ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Dobro i zło, prawda vs fałsz nie są efektem jakiegoś prostego jednego intencjonalnego aktu. Ludzie miewają jak najlepsze intencje, tylko potem w samym działaniu "jakoś tak" wychodzi, że często w efekcie dzieje się dużo więcej zła, niż dobra. Oczywiście dobre intencje są też bardzo ważne, jednak naiwnością jest przekonanie, że one same zapewnią sukces i dobro. Problemem jest bowiem, że najlepsza intencja nie na wiele się zda, jeśli człowiekowi zabraknie
- rozwagi
- dokładności i krytycyzmu
- CIERPLIWOŚCI, która to wszystko jakoś ułoży w rozumie.

Problemem fundamentalnym etyki i poznania jest jakiś rodzaj niecierpliwości o silnym odcieniu życzeniowości. Dobra intencja w prostackim wydaniu jest bowiem niczym innym tylko oparciem się o życzeniowość w traktowaniu rozpoznań. Ta życzeniowość, która jest w istocie słabością i głupotą zaś bierze się z niecierpliwości, czyli z żądania, aby efekty były na już, a do tego były takimi, jakim teraz go potrafimy postrzegać, bez uwzględnienia aspektu pracy nad sobą, rozwoju, krytycznego spojrzenia na siebie i świat.

Te głupie fundamentalizmy i ortodoksje właśnie mają taki rodowód. Oto wyznawca ma na start dobrą intencję - oddać swoje życie Bogu, postępować dobrze i słusznie. Ale tę intencję realizuje w sposób naiwny, czyli właśnie NIECIERPLIWY, czyli BIORĄC NAJWYRAZISTSZE Z POJAWIAJĄCYCH SIĘ EMOCJI I POZÓR SPRAW ZA CEL I ISTOTĘ.
Wyrazistymi, bo instynktownymi emocjami są strach i dominacja. Więc naiwny, życzeniowy wyznawca "ubiera" całe swoje rozumowanie i rozpoznania właśnie w to, co posiada silną dawkę strachu, dominacji, a dalej władzy, przymusu wobec słabszych. Religie władzy nie są złe od początku. One na start mają dobre intencje i cel: sprawić, aby ludzie postępowali słusznie, aby ich droga życia prowadziła ku Bogu. Tylko, że przy niecierpliwości, przy braku dojrzałego potraktowania tego, jak wzrasta w człowieku dobro, pojawia się pokusa drogi na skróty, czyli wedle zasady: wszystko to już teraz wymusimy. Jak ktoś się opiera, to go postraszymy! Użyjemy wszelkich środków nacisku! W końcu cel jest taki słuszny!...
I mimowolnie ta cała "mentalna maszyneria" rozumowania o tym, jak czynić dobro, zaczyna się staczać w stronę filozofii władzy i gry pozorów.
Skupianie się na pozorach jest kluczowym elementem w tej układance. Na to, aby widzieć coś głębiej, szczerzej, z uwzględnieniem efektów długofalowych, efektów możliwych z dużym prawdopodobieństwem, choć może niekoniecznych i wielu innych, których nie da sie opisać prostą dyrektywą, niezbędna jest właśnie cierpliwość, dokładność umiar w osądach, ale tez i ciężka mentalna praca nad tym, aby się UCZYĆ, czyli aby BUDOWAĆ COŚ WIĘKSZEGO, BARDZIEJ ZŁOŻONEGO niż proste skupianie się na jednej intencji i głównej emocji.
Niecierpliwy epistemicznie wyznawca nie ma ochoty spojrzeć na to, że PODLEGA LICZNYM POKUSOM I POPEŁNIA BŁĘDY. Ta jego niecierpliwa życzeniowość w nim bowiem krzyczy: skup się na tym głównym, tym najważniejszym, maksymalizuj intencję osiągania, czyli bierz to, co teraz najbardziej widać, co najsilniej w tobie się mentalnie drze!
- Co wtedy wychodzi?...
Prostactwo reakcji i zachowań, apoteoza pozornych (choć niekiedy całkiem efektownych, bo pozór lubi efekciarstwo) celów, a ostatecznie działanie bardzo na krótką metę, często sprzeczne z długofalowym celem.
Właśnie ten długofalowy cel...
Proste zastanowienie się: o co nam bardziej chodzi w działaniu na ludzi, czy żeby się przestraszyli i będąc pod naszym silnym wpływem tu i teraz czegoś nie robili, albo coś wg mas pożądanego robili?...
Mając bardziej rozważne, długofalowe, kontrolujące życzeniową niecierpliwość spojrzenie na sprawy podpowie nam, że przecież wzrastanie w dobru jest formą poszukiwań, w których trzeba się otrzeć też o błąd, trzeba czasem dać czas na to, aby się dokonały w umysłach jakieś przemyślenia, spostrzeżenia.

Co ciekawe, także w Biblii właśnie o tym jest mowa:

Michał Dyszyński