ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Ta słynna fraza z historycznego listu biskupów polskich do biskupów niemieckich, będąca właściwie innym sformułowaniem fragmentu modlitwy "Ojcze nasz", wydaje mi się jednym z najpiękniejszych sformułowań budujących świadomość. Dziś uważam, że właściwie to chyba trochę po to w ogóle żyjemy, aby sobie uświadamiać znaczenie powiązanej z nią myśli.
Dlatego sam staram się przebaczać. Nie zawsze wychodzi, ale jeśli się doda do samej chęci przebaczania jakąś formą analizy własnego życia, jakieś uświadamianie sobie, co samemu się sknociło w kontekście kontaktów z ludźmi, to owo nakłanianie się do przebaczenia przychodzi łatwiej. Chyba tak właśnie przebaczanie wychodzi najskuteczniej, gdy zacznie się dostrzegać własne błędy. Ale tu jest ta dość podstawowa zagwozdka, którą pewnie można by określić "matką wszelkiej głupoty i wszelkiej pychy" (co często na jedno wychodzi) - CHCIEĆ DOSTRZEGAĆ!
Prawda jest taka, że dostrzeganie pewnych rzeczy jest niewygodne, czasem niesamowicie trudne. Wszelką naprawę życia i tak trzeba zacząć od reformy tego podstawowego narzędzia mysli DOSTRZEGANIA W PRAWDZIE, czyli nie fałszowania percepcji nastawieniem, założeniami. Choć oczywiście całkiem bez nastawienia się nie da - to byłaby ułuda. Można jednak nastawić się na węższy, albo szerszy zakres spostrzeżeń, można być totalnym dupkiem i głupkiem, który dostrzega tylko to, co mu wygodne, ale można też starać się poszerzać horyzont odbioru świata i siebie.
Kiedyś łatwiej oceniałem ludzi, wydawało mi się, że wiem, co jest przyczyną ludzkich niewłaściwych zachowań - tzn. wystarczyły mi takie słowa - schematy jak: głupota, bycie złym człowiekiem, zła wola. Dziś takie określenia traktuję najczęściej jako objaw uproszczonego myślenia ze strony tego kto jest zastosował.
Sporo mi pomogło to, że sam "dostałem po kulach". Nie raz byłem oskarżany o różne rzeczy, czasem intencje, które były ode mnie bardzo daleko. Jakoś sporo spotykałem ludzi, którzy zawsze "wiedzieli lepiej" - byli przekonani, że ich rozumienie moich motywów jest pewne i ostateczne. Tacy ludzie łatwo oskarżają - bo skoro się "nie mylą", zaś z ich oceny wynika jasny ogląd sytuacji, to oskarżać "mają prawo". Patrząc na tych ludzi nauczyłem się, aby z dystansem podchodzić do moich ocen innych. Nawet trochę sobie "przyrzekłem", aby ostatecznie nie oceniać innych tak do końca, aby być otwartym na inne opcje, słuchać co mi mówią, szukać głębszego zrozumienia. Dziś już nie wiem nawet kto jest "lepszy" czy ktoś, kto w życiu świetnie sobie radzi, nie popełnia większych błędów, nawet nie ma znaczących win, czy ktoś inny, kto jest ciągle w kłopotach, a do tego niejeden grzech ma na sumieniu. Ale czy wiem jaki był punkt startowy tych ludzi?... Co innego jest wychować się w rodzinie normalnej, kochającej, a co innego w dysfunkcyjnej, patologicznej; inaczej buduje się obraz świata mając wsparcie mocnego neurologicznie układu nerwowego, pozwalającego uzyskiwać skupienie, skutecznie separować bodźce, a co innego funkcjonować w neurologicznym szumie, gdy granice wrażeń się zacierają, gdy nie bardzo wiadomo co się kiedy odczuło, co się właściwie pomyślało Nie mam wiedzy i możliwości bycia doskonałym sędzią ludzi, którzy różnych wyborów dokonali - ani tych złych wyborów, ani tych dobrych.
Na początek tego wątku (mam nadzieję, że go pociągnę, ale może mi się to nie uda) chcę napisać o tym grzechu braku chęci rozumienia - osobowego cofnięcia zaufania.
O tym pisałem, o ludziach, którzy "wiedzą". Sam też kiedyś bardziej "wiedziałem", ale dziś, gdy mnie "napada" myśl w stylu: "to głupek, oczywistym jest, że trzeba go ocenić negatywnie", wtedy po prostu mówię sobie STOP - nie masz prawa do ocen. Znasz jego wszystkie motywy?...
Wiesz jakie cierpienia, problemy przechodził?...
Obowiązuje (mnie) teraz inna reguła - nawet jeśli ktoś coś nabroił, nawet jeśli mi coś zawinił, to prawem podstawowym jest PRZEBACZAĆ. Każda sytuacja, gdy przebacza się innym, daje prawo do tego, aby kiedyś przyjąć przebaczenie względem tego, co sam zawiniłem. I właściwie nic innego do takiego przebaczenia nie upoważnia.

Ale czy przebaczenie to to samo co zapomnienie?
W j. angielskim są na to podobne słowa: forgive i forget. Gdzieś jest w nich pewne podobieństwo znaczeniowe - przebaczyć oznacza jakieś usunięcie ze świadomości negatywnej pamięci o czyimś postępku. Ale jest tez dość podstawowa różnica - jest to tylko jakaś część, ta najbardziej blokująca relację interpersonalną. Reszta pozostaje.

Zła relacja między ludźmi, większość późniejszych win i błędów bierze się z tego braku szukania potrzeb, prawdy drugiej strony. Gdzieś wiem, że zawsze powinienem szukać tego usprawiedliwienia, zrozumienia. Wedle zasady "gdybyś wszystko zrozumiał, to byś wszystko wybaczył". Choć to jest takie trudne... :think:

Piotr Rokubungi

@ Michał D.:

Michał Dyszyński

Dyskurs

Ego się wydaje, że jest w stanie usunąć z pamięci negatywne czy destruktywne emocje. Niestety, one wrócą aby "ugryźć" w najmniej odpowiednim momencie. Ponieważ emocja "żyje" naturalnie około 90 sekund, wystarczy się jej z empatia "przyjrzeć" i stanie się cichym towarzyszem życia z której, jak i innych, czerpiemy Moc. Niech Moc będzie w Wami

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

Dyskurs

Taż pisałam, że "żyją" naturalnie około 90 sekund (neuronauka). Nie pisałam, że po "obróbce"

Michał Dyszyński

Dyskurs

W kontraście do Twojej opinii, Michał, strach zmniejsza się gdy z nim na spokojnie przebywamy. Intymność że strachem jest źródłem Mocy. Podobnie jest z każda konstrukcja mentalna, która w "obecności" (termin roboczy) empatii dla samego siebie rozpuszcza się i pozostajemy w nagim momencie chwili obecnej. Gdybyśmy byli w stanie tak funkcjonować cały czas, to byłby to synonim nieba z tradycji katolickiej.

Piotr Rokubungi

Dyskurs

Się robi, Piotr. Neuronaukowcy wywołają emocje na zadanie i zmierza rekacje w mózgu i w fizjologii komórkowej. Naturalnie, bez "dorzucania do pieca" emocja dla przykładu złości wyświetli się w mózgu w rejonie mózgu niższego (funkcje gadzia i emocjonalna), stworzą koktajl komórkowy jak adrenalina i pochodne który w mgnieniu oka przedostanie się do każdej komórki. Kwestia jest czy człowiek "dorzuci do pieca" i się będzie kontynuował "wnerwiać" (wówczas emocja gniewu wejdzie w stan chroniczny) czy skupi się na zwolnieniu oddechu, który naturalnie przekieruje mózg i fizjologię komórkową na stan odnowy komórkowej zamiast pogotowia komórkowego. To naturalny fizjologiczny mechanizm w jaki przetwarzamy emocje kiedy dokonujemy wyboru na jakie tory przejdzie - samodestrukcji/pogotowia komórkowego czy odbudowy komórkowej.

Piotr Rokubungi

Dyskurs

No dobrze, dobrze ... to znaczy, że jak Cię naukowcy "wnerwili" i zaczęło Ci szybciej bić serduszko żeby pompować krew do kończyn na sytuacje "walcz lub uciekaj" ale następnie polecili Ci oddychać wolno i głęboko, to mniej więcej za 90 sekund Twój mózg po wykonaniu "komendy" reset rozesłał do fozjologii serotoninę, endorfiny, i krew przepłynęła z powrotem do płatów czołowych i zaczęło tam więcej "świecić" - będzie?

Michał Dyszyński

Andy72

Dyskurs

Emocja jest nośnikiem energii. Niewspomagana mentacja, "umrze" (termin umowny) naturalnie w około 90 sekund. To neuronauka, zakładając pewne czynniki jak wywołanie bodźca a tym samym emocji i kierowanie jej na "tory" (termin umowny) umierania/obniżania częstotliwości energii, żeby system nerwowy nie reagował.

Fenomen, który omawiasz zaczyna się, jak każdy, od emocji/nośnika energii ale jest wspomagany programem zakodowanym w podświadomości (zapalnik) i odgrywany ad nauseam czyli "do mdłości" (metafora) może spowodować nerwice lękowe u osoby indywidualnej lub w grupie jeśli jej lider jest w stanie zindoktrynowac członków grupy do podobnych działań. Uczucie to elastyczny termin, bo uczucie głodu jest odczuwane na poziomie funkcji mózgu niższego - funkcji zachowawczej na autopilocie. "Chce mi się jeść" znaczy uczucie ssania w żołądku lub skurcze. Jakkolwiek uczucie odczuwania piękna spoglądając na kwiat róży to inny poziom świadomości.

Opiszę to w skrócie. Osoba funkcjonująca na niższych poziomach świadomości (< 200 na Mapie Świadomości Hawkins, 1995) po uderzeniu się w wielki palec u nogi o kamień idąc w sandale latem kopnie kamień i wyartykułuje jakieś nieparlamentarne słowo. Osoba o wysokim poziomie świadomości (dla przykładu mistycznej > 500 na Mapie Świadomości Hawkins, 1995) podniesie kamień i spyta siebie czego to "spotkanie" z kamieniem miało nauczyć.

Piotr Rokubungi

Dyskurs

Tak jest. Ponieważ naukowcy przebadali skończona liczbę osób z różnymi poziomami świadomości, stresu, etc. i aproksymowali, że średnio bierze 90 sekund na zresetowanie kontrastów projekcji i jej artefaktów fizjologicznych mózgu niższego i wyższego i ich maniefestacje i materializacje w fizjologii komórkowej człowieka. Ale dowiedli, że można BS szybko usunąć, no nie?

Piotr Rokubungi

Dyskurs

Żeby, na przykład, zdrowiej umrzeć

Piotr Rokubungi

WillGesenius/konto usunię