ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Dlaczego cierpimy emocjonalnie?... (myślę o cierpieniu długotrwałym, a nie incydentalnym)
- Ja uważam, że są tu dwa powody:
1. Powód pierwszy, bezpośredni jest taki, że nie potrafimy się zdystansować względem swoich negatywnych emocji, związanych z nieutulonymi pragnieniami, marzeniami, traumami.
2. Powód drugi jest taki, że... NIE CHCEMY się zdystansować od tych emocji, bo traktujemy je jako część nas, jako coś, co musi z nami być, a inaczej być nie może, bo wtedy bylibyśmy "nie my". Czyli w tym aspekcie przyczyna cierpienia jest to, Z CZYM SIĘ IDENTYFIKUJEMY.

Buddyści wskazywali chyba dość podobną przyczynę cierpienia. W sumie buddyzm jest ciekawy, zawiera naprawdę masę mądrych spostrzeżeń, tylko w jednym jest wg mnie nieznośny - w manierze enigmatycznego, jakby obliczonego na poniżanie odbiorców trybu wypowiedzi, powiązanego z domyślnym układem mistrz - adept. Tu mistrz "się nie wykaże", jeśli nie zbeszta swojego adepta, albo nie postawi sprawy na zasadzie: ja tu rzucam pięć słów do twoich przemyśleń, a ty - głupi adepcie - aspiruj, staraj się, bądź podporządkowany, bo jesteś w układzie ogólnego światopoglądowego kocenia. A kot przecież musi "mieć w cyc", musi znać swoje miejsce, więc nie bierze kubeł, szmatę i niech zapierdala (oczywiście trochę ubarwiam, ale chodzi o nakreślenie ogólne relacji osobowych). Mistrz rzuca zatem "wielką, niepojętą dla ignorantów, którymi oczywiście są wszyscy poza nim" myśl zawartą w genialnej frazie, zaś nieszczęśni adepci mają się kajać i poniżać, aby dostąpić w końcu, po iluś tam latach od swojego mistrza warunkowej akceptacji. Jak dla mnie jest to nie do przyjęcia, ten układ jest zbyt feudalny (choć chyba wiem, że wielu się on podoba, wielu uważa, że to właśnie tak powinno być).

Wracając zaś do samego powodu cierpienia psychicznego, którego przyczyna tkwi w niekontrolowanych mentalnie identyfikacjach i fiksacjach, to chyba tu mamy problem z pewną postacią RÓWNOWAGI POMIĘDZY ASPEKTEM SPONTANICZNYM, NIEKONTROLOWANYM, A TYM UŚWIADOMIONYM INTELEKTUALNYM. Dlaczego z czymś identyfikujemy, a z czymś innym nie?... Dlaczego coś nam się tak wciska do świadomości, tak nas drąży i gnębi, że nie potrafimy prawie nic z tym zrobić?...
Skąd się to bierze?...
Jest taki ciekawy fragment Biblii: