ŚFiNiA

wujzboj

70 lat to długi czas.

Przez tyle czasu wiele się może zmienić. I wiele się zmieniło. Ale fakty powinny pozostać takie same.

A fakty były i są takie, że 70 lat temu przez Polskę przeszła Armia Czerwona, przynosząc nam co prawda stalinowską dyktaturę, ale przy tym ratując nas od znacznie gorszego losu: od zagłady, wysiedlenia, i zamienienia niedobitków w tępych niewolników nadludzi. Na nasze szczęście, Armia Czerwona pokonała nadludzi pod Stalingradem i w pościgu za nimi dotarła do Berlina, gdzie zawisła także polska flaga:

III Rzesza zniknęła z powierzchni ziemi, zabierając ze sobą niezliczone miliony ludzkich istnień. Wśród nich miliony istnień żołnierzy z całego świata: niemieckich, polskich, a przede wszystkim - radzieckich. Pozostawiła po sobie dramat stalinizmu we wschodniej Europie, w tym we wschodnich Niemczech i w Polsce.

Dzisiaj*, w Dzień Zwycięstwa nad Faszyzmem (który w Rosji obchodzony jest jutro, bo według czasu moskiewskiego w momencie wejścia kapitulacji w życie był już 9 maja), prezydent Niemiec, Joachim Gauck, odwiedzał groby radzieckie i składał na nich kwiaty. Przez dwa ostatnie podkreślał też, że Armia Czerwona wyzwoliła Niemców od terroru hitlerowskiego i że za to należy się jej żołnierzom wdzięczność. Zwrócił też uwagę na niechętnie wspominany fakt, że żołnierze radzieccy ginęli milionami w niemieckich obozach jenieckich, z głodu, z zimna, mordowani.

*Felieton ten pisałem 8g-go maja, ale nie zdążyłem przed ciszą wyborczą i wysyłam go dopiero teraz, po zamknięciu lokali wyborczych.

Niemiecki minister spraw zagranicznych, Frank Walter Steinmeier pojechał do Wołgogradu, by razem z rosyjskim ministrem spraw zagranicznych, Siergiejem Ławrowem, złożyć hołd obrońcom Stalingradu. Angela Merkel pojedzie 10-go maja do Moskwy by uczcić Dzień Zwycięstwa nad Faszyzmem. Także inni przywódcy europejscy pojawią się z tej okazji w Moskwie.

Pan prezydent Bronisław Komorowski ma alibi, bo akurat trafiły mu się w domu wybory. Ale... gdzie są te kwiaty, Panie Prezydencie?

Na zdjęciu: „Cm radziecki006” autorstwa I, Irekw. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons

http:

//640px-Cm_radziecki006.jpg//commons.wikimedia.org/wiki/File:Cm_radziecki006.jpg#/media/File:Cm_radziecki006.jpg

Klip YouTube: Marlena Dietrich, Sag mir wo die Blumen sind

Zamiast kwiatów, dowiedzieliśmy się parę dni temu, że Defilada Zwycięstwa w Moskwie pokazuje nam, jak bardzo Polska jest dziś zagrożona przez Rosję i że jeszcze nigdy wojna nie była tak blisko. A że 9 maja to niesłuszne święto komunistyczne, polskie obchody w przyszłości przenosimy na stałe na słuszny, nie-czerwonoarmijny 8 maja.

Steinmeier natomiast podkreślił, że nie należy instrumentalizować historii.

Ja nie mam za grosz zaufania do tego, co mówią politycy. Politycy zawsze mówią to, co uważają za korzystne dla swojej kariery; nic w tym dziwnego, do tego są ewolucyjnie przystosowani. No właśnie. Skąd naraz taka wysypka na niemieckim sumieniu? Okrągła rocznica, czy może coś więcej?

Coś wygląda na to, że ktoś chciałby wrócić na rosyjskie rynki. W zasadzie to nie tylko ktoś, ale wszyscy. Tyle, że jak wszyscy to wszyscy, ale Polska nie.

Obawiam się, że po raz kolejny zostaniemy z ręką w nocniku. Wiernie przy boku Ukrainy.

A drugą ręką szukając po omacku rynków zbytu w Singapurze i na Antarktydzie.

Czytaj:

Poprzednia notatka - Wolność w konserwie

Piotr Rokubungi

Będzie trochę chyba nie na temat, ale...

wujzboj

Piotr Rokubungi

Dokładnych lub nawet przybliżonych liczb ofiar i skali ludobójstwa nie znam. Ale...

wujzboj

Po pierwsze, nieprawda. Po drugie, nieprawda. Po trzecie, nieprawda i po czwarte też nieprawda:

Zależność od ZSRR, nawet tego stalinowskiego, nigdy nie stanowiła dla powojennej Polski żadnego zagrożenia etnicznego ani kulturowego. Natomiast nazistowskie Niemcy miały zaplanowane wchłonięcie polskich terenów do Rzeszy, wymordowanie wszystkich polskich Żydów (co się im praktycznie udało) i przy okazji części pozostałych Polaków (w tym - całej inteligencji). Reszta Polaków miała być po wojnie po części wywieziona na wschód, a po części zamieniona w bezmyślną siłę roboczą, pozbawioną wszelkich praw i utrzymywaną w pełnej ciemnocie.

Jako naród, panować chcieli i panowali także na przykład Anglicy. Polakom też niewiele brakuje do idei narodu wybranego. To wszystko jest NACJONALIZM i taka jest nauka z historii. A nie taka, że Niemcy byli tu jakimś wyjątkiem.

Jak zresztą pisałem, wyborcza agitacja NSDAP nie polegała na tłumaczeniu Niemcom, że mają panować nad innymi narodami, ale na tym, że Niemcy zostały niesłusznie upokorzone po I Wojnie Światowej i że trzeba te krzywdy naprawić. Dokładnie tak samo wygląda dziś retoryka polskich nacjonalistów, i tak samo wyglądała ona przed wojną.

Na koniec, procentowo znacznie więcej rosyjskich jeńców zmarło w niemieckich obozach niż jeńców niemieckich w obozach rosyjskich (także i o tym mówił Gauck). Niemcy wzięli do niewoli 5.5 miliona żołnierzy niemieckich, z czego 3.3 miliona zmarło w obozach (Tony Judt, Postwar. A History of Europe since 1945, Vintage Books, London 2010, p. 19). Rosjanie wzięli natomiast do niewoli zapewne 3.3 miliona niemieckich żołnierzy, z czego do domu wróciło 2.2 miliona, udokumentowanych śmierci w obozach i podczas transportów jest nieco poniżej pół miliona, zaś reszta to osoby zaginione. (Judt, ibid; Rüdiger Overmans, Deutsche militärische Verliste im Zweiten Weltkrieg, Oldenbourg 2000, p. 269 i 286). Jeśli Rosjanie faktycznie wzięli do niewoli 3.3 miliona, to zginęła z nich więc jedna trzecia, czyli w procentach połowa tego, co u Niemców. A jeśli - jak podają to radzieckie źródła - do niewoli poszło 2.6 miliona, zmarła w niewoli nieco mniej niż jedna piąta (trzykrotnie mniej, niż u Niemców), a brakująca reszta leży w nieznanych grobach frontowych. Prawda jest pewno gdzieś pośrodku. Ale nawet najbardziej niekorzystna dla Rosjan wersja pokazuje, że i w tym przypadku wierzysz w nieprawdę.

Piotr Rokubungi

wujzboj

Piotrku, ani Sowieci (nb, czy wiesz, że to rusycyzm?) ani polscy komuniści nigdy nie likwidowali systematycznie polskiej inteligencji w PRL. A "plebs" nie był trzymany w ciemnocie, lecz kształcony. Akurat szerzenie oświaty było jednym z najważniejszych realnych osiągnięć tamtych czasów. Radzono sobie z tym znacznie lepiej, niż dziś.

Niemcy (ale nie Rosjanie) faktycznie zrealizowali nacjonalistyczne idee, ale nie na własne życzenie wyrażone w głosowaniu na NSDAP. Pamiętaj o tym. Głos większości wyrażony w wyborach to jedno, a praktyka działań tych, co zostali wybrani, to drugie. Pojęcie kiełbasy wyborczej jest ci dobrze znane, prawda? Tutaj masz przykład kiełbasy wyborczej do n-tej potęgi.

Jeśli o Rosjan chodzi, to (a) Stalin nie dostał się do władzy na skutek procesu demokratycznego, (b) ZSRR nie był państwem o profilu nacjonalistycznym, chociaż Stalin (o ile pamiętam, w młodości rzeczywiście nacjonalista, ale gruziński) w pewnym momencie doszedł do wniosku, że swoje rządy może oprzeć jedynie na Rosjanach i od tego czasu traktował Rosję jako siłę wiodącą. Pomimo to, republiki narodowe pielęgnowały swoją kulturę i za czasów stalinizmu. PRL nie była zaś republiką, ale formalnie niezależnym państwem narodowym, będącym pod politycznym i militarnym parasolem Moskwy, ale narodowościowo, kulturowo państwem wolnym. Nic nawet w przybliżeniu tak korzystnego dla naszego bytu narodowego nie mogło się przydarzyć, gdyby na naszych ziemiach panowali naziści z Berlina. Ich plany były jasne, spisane, udokumentowane. Śmierć, wywózka, niewolnictwo. To są nagie fakty i tu naprawdę nie ma pola manewru dla kombinatoryki stosowanej.

Żydzi. Może spróbujmy jednak nie płynąć po wszystkim, co możliwe. Kwestia antysemityzmu (i syjonizmu) przewinie się jeszcze nie raz przez blog, pewno zresztą już się pojawiała jawnie. Nie musimy jej podnosić na siłę.

Na koniec, jeżeli chcesz porównywać straty, jakie zadali Niemcy wszystkim Rosjanom (a nie tylko jeńcom) do strat, jakie zadali Rosjanie wszystkim Niemcom (a nie tylko jeńcom), to uzyskasz liczby jeszcze bardziej eksponujące bestialstwo nazistów. Nie, tędy też się nie da. Fakty są gołe i nieubłagane, chociaż dla nacjonalistycznej i histerycznie antylewicowej prawicy niewygodne: Armia Czerwona uratowała Polsce byt państwowy, Polakom byt narodowościowy, a ludom Europy wschodniej i środkowej zaoszczędziła wielu cierpień. Chociaż niemało cierpień też i ze sobą przyniosła, to bilans wypada zdecydowanie na jej korzyść.

Świat nie jest czarno-biały. A jeśli wywózki "wybrańców" do gułagów nazywasz ludobójstwem, to tym bardziej ludobójstwem były też Hiroszima czy Drezno, Piotrze. (Chociaż z prawnego punktu widzenia, ani gułagi ani Hiroszima ani Drezno pod ludobójstwo nie podpadają; pod zbrodnie wojenne natomiast już tak).

Gość

wujzboj

Na czym atak bolszewizmu polegał? Masz na myśli Kresy, czy PRL?

Kresy: to był "powrót do macierzy", podobnie jak polski powrót na Ziemie Odzyskane. Tyle, że Polacy przede wszystkim wywozili z odzyskanych terenów rdzennych Niemców do Niemiec i co prawda nie dbali specjalnie o to, by zapewnić im ludzkie warunki transportu, ale do Niemiec było blisko. Rosjanie też chcieli się pozbyć z odzyskanych terenów rdzennych Polaków (z takiego samego powodu, z jakiego czynili to Polacy), ale na Syberię było daleko (a GG nie byłaby chętna do ich przyjęcia).

PRL: to było stabilizowanie ustroju politycznego narzuconego państwu ościennemu. Nie było w tym ani prób niszczenia narodu, ani prób niszczenia inteligencji. Oczywiście, inteligencji obrywało się nieźle, ale nie jako inteligencji będącej siłą żywotną narodu, lecz jako inteligencji będącej zagrożeniem dla systemu, bo "zarażonej" burżuazyjną ideą demokracji (tak, jak przedtem mienszewicy w Rosji). Poza tym, stalinowskie podejście do rządów było takie samo, jakie panowało jeszcze do nie tak dawna w wojsku (a być może w warunkach bojowych panuje do tam do dzisiaj): żołnierz powinien bardziej bać się swojego dowódcy niż swojego wroga. Stąd fale terroru. W krajach zależnych zresztą znacznie słabsze, niż w samym ZSRR, gdzie dyrygował tym Stalin. Ciął tam równo, bo metodologii trzymania władzy w ręku uczył się od Iwana Groźnego (jak sam mówił, to był jego wzór), a zagrożenie postrzegał głównie jako rodzące się wewnątrz imperium, a nie w okolicznych państewkach buforowych.

Następnie kwestia edukacji. Specjalnej ciemnoty światopoglądowej to w Polsce raczej wtedy nie wciskano, a jeśli już, to znacznie mniej skutecznie, niż robi się to teraz. Wiele łgać zresztą nie trzeba było, bo w Polsce przedwojennej kokosów lud nie robił, okupacja hitlerowska też słodyczą nie była, i nowa władza względnie łatwo mogła wykazać się tym, że ludziom z roku na rok się poprawiało. Był zresztą wtedy powszechny entuzjazm, naturalny po wygranej wojnie; faszystowskie bojówki NZS nie miały więc specjalnego poparcia, tym bardziej. że jak to w partyzanci na całym świecie mają w zwyczaju (z bardzo pragmatycznych względów), niechętnych do płacenia danin "bohaterom" raczej nie głaskano po główkach. Wystarczyło więc uczyć czytać, pisać i liczyć, a potem wychowywać "w miłości do Ojczyzny i do socjalizmu". Czyli uczyć historii (przekręcanej nie bardziej, niż przekręca się ją dziś - a w większości zdarzeń przekręcanej na ten sam hurra-narodowy sposób, jak dzisiaj), nauk przyrodniczych (bez światopoglądowej indoktrynacji, bo nauki przyrodnicze same z siebie zwracają się przeciwko prymitywnej religii, a taka panowała w Polsce i taką odbudowano dzisiaj) i obronności. Zaś przy okazji różnych apeli, uroczystości, praktyk robotniczych i obozów (wakacyjnych, nie koncentracyjnych) świetnie wpajało się w młode łby, jak dobrze jest budować socjalizm, jaki obrzydliwy jest burżuj, i jaka wspaniała wolność panuje w braterskim ZSRR, który broni nas przed zakusami rewizjonistów z Niemiec. Lustrzane odbicie tego, co robi się dziś. I czego owoce zaczynamy zbierać, niestety.

Dalej, NSDAP i wyborcy niemieccy. Łatwo być mądrym po szkodzie. Chociaż to też nie jest prawda - i po szkodzie człowiek (bo nie tylko Polak) pozostaje głupi. Uczą się tylko niektórzy, ale potem są wyśmiewani, niszczeni, potępiani jako zdrajcy, jako wrogowie narodu. Tutaj akurat Niemcy się popisali, bo chociaż wojna - jak to wojna - skonsolidowała naród wokół NSDAP (tuż przed wojną ich realny stan posiadania wyglądał na raczej kiepski) i tuż po wojnie zdecydowana większość uważała aliantów za wrogich okupantów a III Rzeszę za bohaterski podbity kraj. to dość szybko przyszły otrzeźwienie i poczucie winy.

A przed szkodą? NSDAP wcale nie opierała swojej propagandy na retoryce wojennej ani nawet na agresywnym antysemityzmie. Mówiono o pokoju, o jedności narodowej, o potwornej krzywdzie wyrządzonej Niemcom przez aliantów, oraz o prawie i sprawiedliwości. No i o ohydzie lewicy w ogólności, a komunizmu w szczególności; to dobrze wpisywało się w hodowaną zgodnie w przez całą prawicę Republiki Weimarskiej legendę, że lewica wbiła nóż w plecy zwycięskiej armii niemieckiej i zrobiła na tyłach rewolucję, przez co Niemcy przegrały praktycznie wygraną już wojnę.

Jak wspomniałem, gdy szydło zaczęło wyłazić z worka, popularność NSDAP systematycznie spadała. Trudno to oczywiście wyrazić w liczbach po tym, jak Hitler skończył z demokracją, ale przedtem poparcie spadało już z wyborów na wybory, a potem, gdy przez Berlin dumnie jechały kolumny mające zająć Czechy, witała je grobowa cisza, a nie - wiwatujące tłumy. Na Zachodzie nazwano to największą pokojową manifestacją na świecie.

PRL i wolność kulturowa. Ograniczeniem była, rzecz jasna. sfera polityki. To ograniczenie było znacznie dalej sięgające, niż dzisiaj. Ale z drugiej strony, rozwój kultury i nauki (oraz sportu) był szczodrze sponsorowany przez państwo. Inwestowano w to wiele więcej pieniędzy i wysiłku, niż dzisiaj. I nie bez efektu.

Jeśli w końcu o przedostatni akapit chodzi, to jasne, że Niemcy mieli znacznie mniej czasu na wyrządzenie szkód w Polsce, niż Rosjanie. A że szkód narobili znacznie więcej w tym swoim krótszym czasie, to stanowi dodatkową ilustrację tego, że Armia Czerwona faktycznie przede wszystkim WYZWOLIŁA nas od śmiertelnego zagrożenia. A dopiero daleko, daleko dalej są - rzeczywiste i okropne - cierpienia, jakich doznał nasz naród za czasów stalinizmu.

Ojciec Święty · Gość

Umiłowani ....Yyyy.....ghmmm...
Mam chrypkę jak widać. Umiłowani w Kościele Świętym.

Wiele razy zastanawiałem się nad słowami Psalmu Nr 23... yhm..grzech..hmm...yy... "Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego. Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach...yychm... Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, orzeźwia moją dusze. Wiedzie mnie yh...g...rzechm...yy...po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię. Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij ....iiich....yy..i twoja laska są tym, co mnie pociesza... Zamieszkam w domu Pańskim po najdłuższe czasy."

Wiele razy zastanawiamy się nad sprawiedliwością społeczną i osądem Bożym. Szczególnie teraz w Europie musimy zjednoczyć się, żeby nikt nie poczuł się opuszczony w Kościele Świętym, nawet gdyby był niewiernym Samarytaninem, Synem Marnotrawnym co opuścił Dom Ojca swego. Ale dziś w zorganizowanym społeczeństwie nakazem chwili wręcz jest przygarniać wszystkich do naszej Wspólnoty, bez względu na pochodzenie, język, kulturę a nawet wyznanie.

Tak wiele pracy jest przed nami! Sprawiedliwość i Chreścijański obowiązek wymaga dawać pracę i dzielić jej owoce, mnożyć za przykładem Jezusa Chrystusa chleb i wino.

Praca czyni człowieka wolnym. Praca czyni wolnym!
Sześć dni będziesz pracował a siódmego dnia świętował, jak nas wieodą Słowa Boga Wszechmogącego. Amen.

Ojciec Święty

krowa

Janek ma już drabine.
Co za Człowiek! https://www.youtube.com/watch?v=L-qXaIKYWp8

inZynierja · Gość