ŚFiNiA

Semele

O ego mówi tak

Ego. Mój nauczyciel, czyli Roshi, Saidan Oi mówi, że z ego walczy się do końca. Bo ono nie daje się tak łatwo strącić z wysokiego tronu w nicość! Jest jak hydra, której odrastają odcinane głowy. Jeśli nawet osiągniemy wgląd, to dopiero początek. Jeśli chcemy, aby się on utrzymał i pogłębiał, musimy praktykować stale.

[link widoczny dla zalogowanych]

Być może Dalajlamę sobie wkręciłam...

Netlis

Banjankri, mnie jakoś mój eternalizm zbytnio nie przeszkadza, nie przywiązuje się do niego, to jest raczej moje typowanie a nie jakiś zasadniczy dogmat.

A ta "doskonała pustka" o której wspomniałeś to też jest pogląd, że " "człowiek jest doskonałą pustką".

Usilne wyzbywanie się poglądów może tworzyć więcej zamieszania i wysiłku niż ich utrzymywanie.

Semele, tak jak napisałem buddyzm można traktować jako praktyczne narzędzia do pracy z ego. W buddyzmie są tzw. trzy charakterystyki egzystencji.
To jest bardzo ważne.

1. Nietrwałość
2. Dukkha czyli szeroko pojęte cierpienie, od lekkiego braku satysfakcji po katusze. Niektórzy tłumaczą Dukkha jako reaktywność i ma to swój sens.
3. Nie-ja

Praktyka koncentracji ćwiczy umysł by ten mógł głęboko, doświadczalnie wejrzeć w te charakterystyki.

I kiedy widzi się głęboko nietrwałość, to (ego) selfing traci grunt.

Kiedy widzi się dukkhę, (ego)selfing traci reaktywność, która tę dukkhę powoduje. Widzi się, że to właśnie selfingiem się te dukkhę powoduje i daje ten wgląd automatyczne odpuszczenie selfingu.

Kiedy widzi się, niesubstancjalność ego, że to proces karmiący się iluzją (lubię ten proces nazywać selfing), to momentum tego procesu słabnie.

Sztuką jest by przenieść te wglądy do codziennych aktywności, a nie doznawać ich tylko w czasie medytacji.

Masz taki toy-model buddyzmu. Praktycznego buddyzmu, wokół którego narosło pełno rytuałów, filozofii itp.

Ale tak jak napisała nauczycielka Zen, którą zacytowałaś - ego to głęboko zakorzeniony proces naszego umysłu, jak ten proces powstaje i tak dalej, to można sobie poczytać w zakresie neuropsychologii, psychologi rozwojowej itp.
Tutaj fajna książka na ten temat "Nie ma ja, nie ma problemu - jak neuropsychologia odzwierciedla buddyzm"

- profesor kognitywnej neuropsychologii, Chris Niebauer

[link widoczny dla zalogowanych]

Fragment opisu wydawcy:

Semele

Ok. Dzięki za wyjaśnienia. Dobrze odczuwasz, że jeśli buddyzm zainteresowałby mnie to raczej bez tej całej otoczki religijnej..karmy, wędrówki wcielenia się itp itd.

W rozmowie z Banjankri trochę przesadziłam. To oczywiste, że jak się tworzy jakaś szkołę to przekazuje się jakaś wiedzę.

Chciałabym bliżej poznać tę kobietę jednak nie wiem czy to możliwe. Ona ma Ponad 70 lat.....

Netlis

Semele, to jest trzon buddyzmu, a jak będziesz czytała o jakichś Dakiniach itp., to wiedz, że masz do czynienia z naroślami socjo-kulturowymi.

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5556 Przeczytał: 44 tematy

Netlis

Banjankri

Semele

Przeczytałam coś takiego

Można również usłyszeć, że celem buddyzmu jakoby jest zniszczenie „ja” lub „duszy”. Nie jest to prawdą po prostu dlatego, że nie ma żadnego „ja” które można by zniszczyć. W buddyzmie tak, jak i we współczesnej psychologii, „ja” rozumiane jest jako nieustannie zmieniający się konglomerat wrażeń, wspomnień, cech i predyspozycji; kontinuum ciała i umysłu. Budda nauczał, że kiedy człowiek dostrzeże, że idea trwałego, metafizycznego „ja” jest iluzją, przestanie cierpieć i zadawać cierpienie innym[

Wydaje mi się, że tak myślą o ja ateiści.
Wydaje mi się jednak, że mówią oni o integracji ja i tożsamości .
Dlatego w tej chwili czytam o tych konwersjach, pszukiwaniach religijnych/światopoglądowych. Jedną z historii jest to co pisze o sobie wuj. Michał natomiast pisze dużo.

Nie wiem, nie rozumiem dążenia do niszczenia swojej tożsamości.
Ale pewnie nie rozumiem buddyzmu. 🐷🙂

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5556 Przeczytał: 44 tematy

Semele

Bardzo ciekawy artykuł o psychologii vs buddyzm Sieradzana.

Bardzo dużo pisze o buddyzmie.

Fragment
Tutaj widać zasadniczą różnicę między psychoterapią a buddyzmem. We-
dług buddystów przyczyną cierpienia jest dualizm, czyli postrzeganie innych
i świata w kategoriach podmiot/przedmiot, właściwe/niewłaściwe, pozytywne/
negatywne itd. (s. 119). Stąd na Zachodzie wszelka odmienność jest postrzegana ja-
ko zagrożenie idealnego wzorca zdrowia i traktowana jako choroba (s. 117).
Także członkowie brytyjskiej organizacji Triratna, której założycielem jest
Dennis Lingwood, były mnich therawady znany jako Sangharakshita, uważają
łączenie psychoterapii z buddyzmem za nieporozumienie (Społeczność Buddyj-
ska Triratna (i Wspólnota Buddyjska Triratna), b.d.).
Zdaniem Daniela Golemana (1998, s. 198–199), psychologa, buddologa
i buddysty, główna różnica między psychologiami zachodnimi a psychologią
buddyjską polega na tym, że psycholodzy zachodni (tacy jak Gordon Allport,
Erik Eriksson czy Abraham Maslow) kładą ogromny nacisk na silne ego, a bud-
dyzm podaje metody uwolnienia się od ego.
Psychoanalityk Franz Alexander (1961) w napisanym w 1931 roku tekście
Trening buddyjski jako sztucznie wywołana katatonia argumentował, że medytacja
buddyjska prowadzi od melancholii poprzez katatonię do schizofrenii. Mimo
negatywnej wymowy artykułu, Goleman (1998, s. 201) dostrzegł w nim „ude-
rzające podobieństwo pomiędzy metodą psychoanalizy a doktryną buddyzmu
w zakresie przezwyciężania rzeczywistego oporu i narcyzmu tak, że jest się
zdolnym do przypomnienia sobie przeszłości zamiast powtarzania jej w procesie
regresji”. Jednak podobieństwo jednej z technik nie oznacza – według niego –
znaczących analogii między psychoanalizą a buddyzmem. Jeśli bowiem spojrzeć
na psychoanalizę z punktu widzenia najstarszej psychologii buddyjskiej, zawar-
tej w abhidhammie (Nyanaponika, 1976), to zobaczy się, że operuje ona na
„najniższym poziomie wglądu” i nie daje możliwości trwałej przemiany osobo-
wości (Goleman, 1998, s. 201–202).

Semele

Sieradzian jest religioznawcą i opublikował wiele ciekawych tekstów.

Jeszcze fragment: Christa Anbeek, religioznawczyni i kapelanka chrześcijańska, oraz psychiatra
Peter de Groot skupili się głównie na różnicach między buddyzmem a psychotera-
pią: „Buddyzm należy do dziedziny religijno-filozoficznych systemów znaczących,
podczas gdy psychoterapia należy do dziedziny psychologiczno-medycznych metod
pracujących z zaburzeniami” (Anbeek, de Groot, 2005, s. 184). Religia zajmuje się
fundamentalnymi kwestiami związanymi z życiem i śmiercią, a psychoterapia zabu-
rzeniami psychicznymi, które utrudniają właściwe funkcjonowanie w świecie. Po-
nadto psychologia jest produktem rozwoju nauki, a religia nie jest formą nauki, jej
dogmaty nie poddają się zasadzie naukowej weryfikacji (s. 184).
Anbeek i de Groot (2005, s. 185–186) przeanalizowali buddyzm i psychote-
rapię pod kątem punktu wyjścia, celu, najważniejszych reguł i technik

Netlis

Semele, ciekawy ten pierwszy artykuł Sieradzana.

Banjankri, nie, ja nie chcę osiągać jakiś specyficzny stan, wolę pozbywać się iluzji. To co nazywa się "Bazą" to nie jest żaden stan, tylko podstawą innych stanów, ale nie ma rączek za które można złapać jak to mówi James Low i ja tego nie traktuję jako stan do utrzymania, osiągnięcia itd.

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5556 Przeczytał: 44 tematy

Netlis

Banjankri, iluzji solidności i odrębności podmiotu od przedmiotu, która się reaktywuje.
Selfing, to żywy proces, zmienia swoje natężenie, kiedy maleje, jest więcej lekkości, przestrzeni itp. To są różne stany, a nie jeden stan, jakie będą? Czas pokaże, na pewno różne.

Poczytaj o Dzogczen semde lub o Mahamudra, a najlepiej popraktykuj. Intelektualne zrozumienie choćby najlepsze nie daje takich efektów jak praktyka, choć pewnie i tak mi nie uwierzysz. Padmasambhava musiał wiele praktykować, to nie było tak, że nagle odpuścił wszystko.

Semele

Netlis · Wysłany: Pon 0:17, 01 Mar 2021 Temat postu:

Po wysłaniu posta, zrobiłem sobie drzemkę. Znowu miałem świadomy sen, ale teraz zamiast latać zacząłem medytować w świadomym śnie, tzn. nie robiłem nic, a jedynie obserwowałem co się pojawia w umyśle i ten przeszywający brak czegoś, wobec którego chciałem latać. Ten brak, to była pustka egzystencjalna, znacznie bardziej odkryta w śnie niż w jawie.

Dla mnie buddyzm w tradycyjnej formie, z całym tym bagażem kulturowym, to też nie jest, ale Dzogczen semde przełożony na zachodni grunt i joga snu, to już inna bajka

Semele · Wysłany: Pon 6:11, 01 Mar 2021 Temat postu:

Netlis · Wysłany: Pon 6:29, 01 Mar 2021 Temat postu:

Chińczycy? Po upadku ideałów komunistycznych pojawiła się w nich egzystencjalna pustka (niektórzy piszą, że moralna pustka), którą zapełniają ideałami materialistycznymi - pogoń za pieniądzem i pozycją społeczną.

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5556 Przeczytał: 44 tematy

Semele · Wysłany: Pon 9:17, 01 Mar 2021 Temat postu:

Banjankri używasz bardzo specjalistycznej terminologii buddyjskiej. Cy to wszystko da sie jakoś przetransponować na język bardziej prosty i polski.
Rozumiem ograniczenia.

Przy okazji co sądzisz o tym przekazie.

https://youtu.be/ulGpm0buqgs

Troche nam sie zrobił tutaj watek buddyjski ale mam nadzieję, że Netlis nie będzie miał za złe.
Czy spacer brzegiem morza mozna uznać za medystację?