ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Od jakiegoś czasu uważam, że pomiędzy relacjami wzajemnymi ludźmi, a istotą rzeczy jest bardzo wyrazista paralela. W szczególności dotyczy ona pojęcia negocjowalności.

Negocjacja czegoś pomiędzy ludźmi polega na tym, że strony posiadają jakiś zakres tego co nieprzekraczalne, ale też zakres negocjowalny - coś, w czym można coś ugrać, także w czymś ustąpić.
Obszar negocjowalny to obszar WSPÓLNY - przestrzeń kontaktu.

W mojej TOE byty istnieją - objawiają się niejako poprzez nieustanne negocjacje z innymi bytami.
Byt, który niczego nie negocjuje jest bytem wyizolowanym, "istnieje" niejako we własnym wszechświecie, czyli - w szerszym znaczeniu - istnienia mu właśnie brakuje. Istnienie pełne pojawia się dopiero wtedy, gdy byt może zaistnieć wobec innych bytów, dać wyraz siebie w jakiejś przestrzeni wspólnej - gdy negocjuje ze światem swój indywidualny kształt.

W dobrym układzie bytowania wzajemnego jest jak w dobrym małżeństwie - każda ze stron, choć nieraz ustępuje ze swego, to jednocześnie czuje się w pełni sobą. Ta przestrzeń negocjowalna nie zabiera osobom ich indywidualności i wartości, nie ogranicza, lecz - odwrotnie - rozszerza, dając szansę na rozwój i odzwierciedlenie swojej osobowości. W dobrym małżeństwie jest zatem jak w dobrym biznesie, jest układ: win - win.

Michał Dyszyński