:

Koszty te są nieproporcjonalnie wysokie dla MŚP, które nie mają z reguły wyspecjalizowanej w odzyskiwaniu długów kadry i musi to robić właściciel i/lub wynajęta firma.

Weźmy dokładnie to samo na przykładzie zrozumiałym dla każdego 5-cio latka.
Pani w przedszkolu:
1.
Jutro pójdziemy do kina lub do teatru
Y = K+T
Zdanie matematycznie tożsame, co udowodniłem w moich postach wyżej brzmi:
2.
Jutro pójdziemy do kina i do teatru lub pójdziemy do kina i nie pójdziemy do teatru lub nie pójdziemy do kina i pójdziemy do teatru
Y = K+T = K*T + K* ~T + ~K*T

W przełożeniu na zdanie urzędnika powiedział on to:
Jutro pójdziemy do kina i/lub pójdziemy do teatru

Definicja spójnika "I"(*):
Y1 = p*q

Definicja spójnika "lub"(+) w zdarzeniach rozłącznych:
Y2 = p*q + p* ~q + ~p*q

Z powyższego wynika, że zdanie urzędnika jest matematycznie poprawne, o ile jego znaczek "/" będziemy rozumieć jako spójnik "lub"(+).

Dowód:
Y = Y1+Y2 = p*q + p*q + p* ~q + ~p*q
Minimalizujemy:
Y = p*q + p* ~q + ~p*q = p+q
bo prawo algebry Boole'a:
p*q+p*q = p*q

Podsumowując:
Przy powyższym rozumieniu znaczka "/" zdanie urzędnika jest matematyczne poprawne.

Zdanie urzędnika w przełożeniu na zdanie z przedszkola brzmi:
3.
Jutro pójdziemy do kina i/lub do teatru
Y = Y1+Y2 = K*T + K*T + K* ~T + ~K*T = K*T + K* ~T + ~K*T

Matematyczna tożsamość zdań:
1=2=3
jest oczywista.
c.n.d

Dlaczego wśród polonistów tzn. w całej literaturze światowej plus środki masowego przekazu mało kto używa spójnika "lub"(+) w wersji nieminimalnej, jak to zrobił w/w urzędnik?

Odpowiedź:
Mózg każdego człowieka, od 5-cio latka poczynając, podlega pod logikę matematyczną tzn. jest mistrzem świata w minimalizowaniu wszelkich funkcji logicznych.
Innymi słowy:
Jeśli nasz mózg ma coś do powiedzenia to zwykle używa funkcji logicznej w wersji minimalnej jak niżej.

Pani w przedszkolu:
1.
Jutro pójdziemy do kina lub do teatru
Y = K+T
Potocznie:
Jutro pójdziemy w dowolne miejsce i już pani dotrzyma słowa (Y).
Innym słowy zdanie tożsame, zapisane w wersji nieminimalnej ale zrozumiałej dla każdego 5-cio latka brzmi:
2.
Jutro pójdziemy do kina i do teatru lub pójdziemy do kina i nie pójdziemy do teatru lub nie pójdziemy do kina i pójdziemy do teatru
Y = K+T = K*T + K* ~T + ~K*T

Kolejne zdanie tożsame zapisane w wersji nieminimalnej brzmi:

Pani w przedszkolu:
4.
Jutro pójdziemy do kina i do teatru lub pójdziemy do kina "albo"($) do teatru
Y = K*T + K$T

Definicja spójnika "I"(*):
Y1 = p*q

Definicja spójnika "lub"(+) w zdarzeniach rozłącznych:
Y2 = p*q + p* ~q + ~p*q

Definicja spójnika "albo"($) wyrażona spójniami "i"(*) i "lub"(+):
Y3 = p$q = p* ~q + ~p*q
Gdzie:
"$" - znaczek spójnika "albo"($)

Stąd zdanie 4 pani przedszkolanki możemy rozwinąć jako:
Y = Y1 + Y3 = p*q + p$q = p*q + p* ~q + ~p*q = p+q
c.n.d.

Oczywistym jest, że zachodzi matematyczna tożsamość zdań wypowiedzianych przez panią przedszkolankę:
1=2=3=4

Moje pytanie do A4karo:
Bardzo mnie ciekawi, czy rozumiesz i akceptujesz matematycznie niniejszy post?