ŚFiNiA

Mirosław Galczak

Przykro mi bardzo, że nie wywiązałem się ze zobowiązania w poście o powstaniu. warszawskim. Co prawda to ukazywałem się z komentarzami na innych wątkach. Powód jest nie ciągle ten sam: wiek, stan zdrowia no i oczywiście klimat: ciągłe zmiany ciśnienia i temperatur.
Natomiast jest o czym pisać zarówno o naszych wydarzeniach krajowych jak i i międzynarodowych..
Ponieważ sierpień jest równocześnie rocznicą strajków czyli rozpoczęciem walki o naszą "wolność" , więc zamieszczam znaleziony w moim archiwum tekst pana Aleksandra Małachowskiego u którego byłem członkiem kierowanego przez Niego Zarządu Krajowego UP. Oto poniżej ten tekst:

: "Oszukaliśmy naród
Cokolwiek mamy na swoje usprawiedliwienie, to jedno musimy mieć – odwagę powiedzieć publicznie, głośno i wyraźnie: oszukaliśmy naród. Taka refleksja zaświtała mi w głowie, gdy patrzyłem przez kilka kolejnych dni na pokazywane przez telewizję obrazy pracowniczych pochodów, maszerujących pod sztandarami „Solidarności” w proteście przeciwko skutkom łajdackiej prywatyzacji lub też postępującej likwidacji zakładów pracy, co dla nowych dziesiątków tysięcy polskich rodzin oznacza wstąpienie do swoistego piekła biedy i poniżenia bezrobociem. Bezrobocie bowiem to nie tylko kłopoty z utrzymaniem rodziny, ale także – a może przede wszystkim – wielka katastrofa życiowych aspiracji. Bezrobotny staje się zarazem kimś niepotrzebnym. Doświadczałem tego w życiu, kiedy wywalono mnie z asystentury na uniwersytecie i nikt nie chciał mi dać pracy, bo byłem trefny. Nie trwało to długo. Znalazłem niezłe wyjście, ale dobrze pamiętam tę swoją niepotrzebność, o tyle łatwiejszą do zniesienia niż dzisiejsze zbędności życiowe, że powodem był mój sprzeciw wobec żądania zapisania się do ZMP, czyli jakaś racja natury moralnej.
Włączenie się w ruch solidarnościowy – czy nawet, jak to było ze mną, współudział w organizacji ważnego ogniwa tego związku – dało wielu z nas sporo korzyści życiowych. Poszliśmy, co prawda, po kilku trudnych latach w posły i na długo nasze drogi życiowe nabrały rumieńców. Razem z nimi zostaliśmy niejako automatycznie obarczeni odpowiedzialnością za dalszy los kraju, który – mówmy prawdę - dla setek tysięcy rodzin okazał się wielką katastrofą. My, ludzie zajmujący kierownicze stanowiska w „Solidarności”, co niejako automatycznie dawało nam ważną pozycje we władzach kraju, rozwinęliśmy miraż państwa łatwej szczęśliwości. Wyklinaliśmy komunę i obiecywaliśmy ludziom znaczną i szybką poprawę egzystencji. Nigdy to się nie sprawdziło. Miliony doznały pogorszenia losu.
Miałem, nie wiem, czy tyle szczęścia, czy rozumu, że bardzo szybko dostrzegłem złe strony prowadzonej transformacji. Zacząłem głosić hasło sprzeciwu wobec „reformy przez ruinę”. W otoczeniu neofitów, wyznawców liberalnej drogi przekształceniowej patrzono na mnie krzywo, nieraz wręcz wrogo, ale to mnie nie usprawiedliwiało. Należało już wtedy, gdy dostrzegłem tę rujnującą kraj cechę nadchodzącego upadku, zacząć czynnie protestować. Jak? Choćby położyć się na schodach w sejmie i zacząć głodówkę, a może w jakiś inny skuteczny sposób zacząć gromadzić wokół siebie szeregi protestujących. Wszak byłem wpierw posłem, potem nawet wicemarszałkiem. Niestety, bałem się. Nie osobistych kłopotów, gdyż byłem do nich przyzwyczajony, ale tego, że źle oceniam sytuację. Jeśli tylu współtworzących ze mną ruch solidarnościowy godziło się na te objawy nazywane przeze mnie „reformą przez ruinę”, to może moje myślenie było wadliwe? Wszak nie byłem ekonomistą, lecz tylko pisarzem reportażystą z prawniczą wiedzą, nie dającą podstaw do samodzielnej oceny zjawisk zachodzących w gospodarce. Dziś wiem, jaki błąd został przez nas wszystkich, ludzi „Solidarności”, popełniony. Nie wolno było zawierzyć losów Polski doradcom w prowadzeniu przemian, wywodzącym się z liberalnej szkoły ekonomicznej, dobrej dla krajów od dawna kapitalistycznych. Przytoczę jedno zdarzenie, które już zresztą przed wielu laty opisywałem, ale powtórzę. Na jednej z narad zapytałem speca od prywatyzacji, czy jego resortowi nie przeszkadza w działaniu fakt, iż dawne przedsiębiorstwa socjalistyczne są kupowane za pieniądze kradzione lub mające podejrzany rodowód z jakiegoś przekrętu. Usłyszałem w odpowiedzi zdanie jak z kryminalnej powieści: kradzione czy pochodzące z przekrętu, to nieważne, aby tylko był właściciel.
Ta odpowiedź wysokiego rangą urzędnika prywatyzacyjnego ukazywała wyraźnie, jaki będzie kierunek przemian i co przyniesie. Ale to wiem dzisiaj. Wówczas uznałem tę odzywkę za skandal i raczej domagałem się ukarania faceta gadającego głupoty. Nikt jednak nie chciał go ukarać. On bowiem nie gadał głupstw, lecz prezentował urzędową ideologię.
Próbowałem w kilka osób, takich jak Jan Józef Lipski, Ryszard Bugaj, Zbyszek Bujak, Karol Modzelewski, ja i kilku innych bliskich myślowej formacji socjaldemokratycznej, zorganizować siłę sprzeciwu.- Unię Pracy. Niestety, Lipski szybko umarł, Modzelewski wycofał się do nauki, Bugaj fruwał w obłokach, a nasza koncepcja, lansowana głównie przez Bugaja, że istnieją w Polsce dwa lewicowe elektoraty, ten prawdziwy – jakby socjalistyczny – i ten skażony komunizmem, tworzący późniejsze SLD, szybko ujawniła swą całkowitą błędność. W grupie kierującej Unią Pracy byłem jedynym niewierzącym w tę dwoistość lewicowego elektoratu. W wyborach 1997 r. ponieśliśmy druzgocącą klęskę, chociaż ja sam zdobyłem wystarczającą ilość głosów, by trafić do Sejmu, lecz Unia Pracy przegrała. Miałem rację i mam ja do dzisiaj. Istnieje w Polsce tylko jeden lewicowy elektorat. Ten, co dał podstawę do utworzenia zaprojektowanej przeze mnie i zrealizowanej rządzącej obecnie koalicji SLD-UP.
Niestety, SLD był także mocno przesiąknięty koncepcją przeprowadzenia w Polsce transformacji gospodarczej i ustrojowej na zasadach, jakich czołowi politycy tej formacji nałykali się w trakcie pobytów stypendialnych na amerykańskich uniwersytetach, gdzie uwierzyli, że taka neoliberalna konieczność ekonomiczna może być dla Polski korzystna. Zatem – jak widać – nie było w Polsce sił naukowych ani politycznych, zdolnych do poszukiwania własnej drogi transformacyjnej. Wysprzedano w obce ręce duży spadek po PRL, wprowadzono mocno kaleki kapitalizm, zrujnowano spółdzielczość, zlikwidowano setki, jeśli nie tysiące państwowych zakładów pracy, zafundowano Polsce wielomilionową armię bezrobotnych i nędzę w setkach tysięcy rodzin. Nie takie były oczekiwania sierpniowe rodzącej się „Solidarności”, nie dla takich rozwiązań niepodległościowa rewolucja robotnicza obdarzyła nas zaufaniem i powierzyła nam władzę. Polsce potrzebna była własna, oparta na zdrowym rozsądku, koncepcja zmiany ustrojowej i gospodarczej. Przejmując władzę staliśmy się odpowiedzialni za los Polski, który – co uparcie powtarzam - dla setek tysięcy polskich rodzin okazał się zgubny, choć co innego obiecywaliśmy ludziom. Nie da się ukryć: oszukaliśmy naród! Na tym naszym oszukańczym działaniu zbijają teraz kapitał wyborczy groźni dla przyszłości kraju, cyniczni, polityczni cwaniacy, lansujący populistyczne obietnice, warte tyle samo, ile nasze osiągnięcia w upowszechnianiu biedy

Jestem przekonany, że pan Aleksander wybaczy mi wykorzystanie drobnej części Jego publikacji

Komandor · Gość

Takich wyznań byłych ludzi Solidarności jest więcej, ale nawet dzisiaj giną one zatupywane przez neoliberalne elity gaikowe, media itp

Adriatyk

Ty Komandorze wespół z Galczakiem, uwarzcie, iż ludziom, którzy są odpowiedzialni za ograbienie milionów swoimi działaniami, jeżeli przyznają się do swojej winy, to na grobach tych zamordowanych ich działaniami, winniśmy tym skruszonym, którzy ich zamordowali okazywać szacunek, a ja, chamskie bydlę, uważam, że należy ich zasypać żywcem w dołach z wapnem wespół z wami apologetami tych zbrodniarzy.

Taki szlachetny Modzelewski, tyle i tak głośno miał do wykrzyczenia o strasznym PRL-u, a już o cudownym planie Balcerowicza, któryego nie uważał za cudowny, nie krzyczał głośno, a jak to piszecie humanizmu pełni, oddał się nauce i milczał, już nie rozdzierał koszuli, jak za zbrodnie PRL-u.

Dla wszystkich was, kurew, mam jedno miejsce – doły z wapnem.

Gość

Adriatyk

PS. Kiedy ja, czy ktokolwiek weźmie kredyt na inwestycję i inwestycja nie wypali, a przyjdzie komornik i powiemy mu, że popełniłyśmy błąd, to komornik ma te nasze szlachetne przyznanie się do winy w dupie i zabiera wszystko, a często kończy się to zabraniem i życia, szlachetne kurwy.

Adriatyk

Semele

Pracuję z bezrobotnymi i ludźmi 50+.
Niektorzy z nich będą mieli emerytury dzięki pracy w PRL. Policzono im kapitał początkowy.
Po reformie Balcerowicza wielu zaczęło pracować na czarno. Bo pracodawcy prywaciarze twierdzili, że nie mają na ZUS. Sami mieli niezłe bryki i dzieci na studiach za granicami Polski. Jednak aby oplacic ZUS za pracownika nie starczyło. Tak jest i dzisiaj. Albo na czarno albo w UK..To UK niedługo się skonczy..

Gość

Adriatyk

PS. Nie chwaląc się, w sierpniu tego roku, właśnie tak skończył ochroniarz na dyskotece, który dla poprawności politycznej stanął w obronie genera, który oblał mnie piwem. A kiedy właściciel dyskoteki dowiedział się, kto wpierdol spuścił jego ochroniarzowi, to bardzo starał się w poszukiwaniu dojścia do mnie, aby mnie za tę niegrzeczność ochroniarza bardzo przeprosić.

Gość

oj jo joj

to do mnie

?

Adriatyk

Adriatyk

Gość

wiesz Adasiu, nie sądziłem ze takim pajacem jesteś

Adriatyk

Ano niestety, na nic więcej, poza pajacowaniem, mnie nie stać i to jest bardzo przykre. Ja już pozostanę pajacem, a wy owcami prowadzonymi w przepaść.

Gość

tylko nie wiem skąd przypuszczenie, że co do oceny, całych tych przemian ustrojowych, się z tobą nie zgadzam - zgadzam się, tylko barany - myślę - same sobie na to zasłużyły - nie sądzisz?

Adriatyk

Gość

dobry pasterz to jest w niebie, a jak wolą sobie jakiś bożków stwarzać i im hołdy składać i ... ich wolna wola

Mirosław Galczak

Panie Barycki !
Czego się pan czepiasz stopnia komandorskiego. Wszystkie szkoły oficerskiej jej absolwent otrzymywał pierwszy stopień oficerski pod porucznika. Te studia były o wiele, wiele cięższe jak studia na uczelniach cywilnych
Między awansami na wyższe stopnie oficer musiał odsłużyć określoną ilość lat i i zwiększyć swoją wiedzę i doświadczenie.

krowa

krowa

PS

Galczak, wy do mnie macie się zwracać panie majorze. Jestem majorem samozwańczym i ten komandor z NIE powinien to pamiętać. Powtarzam, jestem majorem i nawet generała wojska polskiego mam w dupie i mogę niechcąco pozbawić życia jak mi wejdzie w drogę.

janek i wzgórza · Gość

krowa

krowa

Adriatyk

Adriatyk