ŚFiNiA

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Skośność, która złości

Niesymetryczność relacji między świeckimi a Kościołem instytucjonalnym jest nam bowiem bardzo często przypominana – wszyscy już chyba wiemy (zadbał o to były przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski), że zbuntowany człowiek świecki pełni w Kościele funkcję „ogona”, którego biskupowi „nie wypada” słuchać. Każdy lub prawie każdy z nas spotkał się w Kościele z proboszczem czy wikarym, który nie omieszkał przypomnieć nam, gdzie jest nasze miejsce.

Ten rodzaj chorej skośności, przez lata podlewany kościelną kulturą klerykalną, wciąż ma się w naszej wspólnocie bardzo dobrze. Spodziewam się zresztą, że nie dotyczy ona jedynie świeckich, ale też „zwykłych” duchownych, stojących na tej drabinie feudalnej prawie tak nisko jak my.

Nic więc dziwnego, że kiedy stykamy się z metaforą, która ponownie podkreśla wspomnianą niesymetryczność, aktywują się w nas (pozwalam sobie na liczbę mnogą po przeczytaniu komentarzy do tekstu autora na FB „Więzi”) mechanizmy obronne. Ponieważ złości jest w nas ogrom, mechanizmy te są bardzo silne – na tyle, że w wielu z nas tak bardzo zwróciły uwagę na metaforę nastolatka, że mieliśmy kłopot z dostrzeżeniem pozostałych tez stawianych w tekście (mi samej, jak już wspomniałam, udało się to po trzykrotnej lekturze i spotkaniu z własnymi emocjami).