ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Wiele z niedogadań, różnic podejścia między mną, a licznymi moimi oponentami w dyskusjach bierze się z pewnej mojej osobistej ambicji: pragnę mieć mentalną kontrolę nad tym, w jaki sposób i z czego wyciągam swoje wnioski, unikając wnioskowania automatycznego, bezwiednego, z nieświadomie uznawanych założeń.

Tam, gdzie wielu z moich oponentów zostawi wnioskowanie na etapie: tu dalej już nie stawiajmy pytań, bo "oczywiste jest", ze to musi tak właśnie być, ja dokładnie o tę (rzekomą wg mnie) "oczywistość" postawię swoje twarde pytania: CZYM ona jest, SKĄD SIĘ BIERZE, jakie są jej ALTERNATYWY?
Dopiero określając sobie (też nieostatecznie, ale w jakimś tam stopniu) odpowiedzi na owe pytania, zaliczam sobie mój minimalny poziom wejścia w problem tam, gdzie mój oponent poprzestał na stwierdzeniu "oczywistości".