ŚFiNiA

Piotr Rokubungi · Wysłany: Pią 11:28, 20 Mar 2015 Temat postu:

Samo wartościowanie jest "przypadłością" ludzką. A ludzie wartościują wedle własnej wygody oraz wygody [prostoty] kontaktów z innymi. A skala wartościowania zmienia się znacznie nawet, w zależności właśnie od "punktu siedzenia". Choćby już z tego wynika, jak bardzo wartościowanie to jest subiektywne i złudne- pozbawione właściwie jakichkolwiek podstaw, poza własnymi odczuciami i porównaniami z sytuacją innych. Podsumowując: to bzdury!

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 12:43, 20 Mar 2015 Temat postu:

Piotr Rokubungi · Wysłany: Sob 17:30, 21 Mar 2015 Temat postu:

Michale, w mojej ocenie piszesz jak zazwyczaj w swoim stylu- tzn. sporo namieszasz, by w końcu kwestie pozostawić w większości otwarte. Tak, jakbyś chciał szczegółowo analizować sytuacje, ale zazwyczaj brakuje wniosków podsumowujących. Ja staram się pisać jak najbardziej wyciągając z przedstawianych treści najbardziej prawdopodobne konkluzje. Ale to nie jest krytyka, tylko pewne porównanie i obserwacja. Każdy na swoje style i cele.

Wracając do treści postu twego- nie uważam, żeby wartościowanie było podstawą wszelkiego myślenia, a tym bardziej, aby było niezbędne, jednoznaczne z procesami myślowymi. Zgodzę się natomiast, że w przeszłości ewolucyjnej ludzkości i w znacznej mierze również u ludzi współczesnych jest ono wciąż bardzo istotne- tym istotniejsze, im bardziej odnoszące się do ego, a dokładniej do jego instynktów i potrzeb. Opieranie się bowiem na wartościowaniu, szczególnie przydatności, jest podstawą myślenia i zachowań służących przeżyciu jednostek i podtrzymaniu gatunku [tu akurat cele te nie są wyraźnie zantagonizowane]. Wartości wyższe- jak je nazywasz- rozwinęły się wraz z ekspansją cywilizacji i kultur, zazwyczaj opartych na współpracy coraz to większych grup jednostek, na współtworzeniu, aż do "naginania" otoczenia do celów wspólnoty.

Natomiast uważam, że aby prawdziwie zrozumieć Rzeczywistość, doświadczać faktów obiektywnie, może też "dotknąć boga [czyli Natury, wg mnie]" należy myśleć w sposób jak najbardziej oderwany od własnego ego, od tego, ku czemu rozumowanie sprowadzają pierwotne potrzeby i instynkty- również te stadne, grupowe. Należy "zapomnieć" o podejściu antropocentrycznym- nie na zawsze, aby wyprzeć się lub zaprzeczyć temu, czym jesteśmy- lecz na chwilę, abyśmy sami sobie nie "przysłaniali" obrazu Rzeczywistości.

Michał Dyszyński · Wysłany: Sob 18:36, 21 Mar 2015 Temat postu:

Piotr Rokubungi · Wysłany: Nie 21:17, 22 Mar 2015 Temat postu:

Zgadzam się z treścią całej twojej powyższej "wypowiedzi", poza ostatnim zdaniem. Dodam jeszcze, że jednak czasem warto "wyłączyć" rozum i zmysły, choćby poprzez medytację.
A teraz co do ostatniego zdania w twoim post'cie: Ludzkie poczucie spójności może się mieć nijak do prawdziwego kształtu Rzeczywistości.

Michał Dyszyński · Wysłany: Nie 22:15, 22 Mar 2015 Temat postu: