ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Skąd bierze się zło?
- Powiedziałbym, że najbardziej z ignorancji, głupoty, pomieszanej z pragnieniem wywyższenia się. Problem w tym, że owo zło nawet...
nie ma czego wywyższać. Bo to, co zło chce wywyższyć, jest ułudą, czystym postulatem bez treści, hasełkiem bez pokrycia, nie ma trwałej formy, właściwie nie istnieje. Zło trochę ten fakt przeczuwa, więc próbuje to ukryć jeszcze większą buńczucznością, głośniej ogłaszając jak ważne jest to, co ono ma wywyższyć, choć owo coś puste, sprzeczne wewnętrznie, tego właściwie nie ma.

Dobro jest czymś dokładnie odwrotnym - jego istnienie jest głębokie, wewnętrzne, jest jak bijące źródło. Z dobra płynie moc i inspiracja, a do tego jest ono na tyle samo ze sobą zintegrowane, że nie dba o zewnętrzne potwierdzenia. Dlatego dobro nie musi zabiegać o wywyższenie, ono już samo jest wywyższone swoją spójnością i potęgą bytu. Dobro bez problemu się uniża. Czyni tak, gdyż ma tak potężne nadwyżki energii i wartości wewnętrznej, że odebranie mu na chwilę jakichś tam atrybutów nie tylko nie stanowi zagrożenia, lecz jest formą urozmaicenia, okazją do kolejnego sprawdzenia siebie. Dobro najwyższe w obliczu największych nawet gróźb, "z uśmiechem" odpowie: a zabierajcie sobie te wszystkie oznaki uznania dla mnie, poniżajcie mnie do woli, kombinujcie co tam chcecie przeciw mnie, bo ja i tak mam taki nadmiar mocy i wartości, że to nie ma najmniejszej szansy na zagrożenie mi, wręcz tylko potwierdzi to, iż moja wartość jest nieusuwalna.

Zło, choć buńczuczne i napastliwe, jest w istocie przerażone. Ono wie, że te jego rzekome wartości, na których opiera swoją przewagę, to atrapy i iluzje. Wie, albo przynjajmniej przeczuwa, że tam w nim w środku nic nie ma - tylko lęk i splątanie wewnętrzne. Więc jedyną strategią, jaka złu pozostała, to wmawianie sobie i innym, że owa ułuda jest rzeczywistością. Ale na koniec i tak sprawa się sypnie.

Michał Dyszyński

Czy zło ma bardziej naturę intelektu, czy naturę emocji?
Wg mnie takie czyste zło jest emocją. Z intelektem ma bardzo niewiele wspólnego. Zło jest bowiem bardziej chęcią, odczuciem - odrzuceniem, pogardą, złością, nienawiścią. To wszystko są emocje.
To jednak, niestety nie oznacza, iż uważam intelekt za dobry. Intelekt jest raczej OBOJĘTNY. A emocje nie są złe same w sobie, lecz
- jedne emocje są dobre
- inne emocje są złe.
Pewną formą zła jest też lekceważenie aspektów intelektualnych, choć inną formą zła jest przecenienie tych aspektów.

W innym wątku napisałem: