ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Zdolność do panowania nad emocjonalnością i bezwiednością ocen jest - w dłuższej perspektywie patrząc - warunkiem posiadania niezafałszowanego obrazu rzeczywistości. Moją tezą jest bowiem:
Nie da się mieć spójnego, wiarygodnego obrazu rzeczywistości, jeśli się niemal wszystko postrzega w skrajnej postaci ocen, czyli redukując zagadnienie do opowiedzenia się albo całkowicie "za", albo odwrotnie - przeciw.
Każdy skrajny (czyli też fanatyczny, bo fanatyzm jest zaprogramowaną skrajnością ocen w danej dziedzinie) sposób widzenia świata i sytuacji będzie po prostu fałszem, który objawi się prędzej czy później, a bardziej albo mniej spektakularny sposób. Z czego to wynika?...
- Wynika z to wielu przesłanek:
1. Informacje nie spływają z zasady do nas w sposób uporządkowany pod tym kątem, aby zawsze najpierw pojawiała się ta ich część, która sugeruje już gotową poprawną ocenę rzeczywistości. Wielokrotnie będzie tak, że ta pierwsza informacja o danej sprawie, jaką dostaniemy, będzie zdawkowa, nawet myląca, zaś w skrajnych przypadkach zafałszowana. Jeśli ktoś w takiej sytuacji stosuje regułę, iż musi wyrobić sobie zdanie o sprawie bardzo szybko, to wyrobi je sobie wadliwie.
2. To, co jest w opisie neutralne, pośrednie, uzupełnia rozumienie sprawy. Jeśli ktoś się zbyt silnie skupia na najbardziej wyrazistym aspekcie, to nawet samego tego aspektu nie rozumie poprawnie w całości, bo nie łączy go rozumowaniem z innymi aspektami. Skrajne rozumienie czegoś, to będzie w realnym zastosowaniu zafałszowane, bo skupione na niepełnym opisie rozumienie.
3. Skrajne traktowanie zagadnienia da się zrealizować jedynie tak, że się "selektywnie zapomina", pomija wszystko to, co by sugerowało ocenę przeciwną. A to jest sam a sobie mechanizm fałszujący.

Dobry osąd sprawy powstaje dopiero po uwzględnieniu WSZYSTKICH ISTOTNYCH DLA SPRAWY ASPEKTÓW.
Naukowe publikacje są z zasady formułowane w nieemocjonalny, bezstronny sposób. Jest tak właśnie dlatego, że w reżimie dochodzenia do prawdy obiektywnej, skrajność ocen jest z góry traktowana jako błąd.

Dlaczego jednak skrajność w ocenach jest tak powszechna?...
- Odpowiada za to ATAWISTYCZNY MECHANIZM, który jest związany ze sposobem, w jaki funkcjonują zwierzęta, po których odziedziczyliśmy biologiczną, instynktowną warstwę psychiki. Ten mechanizm jest przystosowany przede wszystkim do ochrony jednostki w warunkach twardej walki o byt, wobec zagrożeń ze strony środowiska. Skrajne, emocjonalne impulsy są tym, co w ogóle ma szansę wymusić na zwierzętach jakiekolwiek reakcje w pożądaną stronę. Gdyby impuls do działania był słaby, to by utonął w szumie innych bodźców. Dlatego zwierzęta mają z natury "podkręconą" reakcję emocjonalną - taka jest potrzebna, aby się przebiła przez bieżące bodźce, aby dała w ogóle efekt.
Jednak nie żyjemy już w buszu, mamy rozum, mamy jako tako uporządkowane życie w cywilizacji. Nie potrzebujemy już reagować tak jak zwierzęta na stepie, czy w buszu, bo nasze warunki życia się zmieniły w tę stronę, że teraz większe znaczenie ma zrównoważony, zbilansowany, precyzyjny osąd spraw, a nie tylko wymuszanie działań zaprogramowanych ewolucyjnie.

Michał Dyszyński · Wysłany: Pon 13:39, 17 Mar 2025 Temat postu:

Prawda wielkich teorii naukowych nie jest prawdą jednostkowych, emocjonalnych stwierdzeń. Wielkie intelektualne osiągnięcia ludzkości bardziej zasługują na określenie PRECYZYJNYCH, SPÓJNYCH SYSTEMÓW MYŚLI.
Taka teoria kwantów, która pozwala przewidywać z wielką dokładnością niezwykłe fenomeny materii, nie ma swojego jednego sztandarowego sformułowanie, jakiegoś zdania, które by tę teorię od razu budowało, było jej całościowym stwierdzeniem. Teoria kwantów (podobnie jak inne wielkie teorie fizyczne i matematyczne - np. teoria względności, fizyka statystyczna, teoria mnogości, rachunek różniczkowy i całkowy itp.) nie jest jakimś postawieniem "wielkiego intelektualnego monumentu", który by w całości zawarł w sobie istotę rozumienia spraw, lecz jest ZBIOREM SETEK WZAJEMNIE POWIĄZANYCH ZASAD - PROCEDUR. To jest SYSTEM ROZUMIENIA, a nie jedno stwierdzenie, którym co niektórzy chcieliby walić wrogów mentalnie po głowach. Taka teoria kwantów, teoria względności, czy inne teorie jest właściwie nawet zerojedynkowo...
nieocenialna!
Teoria naukowa ma setki, dokładniej to tysiące, aspektów - jednych lepszych, innych gorszych, w zależności od tego, o co pytamy, pod jakim kątem patrzymy. Tu nie ma czegoś takiego jak zasadna jedna całościowa ocena, która by rozstrzygała "to jest super, a tamto kompletnie do niczego".