ŚFiNiA

Piotr Rokubungi

Zapraszam do próby odpowiedzi na tytułowe pytanie tego wątku osoby, które mają możliwość pisania na moim blogu. Sądzę, że osoby te są na tyle inteligentne, rozumne, iż zagadnienie to nie wymaga wyjaśnień dla nich. A jest to zagadnienie, które najbardziej mnie nurtuje ostatnio, a na które raczej nie potrafię znaleźć jednoznacznej odpowiedzi. Jednocześnie jest to jedna z najbardziej tajemniczych dla mnie i najmniej zrozumianych kwestii z Hipotezy Wszystkiego, która szczególnie silny związek ma z problematyką z wątku "Czym jest psychika?".
Jako króciutki komentarz do zagadnienia dodam tylko, iż wydaje się, że istota ludzka jest po prostu jednym z mechanizmów, zjawisk strukturalno-funkcjonalnych [O związkach i "utożsamianiu" formy oraz funkcji prawdopodobnie będę jeszcze pisał w innym temacie.] Rzeczywistości, Natury; i większość z jej funkcji daje się zaimplementować do tzw. martwej natury, konkretnie do urządzeń, maszyn, robotów, szczególnie tych, z funkcjami A.I. Jednak wydaje się również, iż chyba jedynym, co [jeszcze?] różni podmioty od przedmiotów jest zdolność tych pierwszych do odczuwania emocji. Co prawda można robotowi stworzyć możliwości takiego "zachowania", takiej ekspresji behawioralnej, żeby prezentował oznaki wskazujące na to- wedle ludzkich, zwierzęcych wzorców ekspresji emocji- iż jakoby jest radosny albo smutny, albo poważny, albo zirytowany i t. d.; tylko, czy takowy robot ODCZUWA te stany emocjonalne "sam w sobie"?? Przypuszczam, że nie, a nawet jeśli, to zupełnie na innym "poziomie", niż istota ludzka. Myślę iż raczej w tym kryje się zagadka psyche, jaźni, duszy, bardziej, niż w samoświadomości typu "wiem, że wiem"; chociaż jedno z drugim się łączy w pewnym stopniu, w pewien- nieco pokrętny i nie tak prosty, jak zdaje się to prezentować np. wujzboj- sposób...

Dyskurs

Obecna

Zaraz drogi Piotrze odpiszę ale pozwolisz, że zrobię sobie cappuccino i Cię, przynajmniej wirtualnie poczęstuje. Inteligencja serca jest nieomylna - nie odczuwałam emocji leku, że nie będę w stanie tutaj napisać

Piotr Rokubungi

Dyskurs, ostrzegam cię i weź to na poważnie: Jeszcze kilka takich nieistotnych, niezwiązanych z tematem bzdetów napiszesz na moim blogu i cię zbanuję stąd! Miarkuj się kobieto!

Dyskurs

Piotr Rokubungi

Dyskurs

Piotr Rokubungi

@ Dyskurs: Jak zazwyczaj twoja odpowiedź raczej obok tematu, niż na temat. I na jakiej podstawie tak kategorycznie uważasz, że "nie"?

Dyskurs

Na jakiej podstawie? Galopującego rozwoju nauki, która udowodniła, że nasze emocje to czasowniki czyli dynamiczne procesy unikalne dla każdego. To może być śmieszne w Polsce czy nawet wyszydzane, ale u nas "pcha" się z nomenklatury akademickiej do nomenklatury powszechnej jak jeszcze niedawno słowo quantum. Równocześnie z galopującym rozwojem biologii molekularnej i neurochemii człowieka, nie widzę jeszcze możliwości technologicznych aby jak piszesz "zaimplementować" emocje maszynie, bo emocje to nie proteza dentystyczna do żucia lecz dynamiczna energia człowieka przywoływana ad hoc na potrzeby miejsca i chwili w zależności od subiektywnej percepcji człowieka, zawartości jej/jego podświadomości i czynnika otoczenia, ktorym jest wszystko. To orgomna i abstakcyjna współpraca wielu czasowników/procesów ludzkich i nie tylko a myśmy dopiero "podrapali" wierzchołek góry lodowej. Tak więc Hollywood, "Bicentennial Man" (1999) i wszczepienie maszynie centralnego systemu nerwowego ze słowami" "Welcome to the human condition." to świetna etnertainment/rozrywka, ale latwiej nakręcić taki film w studio niż wykonać eksperyment w zmiennej rzeczywistosci. Dlaczego? Bo rozwój nauki o życiu człowieka goni szybciej niż możliwości technologiczne aby dokonywać jakiejkolwiek replikacji dynamicznych procesów w systemie otwartym.Popatrz na siebie i na mnie w kontekście tej dyskusji. Ty redukujesz, (id est, "piszesz obok") a ja piszę holistycznie i staram się przez cytat uzwierciedlic jak różni się tylko 2 ludzi w "emotowaniu" (to ten nasz czasownik a konkretnie bezokolicznik to emote. Z jakiego punktu ma się to "implementowanie" emocji maszynie zacząć? Bo człowiek do używania emocji używa przede wszystkim serca. No dobrze, można ewentualnie skonstruować maszynie coś w rodzaju ludzkiego serca, tylko jak umieścisz tam arterie, które będą tworzyć ten sercowy system nerwowy jako organu ale z referencja do całości organizmu czlowieka i jego otoczenia, systemu nerwowego żołądka, etc. w referencji do centralengo systemu nerwowego, mozgu, etc. To już niech lepiej Jasiek się "prześpi" z Maryśką, w Polsce się przyrost naturalny poprawi, będzie 500 + PLN i będzie taniej w tym emotowaniu a spokojniej w "maszynowni" znanej u nas jako machine shop

wujzboj

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

Dyskurs

W aspekcie postrzegania różnic pomiędzy człowiekiem a innymi gatunkami debatowałam niedawno z Wujem Zbójem i Andy72. Mimo, iz moje zdanie diametralnie różni się od Wuja Zbója posiadamy "wspólny mianownik" i jest nim empatia do wszystkiego z przedmiotami codziennego użytku włącznie. Nie jest ani moją intencją ani obowiązkiem dokształcać Cię w aspekcie neruochemii. Napiszę krotko, człowiek XXI wieku, który jest świadomy tworzenia swojej rzeczywistości (w środowisku takich ludzki żyję), tworzy takie rzeczy zamiast mrzonki o "implementowaniu" emocji maszynie.

[link widoczny dla zalogowanych]

Ponieważ koszt tej "maszyny" to cena skromniutkiego i malutkiego domku w moim miescie, to czy nie warto się nad priorytetami człowieka XXI wieku świadomego tworzenia swojej rzeczywistości zastanowić? Pragniemy żyć dłużej, godnie a tym samy zdrowo.

Moja wieczorna wizyta u dentysty dzisiaj. Przyrząd z linku odczytuje tkankę kostna i łączna, i tworzy obraz mojej jamy ustnej w programie 3D i ustala jakiej wielkości i kształtu korona będzie przymocowana do abatment/ wkręt w kształcie grzybka przymocowany do słupka z tytanu. Następnie asystentka zaprasza mnie na poczekalnie na wodę, herbatę, lub kawę i za godzinkie najwyżej 2, dentysta instaluje koronę na abatment. $3 tysiące dolarów później jadę zadowolona do domu. Wiesz dlaczego tyle? Bo ubezpieczenie nie nadąża za technologią. Jest jeszcze na etapie odbitek w w metalowej formie wypelnionej masa. A maszyna musi się dentyście szybko zwrócić, bo jutro może być nowy typ. A dentysta musi być o pół kroku przed konkurencją. Więc z praktycznego punktu widzenia i rozmiaru populacji Baby Boomers w USA i jej potrzeb, nikt przy zdrowych zmysłach nie będzie inwestował w badania nad potencjalnym "implementowaniem" emocji maszynom.

wujzboj

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

Zanim odpiszę wujowizbojowi, to od siebie dodam teraz bardzo istotne rzeczy w poruszanej tu kwestii: Mianowicie ostanie moje przemyślenia doprowadziły mnie do następujących wniosków: O czym jakoś zapomniałem napisać w poprzednim moim wpisie w tym temacie, iż zachodzą tak silne zależności pomiędzy obiektami, a ich funkcjami, "zachowaniami", ponieważ -przede wszystkim- obiekty, to zjawiska, procesy, tak samo, jak funkcje; czyli- o czym dawno wywnioskowałem- wszystko [co będzli] jest zjawiskami, fenomenami, a te JEDNOCZEŚNIE są działaniami, funkcjami, procesami, jak i są postrzegane, jako obiekty [byty również(?)]. Dalej: Każdy tzw. nośnik informacji jest również informacją sam w sobie; ponieważ każdy fenomen, to informacja. Tylko, czy byłoby słuszne domniemywać, iż każde zjawisko względem innych i "na odwrót" jest właśnie również informacją? Czy z informacjami mamy do czynienia dopiero, gdy z pozostałymi fenomenami oddziałuje takie konkretnie zjawisko, jak świadomość [człowieka]? Teraz- niejako odrobinę wracając w rozumowaniu: Nie doznajemy, nie znamy takich informacji, które nie byłyby jednocześnie zjawiskami. Prawdopodobnie jest to niemożliwe nawet choćby ze względu na wewnętrzną sprzeczność, która by wówczas powstawała: Brak informacji, to brak rozróżnialności, odróżnialności [stanów], a to cechy nie fenomenów, czyli zjawisk, lecz raczej noumenów, czyli braku zróżnicowanych stanów energetycznych, braku sił, oddziaływań, "napięć". Z ostatniej "wytłuszczonej" konstatacji wynika dalej, iż nawet samoświadomość, jeśli tylko traktować ją- a chyba jest to słuszne, zgodne z własną empirią podejście- jak "zbiorowisko" danych, informacji, pamięci, powinna być również zjawiskiem; może jakiegoś szczególnego, wyjątkowego rodzaju fenomenem, ale jednak zjawiskiem. A zatem jakąś formą energii. [Wielu ludzi podobnie to postrzega i nazywa, jak np. energią psi, duchową, mentalną, i t. p.] Ponieważ- co chyba dość oczywiste- każde zjawisko, proces, obiekt jest formą energii, inaczej oddziaływaniem, "relacją". A więc w tym miejscu dochodzimy do konkluzji, że skoro psychika, a szczególnie samoświadomość byłaby zjawiskiem, to jakim; jakiego rodzaju to energia i jak ją zaobserwować fizycznie? Głównie do tego właśnie zmierzałem w wątku "Czym jest psychika?";i być może, że go jeszcze rozwinę kiedyś. A więc, jak "naukowo obejrzeć" to zjawisko, tę energię funkcjonujące, jako samoświadomość? Tylko tutaj wyłania się problem, zagadka być może nie do rozwikłania: Skoro informacje są tym, co się wie, zna [w odróżnieniu od danych, które mogą być postrzegane, lecz nie (roz)poznane- ale to tylko na marginesie tego tematu], a SAMOŚWIADOMOŚĆ JEST TYM, CO/KTO(?) WIE, ŻE WIE, niejako "końcowym, ostatecznym być może, a nawet możliwe, iż jedynym odbiornikiem", to czy czasami nie jest ona jednak czymś tak odmiennym od informacji, które odbiera i "odczytuje, rozumie, interpretuje", czyli odmiennym od całej reszty zjawisk [doznawanych przez nią], iż może stanowi "zbiornik", "odbiornik", "zwierciadło" dla informacji do niej docierających z fizykalnych form, zjawisk, lecz sama nie jest "nośnikiem" tych informacji- co by sugerowało, jak wcześniej napisałem, iż jest po prostu jednym ze zjawisk, z form energii jednak fizycznej [bo psychiczna też może być fizyczna]- a czymś, z czym rozumowanie ludzkie się jeszcze nie zetknęło, chociaż przecież człowiek, osoba ludzka, to właśnie również samoświadomość, czymś tak odmiennym i tajemniczym, że jakoby niepojętym, niepojmowalnym "bogiem"?.. Może to jest tak, że podmiot jest zdolny poznawać to, co wokoło niego, "na zewnątrz" jakoby, lecz nie ma możliwości badania samego siebie, "wejrzenia" w siebie, bo..? No właśnie- co by musiało zajść, by samoświadomość człowieka "zrozumiała", czym jest? A może- jakoby paradoksalnie- o czym zresztą pisywałem wcześniej, jest tak, że nie ma czegoś takiego, jak podmiot, iż to tylko zbiór informacji, "odbita Rzeczywistość", który sam w sobie nie zachodzi, nie będzli? Może nie potrafimy zrozumieć, czym jest samoświadomość, bo czegoś takiego nie ma, nie będzli? Może to tylko złudzenie- największe złudzenie, że jestem "ja", a reszta, to "moje wytwory wyobraźni", podczas, gdy jest odwrotnie: to będzląca Rzeczywistość sprawia, że maszyna usiłująca we wszystkim znaleźć relacje, powiązania, sens- czyli osoba ludzka, jej rozum, a przede wszystkim samoświadomość, poprzez samo to, iż funkcjonuje tworzy we własnej wyobraźni, świadomości "obraz", obiekt, nazywany "ja", ego- który jednak nie jest żadnym zjawiskiem będzlącym, a raczej "urojeniem"?? :think:

Piotr Rokubungi

@ wujzboj: Takie rozumowanie, wnioskowanie, jakie przedstawiłeś w powyższym twoim wpisie tu może być całkowicie błędne...
A solipsyzm już jakiś czas temu obaliłem, nie tylko w wątku "Wyśmianie kretynizmu solipsyzmu.".

JanelleL.

Piotr Rokubungi

JanelleL.

Piotr Rokubungi

Dyskurs

Tylko gdzie, jak Nadobna JanelleL. "kanciape" zaryglowala

JanelleL.

Wolę określenie "pakamera" ;-P

..np. zabita dechami :wink:

Przerwa techniczno-re.generacyjna z niewiadomych mi do końca przyczyn. Stan ulegnie zmianie, nie wiem jeszcze kiedy, ale z całą pewnością ulegnie.

Piotr Rokubungi

Proszę panie baby o niezaśmiecanie tego wątku pierdółkami. ;-P

Dyskurs

JanelleL.

Ano ..raczkiem :pidu: