ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jest taka toksyczna intelektualnie, nieskuteczna w sensie rozumienia metoda akceptacji dla tez - taka, gdzie się tezę tylko akceptuje, nie rozważając alternatyw.

Podobnie niektórzy (w religii) próbują traktować ideę wiary - jako uznanie jakiegoś stwierdzenia i tylko jego. Można by taką postawę określić jako "redukcję do czystego stwierdzenia".

Gdyby ideałem "uwierzenia w tezę", albo "zaakceptowania tezy" było tylko skupienie się na tej tezie, ignorując refleksję nad alternatywami, to najlepiej spełniałoby je podejście w stylu zadeklarowania: absolutnie akceptuję/wierzę, że X jest IU94.
Nie trzeba rozumieć czym jest X.
Nie trzeba mieć jakichkolwiek wyobrażeń na temat IU94.
Jest idealne wypełnienie postulatu zredukowania idei akceptacji/wiary do tego minimum, jakie daje samo stwierdzenie.
Co ciekawe, chyba jeszcze lepiej wypełnia ów postulat wiary/akceptacji nieeksplorującej alternatyw zadeklarowanie się za frazą w zupełnie niezrozumiałym języku - np. dla Europejczyka byłaby to akceptacja jakiejś frazy zapisanej znaczkami chińskimi. Wtedy już idealnie umysł nie będzie snuł żadnych alternatyw, żadnych rozumowań do owej "akceptowanej", albo "uwierzonej w nią" frazy.
Niektórzy tak właśnie próbują widzieć "prawdziwą wiarę" - jako opowiedzenie się po stronie czegoś, co przez umysł nie było rozważane, porównywane, tylko "przyjęte i już".

Może ktoś z tych zwolenników takiej "wiary" by się obruszył, że to nie o to mu chodzi, ale że przecież coś tam zawsze na temat frazy wiemy, coś rozumiemy. Ale przecież właśnie owo będące "już wiedzą", albo "już rozumieniem" wzięło się jednak z tego, iż coś tam umysłem z danym zagadnieniem kombinowaliśmy, z czymś to zróżnicowaliśmy, coś było porównywane. Kierunek postrzegania poprawnej wiary, jako wiary w tezę o jak najbardziej ograniczonym dostępie do niej świadomości jest kursem na uznanie wiary w bełkot. Kierunek przeciwny uznawania akceptacji/wiary polegałaby na tym, że tylko wtedy możemy mówić o akceptacji/wierze, gdy nasz umysł jest w stanie konstruować jakoś SCENARIUSZE związane z tezą I ALTERNATYWY dla tej tezy, porównując je, "rozstawiając" w świadomości w celu ich oglądu myślowego.
W takim rozumieniu "więcej wiary" nie oznacza więcej utwierdzania się w czymś kompletnie nieokreślonym dla umysłu, lecz ROZBUDOWYWANIU BAZY SCENARIUSZY powiązanych z danym zagadnieniem. Choć nie wiemy, który ze scenariuszy się ostatecznie ziści, czy ziszcza, to jednak mamy w umyśle jakiegoś wyobrażenia na ten temat, co by było, gdyby się ziścił scenariusz A, a nie scenariusz B, albo na odwrót.

MaluśnaOwieczka