ŚFiNiA

Netlis

Psychiatra Irvin Yalom wyróżnia 4 problemy egzystencjalne z którymi boryka się człowiek:

1. Śmiertelność
2. Samotność
3. Konieczność podejmowania wyborów i związany z tym ciężar
odpowiedzialności
4. Życie nie ma sensu

Wg niego te 4 problemy są źródłem wszystkich religii.

Popatrzmy jak chrześcijaństwo sobie z nimi radzi (wg mnie).

1. Dusza ludzka jest nieśmiertelna
2. Wspólnota kościelna, wszechobecność Boga, który zamieszkuje w sercu człowieka.
3. W decydowaniu powinniśmy kierować się przykazaniami.
4. Sensem życia jest zbawienie i służenie Bogu.

W jaki sposób do tych problemów podchodzi Yalom?
Ze szczątkowej znajomości jego poglądów typowałbym tak

1. Robienie w życiu tego co się pragnie, odwaga bycia sobą itp. pomaga pogodzić się ze śmiercią.
2. Miłość, działalność społeczna, założenie rodziny.
3. Podejmowanie decyzji, które służą naszemu szczęściu i rozkwitowi.
4. Dzięki możliwości wyboru, możemy wybierać odpowiednio do tego jak chcemy by nasze życie wyglądało.

5minutowy zarys tego tematu słowami Yaloma
https://youtu.be/N5CmyqNmS6A

W tym temacie jednak chciałbym pójść trochę dalej.
Zachęcam forumowiczów do tego by przedstawili w jaki sposób sami podchodzą do tych 4 egzystencjalnych problemów.
Sam tak zrobię, ale później bo to wymaga refleksji.

Banjankri

Dla mnie problem jest niespełnionym pragnieniem, pragnienie oczekiwaniem formy, forma nietrwałym zniewoleniem. Definiuję człowieka jako doskonałą pustkę formującą\zniewalającą się poprzez dążenia.

W takim razie:
1. Śmierć nie jest problemem
2. Samotność nie jest problemem
3. Podejmowanie decyzji nie jest konieczne
4. Brak sensu nie jest problemem

Netlis

Dlaczego te 4 problemy są wgl problemami?
Można śmiało założyć, że dlatego, że wiążą się z cierpieniem.

Jakiego rodzaju?
Odpowiednio do wymienionych punktów:

1. Lęk, żal, rozpacz
2. Smutek, depresja, tęsknota, rozpacz, lęk
3. Lęk, presja, stres
4. Apatia, depresja, dezorientacja

Więc są to problemy psychologiczne.

Banjankri, nie wiem jak przełożyć to co napisałeś na takie codzienne kategorie, np. piszesz, że dokonywanie wyborów nie jest konieczne.
Idąc do sklepu musisz wybrać produkty, nie mówiąc już o takich sprawach życiowych bardziej odpowiednich do tego wątku np. wybór pracy itp.

Banjankri

Netlis

Jak będę wrzucał do koszyka bez większego zastanowienia to też będę dokonywał wyborów, tylko mniej umiejetnych i mniej świadomych.

Andy72

Jeśłi nic nie kupię ,zrobię wybór by nic nie kupić. Jeśli będę wybierał losowo, zrobię wybór by wybierać losowo.

Netlis

Zgadzam się Andy 72.

Semele

Banjankri

Semele

Netlis

Banjankri

Semele

Banjankri

Michał Dyszyński

Banjankri

Ty nie znasz ani jednego buddysty, zacznijmy od tego. I to nie była wymijająca odpowiedź, a jej brak. Są ludzie, którzy śmieci nie wynoszą. Są tacy, co nie mają domu. Są nawet tacy, którzy śmieci do domu znoszą. Przymus jest tutaj warunkowy, musisz coś robić, aby coś osiągnąć (np. czystość), więc jest wyrazem woli, nie konieczności. To, czy ktoś śmieci wyrzuca, czy nie, nie ma znaczenia. Liczy się to, czy myśli, że musi, bo świadomość tego przymus definiuje właśnie jego egzystencję.

Dla tych, którzy jeszcze nie zrozumieli: Wmawiamy sobie, że musimy, i tak siebie określamy. Jeżeli jednak ten przymus jest czysto urojony, to czy zdefiniowana za jego pomocą egzystencja jest czymś więcej niż urojeniem?

Wersja dla Michałka:

Semele

Michał Dyszyński

Netlis

Banjankri to co piszesz jest abstrakcyjne, teoretyczne.

Tutaj mowa jest o problemach egzystencjalnych czyli o ludzkim doświadczeniu życia, a nie o tym, że teoretycznie nie trzeba żyć nawet, czy robieniu z tych 4 problemów egzystencjalnych jakichś wywodów ontologicznych.

I nie, nie da się żyć nie musząc nic, bo żeby żyć trzeba oddychać, jeść itp.

Michał Dyszyński, dlaczego buddysta miałby mieć problem z pytaniem kto wyrzuca śmieci?

Buddyści a nawet Przebudzeni, używają takich określeń jak "ja", "ty", "moje" itp., a to, że w doświadczeniu nie utożsamiają się z ego nie znaczy, że go nie mają.

Ego nie należy się pozbywać tylko je przekroczyć, przejrzeć.

Banjankri

Semele

Banjankri

Banjankri

Michał Dyszyński

Netlis

Banjankri

Netlis

Albo dzisiaj:

Myślę, że te 4 problemy są wzmożone przez złudzenie podziału na doświadczającego i doświadczenie. Psycholodzy rozwojowi uczą, że w pewnym wieku pojawia się poczucie siebie i jest to naturalny etap rozwoju, ludzie uczą się mówić, później utożsamiają się z monologiem wewnętrznym. Buddyjska praktyka uczy jak zatrzeć w doświadczeniu to rozwarstwienie, a jednocześnie jak funkcjonować w tym stanie, do tego należy rozpuścić mechanizmy chroniące złudzenie bycia ego jako coś odrębnego od strumienia doświadczenia.

1. Lęk przed śmiercią jest wynikiem projekcji ego w przyszłość, kiedy nie ma utożsamiania się z ego, lęk ten maleje.
2. Poczucie izolacji wobec przejrzenia iluzji o własnej odrębności maleje.
3. Decyzje się wydarzają, są uwarunkowane, nie ma tożsamości z ego, które byłoby ich właścicielem.
4. Pytanie o sens życia się nie pojawia gdyż nie ma odrębności od życia czyli kogoś do kogo to życie należy i kto nie ma co z nim zrobić.