ŚFiNiA

Irbisol

Skoro nie uznajesz tautologii, to po co w ogóle zacząłeś o tym gadać?
Na razie stanęło na tym, że wg ciebie KRZ-owcy twierdzą, iż (Y=p)<=>B2: (~Y=p).
Nie wskazałeś, gdzie tak twierdzą. Na filmiku twierdzą co innego.

rafal3006

Cała prawda o ziemskiej gówno-matematyce!

Irbisol

rafal3006

Oto co masz do przeczytania płaskoziemco!

Pewna w 99% odpowiedź płaskoziemy:
"wysrywu nie będę czytał"

Wszyscy widzą płaskoziemco, że strach cię obleciał i gacie ci spadły, że twoje nóżki trzęsą się jak galaretka

Dokładnie dlatego nie czytasz co się do ciebie pisze

Irbisol

Trzymaj się tematu, spierdalaczu.
Jesteś w stanie wykazać, że KRZ-owcy uznają nie-tautologię (Y=p) <=> (~Y=p) ?
Na tym założeniu opierasz swój dowód gada.

rafal3006

Kolejny nowy fragment algebry Kubusia dzięki Irbisolowi zapisany!

http://www.sfinia.fora.pl/forum-kubusia,12/algebra-kubusia-matematyka-jezyka-potocznego,21937-25.html#727801

Algebra Kubusia - matematyka języka potocznego
20.0 Zero-jedynkowe tajemnice algebry Boole’a

Spis treści
20.8 Matematyczna obsługa obietnic bezwarunkowych 1
20.9 Prawo Mrówkojada 2
20.9.1 Dowód prawa Mrówkojada dla jednej zmiennej binarnej 2
20.9.2 Dowód prawa Mrówkojada dla dwóch zmiennych binarnych 5
20.9.3 Dowód prawa Mrówkojada dla trzech zmiennych binarnych 5
20.9.4 Definicja miękkiej jedynki w logice matematycznej 7

20.8 Matematyczna obsługa obietnic bezwarunkowych

Definicja operatora n-argumentowego:
Operator n-argumentowy to złożenie dwóch funkcji logicznych n-argumentowych w logice dodatniej (bo Y) i w logice ujemnej (bo ~Y)
1.
Y=f(x)
Czytamy:
Zajdzie Y wtedy i tylko wtedy gdy zajdzie f(x)

.. a kiedy zajdzie ~Y?
Negujemy funkcje logiczną 1 stronami:
2.
~Y=~f(x)
Czytamy:
Zajdzie ~Y wtedy i tylko wtedy gdy zajdzie ~f(x)

Użyteczność operatora n-argumentowego w języku potocznym człowieka pokażemy na przykładzie bezwarunkowej obietnicy 3-argumenowej w języku potocznym.

Na wstępie przypomnijmy sobie kilka fundamentalnych pojęć tu obowiązujących.

Definicja „wolnej woli”:
„Wolna wola,” to zdolność do gwałcenia wszelkich praw logiki matematycznej wyznaczanych przez świat martwy i matematykę.

Oczywistym jest, że świat martwy nie może łamać praw logiki matematycznej pod które sam podlega. Wynika z tego, że „wolna wola” to nieodłączny atrybut świata żywego (człowiek nie jest tu wyjątkiem).

Definicja wyrażenia f(x) algebry Boole’a:
Wyrażenie f(x) algebry Boole’a to dowolna ilość zmiennych binarnych połączonych spójnikami „i”(*) i „lub”(+)
Przykład:
f(x)=~p*q+p*~q

Definicja funkcji logicznej Y algebry Boole’a:
Funkcja logiczna algebry Boole’a to zmienna binarna Y tożsama z wyrażeniem algebry Boole’a f(x)
Y = f(x)
Nasz przykład:
Y = f(x) = ~p*q+p*~q
Interesujący nas zapis tożsamy:
Y = ~p*q + p*~q
Uwaga:
Ten zapis funkcji logicznej Y jest powszechnie stosowany w teorii bramek logicznych.
Przykład:
SN7486
[link widoczny dla zalogowanych]

20.9 Prawo Mrówkojada

Prawo Mrówkojada:
Dowolna obietnica zapisana w formie wyrażenia algebry Boole’a jest równoważnością, dającą odpowiedzi na dwa kluczowe pytania.
1.
Kiedy nadawca dotrzyma słowa (Y)?
Y = f(x)
Nadawca dotrzyma słowa (Y) wtedy i tylko wtedy gdy spełniona jest funkcja logiczna Y.
##
2.
Kiedy nadawca nie dotrzyma słowa (~Y)?
Negujemy równanie logiczne 1 stronami.
~Y=~(fx)
Nadawca nie dotrzyma słowa (~Y) wtedy i tylko wtedy gdy spełniona będzie funkcja logiczna ~Y
Gdzie:
## - zdarzenia różne na mocy definicji

Znaczenie zmiennej binarnej Y:
Y - nadawca dotrzyma słowa Y
##
~Y – nadawca nie (~) dotrzyma słowa Y
Gdzie:
## - zdarzenia różne na mocy definicji ##

20.9.1 Dowód prawa Mrówkojada dla jednej zmiennej binarnej

Dowód na przykładzie.
Zadanie na maturze z matematyki w niedalekiej przyszłości.

Zadanie 1

Pani w przedszkolu wypowiada obietnicę bezwarunkową:
1
Jutro pójdziemy do kina
Y=K - kodowanie na mocy prawa Mrówkojada
Co w logice jedynek (naturalna logika matematyczna człowieka) oznacza:
Y=1 <=> K=1
Czytamy:
Pani dotrzyma słowa (Y=1) wtedy i tylko wtedy gdy jutro pójdziemy do kina (K=1)
##
… a kiedy pani nie dotrzyma słowa?
2.
Negujemy równanie logiczne 1 stronami:
~Y=~K
Co w logice jedynek oznacza:
~Y=1 <=> ~K=1
Czytamy:
Pani nie dotrzyma słowa (~Y=1) wtedy i tylko wtedy gdy jutro nie pójdziemy do kina (~K=1)
Gdzie:
## - zdarzenia różne na mocy definicji

Dowód iż mamy tu do czynienia z równoważnością Y<=>K jest banalny:
1.
Po stronie wejścia mamy tu zmienną binarną Y w znaczeniu:
Y – pani dotrzyma słowa Y
##
~Y – pani nie (~) dotrzyma słowa Y
Gdzie:
## - zdarzenia różne na mocy definicji
2.
Po stronie wyjścia mamy tu zmienną binarną K (kino) skolerowaną z wejściem w znaczeniu:
K – jutro pójdziemy do kina K
##
~K – jutro nie (~) pójdziemy do kina K
Gdzie:
## - zdarzenia różne

Dokładnie te fakty są dowodem iż mamy tu do czynienia z równoważnością p<=>q.

Tabela prawdy równoważności (pkt. 2.14).

Prawo Irbisa:
Równoważność prawdziwa p<=>q definiuje tożsamość zdarzeń/zbiorów p=q (i odwrotnie)
Dowód (pkt. 2.9)

Tabela prawdy równoważności p<=>q z uwzględnieniem prawa Irbisa oraz definicji kontrprzykładu, obowiązującego wyłącznie w warunku wystarczającym =>

rafal3006

Irbisol, bezcenny uciekający króliczek!

Irbisol

To ty cały czas spierdalasz od tematu.
Jesteś w stanie wykazać, że KRZ-owcy uznają nie-tautologię (Y=p) <=> (~Y=p) ?
Pamiętaj, że na tym założeniu opierasz swoje prawo gada.

rafal3006

Irbisol

rafal3006

Irbisolu, zdecyduj się co TY twierdzisz?!

rafal3006

Kiedy oficjalna premiera algebry Kubusia?
Hmm...
Na 100% wtedy jak Irbisol odbierze w 100-milowym lesie legitymację członka klubu algebry Kubusia.
Póki co Irbisol pełni bezcenną dla mnie rolę "uciekającego króliczka" sypiącego schizofrenicznymi problemikami, jego zdaniem, obalającymi AK.
Dzięki temu AK jest ciągle żywa tzn. od 15 lat (tyle trwa dyskusja z Irbisolem) jest rozszyfrowywana i uszczelniana.

Ostatni przypadek uszczelnienia AK miał miejsce 6 godzin temu zaledwie w tym poście:
http://www.sfinia.fora.pl/filozofia,4/algebra-kubusia-rewolucja-w-logice-matematycznej,16435-11800.html#839909

rafal3006

Ciąg dalszy powyższego postu:

Błędy nauki
Autor: Luc Bürgin

Ludzie mają widocznie skłonność do przedwczesnego i negatywnego oceniania perspektyw rozwojowych pewnych dziedzin nauki. Niektóre rewolucyjne odkrycia lub idee przez lata bojkotowano i zwalczano tylko dlatego, że dogmatycznie nastawieni luminarze nauki nie umieli odrzucić swych ulubionych, choć przestarzałych i skostniałych idei i przekonań. Jednym słowem: „Niemożliwe!" hamowali postęp nauki, a przykładami można dosłownie sypać jak z rękawa:

• Gdy w XVIII wieku Antoine-Laurem de Lavoisier zaprzeczył istnieniu „flogistonu" – nieważkiej substancji, która wydziela się w trakcie procesu spalania i w którą wierzyli wszyscy ówcześni chemicy – i po raz pierwszy sformułował teorię utleniania, świat nauki zatrząsł się z oburzenia. „Observations sur la Physique", czołowy francuski magazyn naukowy, wytoczył przeciwko Lavoisierowi najcięższe działa, a poglądy uczonego upowszechniły się dopiero po zażartych walkach.

• Gdy w 1807 roku matematyk Jean-Baptiste Joseph de Fourier wystąpił przed Paryską Akademią Nauk z wykładem na temat przewodnictwa cieplnego w obwodzie zamkniętym i wyjaśnił, że każdą funkcję okresową można przedstawić w postaci nieskończonej sumy prostych funkcji okresowych (sinus, cosinus), wstał Joseph-Louis de Lagrange, jeden z najwybitniejszych matematyków tamtej epoki, i bez ogródek odrzucił tę teorię. A ponieważ przeciwko Fourierowi wystąpili także inni słynni uczeni, np. Pierre-Simon de Laplace, Jean-Baptiste Biot, Denis Poisson i Leonhard Euler, musiało minąć sporo czasu, zanim uznano doniosłość jego odkrycia. Obecnie nie można sobie wyobrazić matematyki i fizyki bez analizy Fouriera.

• Gdy w latach czterdziestych XIX wieku John James Waterston, nieznany młody fizyk, przedstawił brytyjskiemu Towarzystwu Królewskiemu swój rękopis, dwaj recenzenci nie pozostawili na nim suchej nitki. Gdyby w 1891 roku fizyk i późniejszy laureat Nagrody Nobla John William Rayleight nie odnalazł oryginalnego rękopisu w archiwach tej szacownej instytucji, na próżno szukalibyśmy w podręcznikach fizyki nazwiska Waterstona. A to właśnie on był pierwszym badaczem, który sformułował tak zwaną zasadę ekwipartycji energii dla specjalnego przypadku. W 1892 roku Rayleight napisał: „Bardzo trudno postawić się w sytuacji recenzenta z 1845 roku, ale można zrozumieć, że treść artykułu wydała mu się nadmiernie abstrakcyjna i nie przemówiły do niego zastosowane obliczenia matematyczne. Mimo to dziwi, że znalazł się krytyk, według którego: "Cały artykuł to czysty nonsens, który nie nadaje się nawet do przedstawienia Towarzystwu". Inny opiniujący zauważył: "[...] analiza opiera się – co przyznaje sam autor – na całkowicie hipotetycznej zasadzie, z której zamierza on wyprowadzić matematyczne omówienie zjawisk materiałów sprężystych [...]. Oryginalna zasada wynika z przyjęcia założenia, którego nie mogę zaakceptować i które w żadnym razie nie może służyć jako zadowalająca podstawa teorii matematycznej".

• Gdy pod koniec XIX wieku Wilhelm Conrad Röntgen, odkrywca promieni, bez których trudno sobie wyobrazić współczesną medycynę, opublikował wyniki swoich badań, musiał wysłuchać wielu krytycznych komentarzy. Nawet światowej sławy brytyjski fizyk lord Kelvin określił promienie rentgenowskie mianem .,sprytnego oszustwa''. Friedrich Dessauer, profesor fizyki medycznej, w czasie wykładu wygłoszonego 12 lipca 1937 roku na uniwersytecie w szwajcarskim Fryburgu powiedział w odniesieniu do odkrycia Röntgena: „Nadal widzę sceptyków wykrzykujących: "Niemożliwe!". I nadal słyszę proroków, wielkie autorytety tamtych lat, którzy odmawiali promieniom rentgenowskim jakiegokolwiek, także medycznego, znaczenia".

• Gdy Werner von Siemens, twórca elektrotechniki, zaprezentował przed Scientific Community teorię ładunku elektrostatycznego przewodów zamkniętych i otwartych, wywołał falę gwałtownych sprzeciwów. „Początkowo nie wierzono w moją teorię, ponieważ była sprzeczna z obowiązującymi w tamtych czasach poglądami", wspominał Siemens w autobiografii wydanej pod koniec XIX wieku.

• Podobnych przeżyć doświadczył William C. Bray z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, gdy w 1921 roku poinformował o zaobserwowaniu oscylującej okresowo reakcji chemicznej. W 1987 roku w fachowym czasopiśmie „Chemical and Engineering News" ukazał się artykuł R. Epsteina, który napisał, że amerykański uczony został wyśmiany i wyszydzony, bo reakcja taka wydawała się niepodobieństwem. I choć odkrycie Braya potwierdzono w teorii i w praktyce, to musiało upłynąć pięćdziesiąt lat, nim uznano znaczenie jego pracy.

Studenci rzadko mają okazję zetknąć się z podobnymi przykładami, ponieważ naukowcy, jak wszyscy inni ludzie, przejawiają osobliwą skłonność do zapominania o rozmaitych „wpadkach", z jakimi na przestrzeni lat musiała się uporać ich dyscyplina wiedzy. Z dumnie wypiętą piersią sprzedają uczniom historię nauki jako pasmo nieustających sukcesów. Wstydliwie przemilczają opowieści o walkach, które poprzedzają wielkie przełomy.

Irbisol

Skoro nie potrafisz uzasadnić swojej tezy, o której pisałem, to wracamy do tego punktu:
http://www.sfinia.fora.pl/filozofia,4/algebra-kubusia-rewolucja-w-logice-matematycznej,16435-11775.html#839779

rafal3006

Jeśli masz tu wątpliwości to zasuwaj!

Irbisol

rafal3006

Geneza błędu ziemskiego rachunku zero-jedynkowego na poziomie funkcji logicznych Y algebry Boole’a

Część I
Wstęp

Irbisol

A cóż to za sprzeczność jest?
Naprawdę chodzi ci o to, że jak ktoś coś stwierdził, to nie wiadomo czy nie stwierdził zaprzeczenia tego, bo nie określił w jakiej logice - dodatniej czy ujemnej - to stwierdził? :rotfl:

rafal3006