ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Ostatnio przeczytałem/zobaczyłem na wideo wywiad z pewnym nauczycielem, uciekinierem z "Państwa Islamskiego" ISIS. Ten człowiek twierdzi, że dżihadyści mają mnóstwo ochotników gotowych zginąć samobójczą śmiercią - ta śmierć jest celem samym w sobie.

Abstrahując od bieżącej polityki, problemów świata, wydaje mi się, że postawa dżihadystów - samobójców stanowi dość wyraźny przykład NIEMOCY TRADYCYJNYCH SYSTEMÓW PRAWNYCH.
Jeśli ktoś nie boi się nawet śmierci, to praktycznie wszelka funkcja odstraszająca kary robi się wobec niego nieskuteczna. Jeśli ktoś lekceważy również dobro, jakie mógłby otrzymać, to pewnym sensie staje się kompletnie wolny względem bezpośredniej manipulacji, wpływu społeczeństwa, prawa, autorytetów. To ciekawy rodzaj wolności, chyba w jakiś sposób nawet kuszący.

Ale co robić z takimi ludźmi?
Co robić z gromadą szaleńców, którzy niczego się nie boją, a jako główny cel stawiają sobie zabijanie innych ludzi?...
Czy w ogóle jest tu jakieś pole manewru?

Piotr Rokubungi

lucek

Michał Dyszyński

lucek

Piotr Rokubungi

Powyższy mój post pisałem trochę pod presją czasu, więc zawiera bardziej moje "pierwsze odczucia" i "szybkie skojarzenia", niż dobrze przemyślane spostrzeżenia w tej materii. Dla tego napisany jest w uproszczeniu, zaledwie zarysowuje ewentualne sposoby rozwikłania przedstawionego przez Michała problemu. Możliwe też, że po głębszym przemyśleniu sam zmodyfikowałbym w pewnym stopniu to, co tam napisałem...

Ale lucku, co niby nie wychodzi?.. :think:

Michale, wszystko można przyjąć lub odrzucić- ale jakaś forma, jakiś stopień przekonywania zawsze prawie występuje. Poniekąd każdy chce indoktrynować innych własnym widzimisię...

lucek, w kulturach z "rozwiniętą sferą duchowości" te wartości ważniejsze, niż ludzkie życie należą zazwyczaj do sfery wydumań, podobnie jak wydumany jest tam zazwyczaj bóg [bogowie], stanowiący symbol, personifikację i cel tych wydumanych wartości. Natomiast w kulturach "pogańskich", pierwotnych społecznościach nie liczy się najbardziej życie jednostki, lecz przetrwanie grupy; i nie tyle rządzi tam strach i przemoc, ile zrozumienie przyrody i miejsca w niej człowieka- zrozumienie, że tylko w grupie dobrze i pokojowo wewnętrznie współpracującej da się przetrwać i rozwinąć. Zazwyczaj nie panuje tam hierarchiczna struktura społeczna, lecz płaska. Przemoc i strach pojawiają się dopiero, gdy jakiś "watażka" chce przewodzić i wprowadzać zamordyzm w społeczności...

To tyle- znów nieco na skróty.

Prosiak

Ewolucja psychiki poprzez synergię z resztą ludzkości? Raczej na odwrót - ewolucja, rozwój to wyjście poza społeczne schematy.

Ludzkie życie może nieść za sobą wartość, albo cierpienie. Może być największym przekleństwem, albo środkiem do doznawania spełnienia i szczęścia. Niestety większości nie jest to dane. Niewolnikom najpierw wmawia się, że życie jest największą wartością - dzięki temu można zabierać wszystko inne i grać na najniższych instynktach. Jest to też najlepsza droga do pozbycia się moralności. Samobójstwo bywa wynikiem choroby psychicznej, ale nieraz jest to jedyne rozsądne wyjście.

lucek

Prosiak

Czyli nasza kultura nie jest rozwinięta... w zasadzie się zgadzam

Pies ma większe prawa ode mnie, bo przysługuje mu eutanazja, a człowiekowi każe się zdychać z bólu nawet jak już wiadomo, że umrze, a morfina nie działa...

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

lucek

Prosiak

Ale kto pisze o życiu poza społeczeństwem? Mam wrażenie, że moje posty nie są tu rozumiane, tylko jest z nich wyciągana nadinterpretacja.

Co do egocentryzmu - raczej mówisz o egoizmie, a to dwa różne pojęcia. Egoizm może być też zdrowy (naturalne potrzeby jednostki lub nawet nienaturalne wynikające z kultury lub zaburzeń jednostki).

Vox populi? A w życiu. Najważniejsza jest wolność jednostki o ile to możliwe (czyli to co wyklucza wolność jednostki to np "siła wyższa", wolność innych jednostek). Najważniejsze dla cywilizowanego społeczeństwa jest uszanowanie wolności czyli liberalizm i silne prawo chroniące wolność.

Piotr Rokubungi

Prosiak

To co napisałem jest w sumie dość oczywiste i proste. Nic dziwnego, że już żaden komentarz nie przychodzi Ci do głowy. Każda inna wartość niż wolność jednostki to już wprowadzanie zamordyzmu i ustalanie za ludzi co mają lubić, robić, po co mają żyć itd. Brzmi bardzo komunistycznie. Doprecyzuję poprzednią wypowiedź:

Jednostka zostaje postawiona przed życiem i faktami. Życie jest jej narzucone, a cechy charakteru, wyglądu itd rozlosowane. Każdy z nas czuje się sobą, a w rzeczywistości to tak jakbyśmy żyli przed narodzinami w formie bezosobowej i naciskali przycisk "random" losujący cechy, które potem są utożsamiane z "ja", czyli reprezentacją siebie istniejącą jako zapis w mózgu. No i teraz mamy najważniejszy myk - możemy to ocenić pozytywnie lub negatywnie. Jeżeli oceniamy coś negatywnie to musimy znaleźć sposób na poprawę żeby uczynić życie wartym przeżycia. Życie warte przeżycia to subiektywne odczucie jednostki - jeden będzie uważał, że warto siedzieć i pić drinki z palemką, a innemu przyjemność sprawia samobiczowanie i ascetyzm. Jeżeli każdy interesuje się swoim interesem, to suma interesów jednostek to interes społeczeństwa, o ile nie ingeruje to w wolność pozostałych.

Jeżeli jednostka jest w złej sytuacji i nie istnieją perspektywy rozwiązania problemów, które powodują ujemny bilans szczęścia to życie tej jednostki nie jest warte przeżycia. W ostateczności warto wybrać nawet eutanazję/samobójstwo i pozostałe jednostki jeśli są moralne dążą do pomocy cierpiącej jednostce. Jeżeli nie potrafią nic wymyślić, to powinno im zależeć na tym żeby ulżyć tej osobie w cierpieniu. Jeżeli jednak z jakiegoś powodu każą jednostce żyć i robić to czego ona nie chce to jest to egocentryzm tych jednostek, które chcą odebrać komuś prawo do godnej śmierci dla jakiegoś swojego celu, albo np z powodu wiary w dogmat, że życie jest najwyższą wartością. Tymczasem życie to taka płytka CD, a to od zapisu, czyli treści, zależy to czy ma ono wartość czy też nie.

Co do vox populi - większość jest głupia, więc nie powinna decydować, a interes ludu to nachlać się, nażreć i nic nie robić, dostawać wszytko za darmo. I nie ma w tym nic złego - sam bym tak wolał, ale nie zawsze się da, pojawiają się potrzeby (kompulsje, czasem naturalne, czasem nie) i trzeba je zaspokajać, ale należy też myśleć o interesie innych.

Piotr Rokubungi

Yhy, Świnko, yhy. :mrgreen:

Prosiak

Naprawdę tylko tyle masz do powiedzenia?

Piotr Rokubungi

Do prosiaków tak- i tak tylko chrumkają. ;-P

Prosiak

Hmm i tylko taki chrumkający prosiak wystarczył żeby obalić z łatwością to co pisałeś? To kiepsko

Piotr Rokubungi

Nie wystarczył. Ale myśl sobie dalej tak, jak myślisz, a zdechniesz będąc oszołomem.

Prosiak

Każdy może sobie tak napisać. Gdyby nie wystarczył, to byś odpowiedział, ale zostałeś zmasakrowany niczym lewak przez Korwina (w oczywistej sprawie). No, ale oczywiście możesz myśleć, że jest inaczej. Tylko ja wyraziłem jasno swoje stanowisko i podparłem je argumentami, a w zamian otrzymałem gadanie gimbusa typu:

- Bez komentarza.
- Yhy, Świnko, yhy. :mrgreen:

- Do prosiaków tak- i tak tylko chrumkają. ;-P

- Nie wystarczył. Ale myśl sobie dalej tak, jak myślisz, a zdechniesz będąc oszołomem.

Przez chwilę poczułem się jakbym wrócił do gimnazjum i słuchał tekstów "chyba twoja stara", które słyszy nauczyciel od nieuka, który nie rozumie co miał do powiedzenia

To była automasakra, a ja jednak wolę mieć w tym swój udział, więc zapraszam do dyskusji

Piotr Rokubungi

Michał Dyszyński

Myślę, że ten aspekt wypowiedzi jest ciekawy:

lucek

Michał Dyszyński