ŚFiNiA

towarzyski.pelikan

Transhumanizm to w wielkim skrócie ideologia, wedle której ludzkość powinna przekraczać granice biologii w celu stworzenia bardziej wydajnej, lepszej wersji człowieka przy wykorzystaniu owoców naukowego postępu i nowych technologii. Pierwsze skojarzenie, jakie się nasuwa na dźwięk słowa "transhumanizm" to cyborg, półczłowiek półrobot, człowiek zsynchronizowany ze sztuczną inteligencją. Jednym taka wizja człowieka mrozi krew w żyłach, a innych kręci jak nie wiem. Jednak z grubsza każdy ma podobne wyobrażenie transhumanizmu.

W tym wątku chciałabym zwrócić uwagę na zjawisko, które nazwałam "miękkim transhumanizmem". Zjawisko to jest o tyle warte uwagi, że nie jest kwestią przyszłości, tylko teraźniejszości oraz często nie zostaje rozpoznane jako transhumanizm. To trochę jak z człowiekiem, który oczekuje starości, umieszczając ją gdzieś w dalekiej przyszłosci, a nie widzi, że z każdym dniem się starzeje, starość zaczyna się od pojedynczych siwych włosów, subtelnych zmarszczek wokół oczu, drobnych dolegliwości zdrowotnych, nie zaskakuje nikogo z dnia na dzień. Podobnie jest z transhumanizmem.

Od czego zaczyna się transhumanizm?
Od zakwestionowania dogmatu, że to co naturalne jest lepsze od tego co sztuczne, wytworzone przez człowieka, od momentu, w którym człowiek zaczyna postrzegać swoje wytwory jako bardziej doskonałe od wytworów natury.

Można by rzec, ze transhumanizm zaczyna się od buntu przeciwko porządkowi ustalonemu przez Boga bądź wpisanego w Naturę, prawu naturalnemu, ładowi ustalonemu przez istotę transcendentną, siłę wyższą, której człowiek ma się podporządkować.

Początki transhumanizmu sięgają początków ludzkiej cywilizacji, jednak prąd transhumanistyczny nabrał szczególnego rozpędu wraz z reformacją Lutra, który wypowiedział posłuszeństwo hierarchicznemu Kościołowi, ażeby stworzyć własną, lepszą wizje chrześcijaństwa i człowieka oraz oświeceniowym racjonalizmem, który wyniósł ludzki rozum do rangi najwyższego Boga, a religię chciał zastąpić nauką.

Transhumanizm zaczyna się od "non serviam", od buntu przeciwko człowiekowi. Przypomnijmy sobie, że Lucyfer obraził się na Boga za to, że ten upodobał sobie człowieka. Zapałał zazdrością o człowieka, chciał być kimś lepszym niż człowiek tak jak Kain nie mógł pogodzić się z tym, że Bogu bardziej się spodobała ofiara Abla. Co się robi z tymi, którzy wzbudzają w nas zazdrość i zawiść? Niszczy się ich, zabija, tępi, tłumi, tak aby móc rozkoszować się swoją własną wspaniałością, jedynością, całkowitą kontrolą nad wszystkim.

Transhumanizm zaczął wdzierać się do naszego świata w szatach humanizmu stawianego w opozycji do religii. Humanizm, zmieniając orientację z Boga na człowieka, miał wyzwolić człowieka z opresji, alienacji, głupoty, zabobonu. Znane porzekadło mówi, że tylko religia może sprawić, że dobrzy ludzie robią złe rzeczy. Jak tylko ludzkość odrzuci religię, czekać ją będzie świetlana przyszłość, bo człowiek jest z natury dobry. Człowiek, czyli kto? Kim jest człowiek, kiedy odebrać mu status osoby, istoty stworzonej na podobieństwo osobowego Boga? Zwierzęciem, rozumnym, ale jednak zwierzęciem. A co robi zwierzę? Walczy o przetrwanie. Zwierzęcia nie interesuje dobro, prawda, piękno. Zwierzę nawet wtedy kiedy jest dobre, współczujące, kooperujące, robi to dlatego, że ma w tym interes. Ile to razy słyszeliśmy z ust ateistów, że warto być moralnym, bo to się opłaca? Bo ewolucja tak każe?

Czy to nie ta sama ewolucja jest dzikim, zwierzęcym pędem ku transhumanizmowi? Pewnie każde zwierzę na naszym miejscu zrobiłoby to samo, bo taka jest kolej rzeczy, taka jest dziejowa konieczność, świat musi iść do przodu. A transhumanizm jest wygodny, jest prosty, obiecuje człowiekowi panowanie nad całym światem jak szatan Jezusowi na pustyni. Kusi drogą na skróty, kusi wizją świata, w której Bóg nie jest już do niczego potrzebny, tylko zawadza jak kłoda u nogi.

Transhumanizm zaczyna się więc od zredefiniowania człowieka, antropologicznego przewrotu. Człowiek transhumanistyczny jest tworzywem ewolucji. Ewolucji, która ma wyzwolić go od ograniczeń naturalnych, rzeczywistości obiektywnej, a w konsekwencji go unicestwić.

Cdn.

towarzyski.pelikan

W tym miejscu chciałabym przejść do właściwej części wątku, a więc omówienia twardych przejawów miękkiego transhumanizmu.

Posłużę się w tym celu przykładem wygrzebanym z grupy fb „Szczepienia – rozwiewamy wątpliwości”:

towarzyski.pelikan

Niedawno na kanale Unheard pojawiła się ciekawa debata między zwolenniczką transhumanizmu Elise Bohan a przeciwniczką transhumanizmu Mary Harrington
https://www.youtube.com/watch?v=m9HIe9NXdyA
h**ps://www*youtube*com/watch?v=m9HIe9NXdyA

Marry Harrington początek transhumanizmu wyznacza na moment wprowadzenia do obiegu pigułki antykoncepcyjnej ingerującej w naturalną rozrodczość kobiety. Co ciekawe, pigułka antykoncepcyjna jest uznawana za symbol emancypacji kobiet przez środowiska liberalnolewicowe.
Jak wskazuje Marry, kobiety wierząc w wyzwolenie płynące z zażywania antykoncepcji, w istocie, zaakceptowały zależność swojej rozrodczości od środka farmaceutycznego.

Idąc tym tropem, możemy powiedzieć, że połowa XX wieku zaowocowała pierwszą rewolucją transhumanistyczną, natomiast w tej chwili mamy do czynienia z drugą rewolucję transhumanistyczną z rozpowszechnieniem regularnych i częstych szczepień i interwencji farmaceutycznych z zastosowaniem głęboko ingerującej w organizm technologii mRNA.

Kwestią odrębną jest to, czy kobiety zażywające pigułki antykoncepcyjne oraz osoby które poddają się ciągłym preparatowaniom, można nazwać transhumanistami, skoro często nie mają świadomości tego, jak daleko przyjmowane specyfiki ingerują w ich organizm, a lekarze przepisują je tak lekko jakby to były witaminy.

Stawiając się na miejscu promotorów transhumanizmu, myślę, że skuteczniej przepchną go, jeżeli będą go aplikować ludziom nieświadomie, jednocześnie tworząc fałszywą narrację że transhumanizm to filmowe cyborgi, a kiedy ludzie będą się małymi krokami zbliżać do tego cyborga, to konsekwentnie sam obraz filmowego cyborga będzie się oddalał od tego co już osiągnięte, tak żeby ludzie cały czas wierzyli, że wciąż są ludźmi, do czasu aż będą gotowi świadomie przyjąć, że stanowią odrębny gatunek.