ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jestem z upodobania tropicielem wszelkiego rodzaju złudzeń, oszustw, zakłamania, a także chwytów manipulacyjnych, nadużyć mechanizmów w dyskusjach. Co jakiś czas mam ochotę któryś z nich opisać, więc tworzę ten wątek.

Na start chciałbym zająć się manipulacją, która polega na probie "sprzedania" próby czegoś, samego pomysłu, albo tylko chęci rozwiązania czegoś jako gotowe rozwiązanie. Odmian tej manipulacji jest niezliczona ilość. W reklamie np. można zadeklarować, iż specyfik "jest stosowany w leczeniu chorób ....", choć np. wiadomo, że jest to bardzo mało skuteczna w tej roli substancja. Ale tradycyjnie, kiedyś się to stosowało, więc nawet to, że nieraz wciąż ów specyfik "jest stosowany" można uznać za prawdę. W uszach "jest stosowany" brzmi bardzo blisko intencji "jest stosowany z pełnym powodzeniem". Mało kto pomyśli sobie, że owo "stosowanie" to przebrzmiały przesąd.
Przypominam sobie też pewną moją dyskusję o Trybunale Konstytucyjnym, jaką prowadziłem z osobą z mojej rodziny. Przyznam, że "nie jestem fanem" owej instytucji Trybunału Konstytucyjnego. A już na pewno uważam za mało rozsądne dawanie tej instytucji tak wielkiej mocy blokującej, jak to teraz ma miejsce. Ale moi rozmówcy bardzo wierzyli, że taka instytucja zabezpieczy państwowość polską przez złym ustawodawstwem, bo przecież Trybunał "stwierdza zgodność z Konstytucją RP". Zapisać sobie oczywiście taką rolę zawsze można, a taki zapisany Trybunał zawsze może to, czy tamto "stwierdzić". Tylko, że to przecież nijak nie zabezpieczy całego tego układu przed przemożnymi naciskami politycznymi, które w przypadku tak silnych uprawnień w sposób oczywisty muszą się pojawić, z racji na to, że to się po prostu politycznie bardzo opłaca. Ale wiele osób zdaje się wierzyć, że ROLA ZADEKLAROWANA jest czymś niemal tożsamym z poprawnością tej roli działania.

Michał Dyszyński

Manipulacja na mnożenie wątpliwości.
Na tym świecie nie ma chyba prawie nic absolutnie pewnego (z wyjątkiem może tego, że aktualnie "coś" się nam jawi... niekoniecznie wiadomo co.). Jak już nie ma niczego, czego by się można było chwycić, aby zdyskredytować tezę oponenta, to zawsze można luźno mnożyć wątpliwości typu: a może się tu pomyliłeś w odbiorze informacji, a może w obliczeniach, a może ktoś tu oszukiwał, a może...
Jak tako inteligentny człowiek przecież sam wie, że takie pomyłki mogą się zdarzyć, nie trzeba mu o tym przypominać. I rozsądni ludzie nie przypominają o tym, co to wszyscy wiedzą. Jedynie ci, którzy nie mają (lepszych) argumentów w taki sposób - na luźne mnożenie potencjalnych wątpliwości, czy błędów - manipulują.